Zachowanie I Tryb Życia Psa | Komunikacja Psów - Mowa Ciała Psów - Od Czego Zacząć Naukę Języka Psów I Jakie Są Zachowania Psów 112 개의 베스트 답변

당신은 주제를 찾고 있습니까 “zachowanie i tryb życia psa – KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://you.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://you.khunganhtreotuong.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Matti i Bibi – o psach 이(가) 작성한 기사에는 조회수 8,569회 및 좋아요 171개 개의 좋아요가 있습니다.

Table of Contents

zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 동영상 보기

여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!

여기에서 동영상 보기

d여기에서 KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów – zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

Komunikacja psów to bardzo złozony język mowy ciała psów. Rozmawiam z Ala od Jazza o tym Co mówi pies. Zachowania psów sa bardzo złożone i niesamowice ciekawe. omawiamy typy zachowań psów takie jak Zachowania agresywne u psów, Sygnały stresu, komuniacje agonistyczną, mówimy o tym co to jest etogram psa (Alexa Capra), że sygnały uspokojające, dopiero wstęp do komunikacji psów i dowiecie sie od czego zacząć naukę języka psów.
Zobacz koniecznie
https://www.facebook.com/CoMowiPies
https://www.facebook.com/alaodjazza
—- TROCHĘ O NAS —-
Cześć, jesteśmy Matti \u0026 Bibi

W styczniu 2018 poznałem Bibiego. To Jack Russel Terrier po przejściach.
Bibi trafił do mnie jako wrak psa, bał się miski, bał się dotyku, gryzł kiedy tylko poczuł się zagrożony (a czuł się tak cały czas).
Jednak pomimo swoich przejść kocha ludzi, okazuje nieprzeciętny optymizm i sprawia, że chcę z nim pracować, aby stworzyć jego życie lepszym.
Na tym kanale chciałem opowiedzieć Wam o tym jak wygląda praca z psem z problemami, że niekoniecznie pies, który okazuje agresję jest psem straconym.
Opowiem o tym jaką drogę przeszliśmy z Bibi. Podzielę się z Wami moją wiedza na temat behawiorystki psów, wiedzy na temat treningu, czy budowania więzi.
Sam nie jestem trenerem psów, ale cały czas próbuje się dowiedzieć jak rozwiązywać kolejne problemy. Na szczęście otaczają mnie przyjaciele, którzy na co dzień pracują z psami, więc moja wiedza nie jest całkiem wyssana z palca.
— Kursy i szkolenia: —
** Podstawy posłuszeństwa Balans.dog – (2018)
** Klasy komunikacji i socjalizacji – Barbara Moletta (2019)
** How to get the play started – kurs Online – No limit Obedience (2019)
** Uczestniczymy w kursie tropienia użytkowego MasterMind K9 (2020)
** Webinar Psi stres – Śledż tez pies (2020)
** Kurs Treningu Medyczniego Kurs online – aktywny uczestnik- AskTheDog (2020)
** Webinar – NoseWork Podstawy – k9 Nosework Silesia (2020)
** Webinar – Teoria Zapachu oraz strategia przeszukiwań w pracy z psem (2020)
** Webinar – Co mówi Pies o Agresji? czyli jak radzić sobie z agresją psa? – Co Mówi Pies? (2020)
** Seminarium online – Akademia Psiego Języka™ – Co Mówi Pies? (2020)
——
Zobacz profil Bibiego na instagramie: https://www.instagram.com/bibi_jack_russell_tales/
oraz profil Bibiego na https://www.facebook.com/Bibi-Jack-Russell-Stories-554737411675686
Emi instaram: https://www.instagram.com/emi_theheart/

muzyka: Peyruis: https://soundcloud.com/peyruis

zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Zachowanie psa – od czego zależy? – Vipazor

Na zachowanie psa wpływa wiele różnych czynników. … zależy od predyspozycji danej rasy, wieku psa czy trybu życia, jaki zwierzak prowadził …

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.vipazor.pl

Date Published: 6/13/2021

Zdrowy tryb życia psa – greypet.com

Oto kilka rad jak uprawiać zdrowy tryb życia ze swoim czworonożnym przyjacielem. … Zdrowy tryb życia psa. 02 January 2017 /Zachowanie zwierząt.

+ 자세한 내용은 여기를 클릭하십시오

Source: greypet.com

Date Published: 2/30/2021

zachowanie i tryb życia psa – Brainly.pl

Zachowanie i tryb życia psa. Pies prowadzi dzienny tryb życia. Jest to najstarsze zwierzę domowe, szybko się oswaja i przywiązuje do ludzi.

+ 여기에 보기

Source: brainly.pl

Date Published: 10/14/2021

15 rzeczy, które Twój pies wie o Tobie – cbdzoe

W celu prawłowego pokierowania zachowaniem psa w sytuacji stresowej konieczne … nas tego typu emocji nie zmieniać trybu życia psa ani przyjętych zasad.

+ 더 읽기

Source: www.cbdzoe.pl

Date Published: 1/21/2021

Modyfikujący wpływ człowieka na zachowanie się psa …

ków nauczyło się żyć w świecie modelowa- nym przez człowieka. … pieżniczy tryb życia i ąca za nim mięso- … „modyfikacja zachowania psa”, są wszelkie-.

+ 자세한 내용은 여기를 클릭하십시오

Source: www.vetpol.org.pl

Date Published: 2/11/2022

Czy pies upodabnia się do właściciela? – Apetete

Wydaje Ci się, że Twój pupil czasem powiela Twoje zachowania i odwrotnie? … badanie wpływu posiadania psa na różne sfery życia człowieka.

+ 자세한 내용은 여기를 클릭하십시오

Source: apetete.pl

Date Published: 12/25/2021

Ile Ruchu Potrzebuje Mój Pies? – Perfect Fit

Poza rasą, należy także wziąć pod uwagę styl życia psa oraz jego wiek. … siedzącego trybu życia, wiele psów to psy towarzyszące, spędzające dużo czasu w …

+ 여기에 보기

Source: www.perfect-fit.pl

Date Published: 10/6/2021

Pies a zdrowie człowieka – Blog i fotografia psów AjriszZona.pl

Towarzystwo psa to nie tylko zdrowszy układ krążenia, ale i łagodniejsze reakcje na stres oraz … Pies a nasze serce i zdrowy tryb życia.

+ 여기에 보기

Source: ajriszzona.pl

Date Published: 4/25/2021

Wiedza – ABC Szkoła dla psów i przewodników psów

Niemal wszystkie zachowania określane jako “psie” są zmodyfikowanymi … Zachowanie społeczne i komunikatywność: Życie psychiczne psa kształtuje się i …

+ 여기에 자세히 보기

Source: www.abc.poznan.pl

Date Published: 11/8/2022

Zachowania stereotypowe u psów – kongresbehawiorystyczny.pl

Wymienione zachowania pojawiają się u psa, kiedy dochodzi do zaburzenia równowagi w funkcjonowaniu … Młode wchodzą w bardziej niezależny tryb życia.

+ 여기를 클릭

Source: www.kongresbehawiorystyczny.pl

Date Published: 11/11/2021

주제와 관련된 이미지 zachowanie i tryb życia psa

주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.

주제에 대한 기사 평가 zachowanie i tryb życia psa

Author: Matti i Bibi – o psach
Views: 조회수 8,569회
Likes: 좋아요 171개
Date Published: 최초 공개: 2020. 5. 10.
Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=N1I1x3cQ-sM

Czy pies czuję że się go kocha?

Tak, twój pies wie, jak bardzo go kochasz! Aby zorientować się, jak myśli i czuje się twój pupil, dr Brian Hare poświęcił życie badaniom nad poznaniem psów. Według niego nasze psy wiedzą, że je kochamy, dzięki specjalnemu połączeniu neuronowemu. Więź pomiędzy psem a człowiekiem jest wyjątkowa.

Jak pies okazuje smutek?

Reakcje psa mogą być różne, w zależności od sytuacji, w jakiej się znajduje. Kiedy zostanie skarcony za swoje zachowanie, zazwyczaj kuli pod siebie ogon oraz uszy, spuszcza głowę na dół, pies jest osowiały – w ten sposób okazuje smutek, złe samopoczucie i wysyła informację, że jest mu przykro.

Po czym poznać że mój pies mnie kocha?

Gdy pies kładzie Ci pyszczek na kolanach lub trąca łapą, tak również pokazuje zainteresowanie Twoją osobą i chęć zabawy. Czujesz się obserwowany przez swojego pupila? Takie zachowanie również może być oznaką miłości! Często patrzenie prosto w oczy jest dla psów zachowaniem niekomfortowym.

Kogo pies kocha najbardziej?

Przede wszystkim szuka osoby, która będzie w pełni na niego otwarta i gotowa pomóc mu w każdej sytuacji. Psy wyjątkowo cenią sobie pewność siebie i stanowczość. Chcąc mieć pewność, że będą miały u kogo szukać pomocy w złych chwilach. Oczywiście bardzo dużo zależy również od wewnętrznych potrzeb psiaka.

Czego pies nie lubi?

Czworonożni przyjaciele z niechęcią wąchają cytrusy, ocet czy ostre przyprawy. Nie lubią też woni perfum, alkoholu i naftaliny. Wymienione aromaty drażnią ich nos, który jest wyjątkowo czuły na zapachy.

Czy psy lubią jak się do nich mówi?

Prawdopodobnie zauważyłeś, że twój pupil reaguje na słowo „chodź”, ale na bardziej złożone zdania – na przykład „Jak minął dzień?” – już nie. Ponadto psy są dobrymi obserwatorami i chociaż nie rozumieją wszystkiego, co do nich mówimy, to potrafią też zinterpretować naszą mowę ciała oraz ton głosu.

Kiedy pies jest zły?

Kiedy uszy psa zwisają do tyłu wraz ze spuszczoną głową i zaciśniętym pyskiem, może to oznaczać, że jest na ciebie zły. Język ciała jest jedynym sposobem, w jaki psy mogą się z nami komunikować. Ucząc się języka ciała swojego psa, możesz dowiedzieć się wiele o jego emocjach.

Jak pies okazuje tęsknotę?

Tęsknota u psa może objawiać się na wiele sposobów. Psy, które zmieniły właściciela, są ciche i nieufne. Czasami pojawia się u nich agresja lękowa. Szczeniaki zabrane od matki mogą skomleć i piszczeć.

Czy psy płaczą z tęsknoty?

od rasy i temperamentu psa. Są rasy, których wycie bardzo przypomina płacz i skomlenie. I chociaż często pojawia się w momentach negatywnych emocji, nie należy go jednoznacznie łączyć z płaczem. Wycie, oprócz smutku, tęsknoty czy bólu może wyrażać także nudę, zachowania terytorialne lub chęć zwrócenia na siebie uwagi.

Co czuje pies gdy go przytulamy?

Spontaniczny przytulas to najbardziej intuicyjny ludzki sposób na okazanie uczuć. Przytulając się do bliskich, czujemy się bezpieczni i spokojni. Odruchowo zakładamy, że tak samo musi się czuć tulony przez nas pupil.

Jak pies wyraza miłość?

Postrzegając psy w taki sposób, wyrażamy im miłość w typowy dla nas sposób: obejmując, tuląc, całując, czy zbliżając twarz i pochylając się nad nimi. W taki sposób okazujemy uczucie, sympatię i pokazujemy drugiej osobie, że jest dla nas ważna, jednocześnie zapominając, że pies nie jest człowiekiem.

Dlaczego pies śpi na mnie?

Są psy, dla których obecność człowieka jest wyznacznikiem bezpieczeństwa. Jeśli Twój czworonóg każdą możliwą chwilę odpoczynku wykorzystuje, aby spędzić ją blisko Ciebie, to znak, że czuje się bezpiecznie. Takie zachowanie jest charakterystyczne dla czworonogów, które zostały niedawno adoptowane oraz szczeniąt.

Kiedy pies wybiera sobie wlasciciela?

Przede wszystkim bardzo dobrze widać, kogo pies wybiera na pana, jeśli jest to zwierzę przywiezione ze schroniska czy po prostu ze złych warunków. W takim przypadku pies będzie przywiązany najprawdopodobniej do osoby, która go zabrała do domu.

Czy pies wybiera sobie właściciela?

Kogo pies wybiera na pana? Odpowiedź na to pytanie wcale nie jest tak jednoznaczna, jak mogłoby się wydawać. Zwierzę nie musi wybierać jednego przywódcy stada na całe swoje życia. Czasami wybór zmienia się w zależności od wieku psa lub sytuacji w rodzinie.

Jak psy wybierają z kim spać?

Psy wybierają tylko te osoby, którym ufają i nie czują się przy nich zagrożone. Na wypoczynek wybierają więc takie miejsca, a raczej te łóżka, które należą do najbliższej im osoby. Aby sprawdzić, czy nasz pies śpi z nami spokojnie, wystarczy zaobserwować, w jakiej pozycji to robi.

Jak pies okazuje miłość sympatia?

– machanie ogonem

Jest to chyba jeden z najbardziej popularnych oznak okazywania sympatii przez psa. Owszem, machanie ogonem przez czworonoga oznacza, że psiak cieszy się na nasz widok.

Czy psy mają uczucia?

Wiemy, jednak, że emocje dostępne dla psów nie wykroczą poza szereg tych, które są dostępne dla człowieka w wieku 2-2,5 lat. Oznacza to, że pies będzie w stanie odczuwać wszystkie podstawowe emocje: radość, strach, złość, wstręt czy nawet miłość.

Kiedy pies patrzy w oczy?

Miękkie spojrzenie – Twój pies cię kocha. Twój pies może patrzeć Ci w oczy także z miłości. Badania wykazały, że u psów, podobnie jak u ludzi, patrzenie sobie w oczy uwalnia oksytocynę.

Po czym pies rozpoznaje właściciela?

Biorąc pod uwagę, jak czułym węchem dysponują czworonogi, można by przypuszczać, że poznają nas głównie po zapachu. A jednak liczne badania wykazały, że psy równie sprawnie posługują się swymi oczami, a twarz opiekuna potrafią poznać nawet na fotografii.

Zachowanie psa – od czego zależy?

Gdy mówimy o zachowaniu psa i jego ocenie, trzeba wziąć pod uwagę wiele różnych czynników. Z jednej strony geny, a z drugiej środowisko bardzo silnie wpływają na osobowość i temperament czworonoga. Czasem pragniemy, aby nasz pies był radosny albo przeciwnie: aby zawsze był spokojny. Prawda jest jednak taka, że pies okazuje różne emocje w związku z występowaniem wielu różnych czynników. Jakie to czynniki?

Natura a zachowanie psa, czyli genetyka i wpływ rasy

Jeden z bazowych czynników mających wpływ na zachowanie psa dotyczy natury zwierzęcia. Przede wszystkim kluczowy jest dziedziczny bagaż. U psa osobowość jest mocno związana z genami, a jej zmiana może być bardzo trudna. Drugi ważny czynnik to rasa zwierzęcia. Zanim więc zdecydujemy się na zakup czworonoga, warto nieco więcej dowiedzieć się na temat specyfiki rasy. Należy także poznać historię psa, jego temperament, potrzeby. Choć trzeba przyznać, że także w obrębie rasy każdy pies będzie mieć swoją osobowość i nie musi odpowiadać standardom.

Ruch i zabawa w życiu psa

Psy potrzebują ruchu. Nie ma natomiast jednej odpowiedzi na pytanie, ile pies powinien spędzać na zabawie z opiekunem, na treningu czy na bieganiu, bo jest to sprawa indywidualna, zależy od predyspozycji danej rasy, wieku psa czy trybu życia, jaki zwierzak prowadził do tej pory. Zbyt duża ilość ruchu, jeśli pies do tej pory ćwiczył sporadycznie, może prowadzić do kontuzji, a w dłuższej perspektywie do poważniejszych problemów, jak np. niewydolność serca. Ważne, by pies też mógł odpocząć. Nie zmuszajmy go do aktywności. Z kolei jeśli pies jest przyzwyczajony do wzmożonej aktywności, a my z jakiegoś powodu ją ograniczymy, to możemy się spodziewać, że będzie miał obniżony nastrój, czy nawet może się pojawić depresja lub agresja u psa. Bywa tak, że pies będzie przejawiać zachowania dewastacyjne, np. zacznie niszczyć meble. W ten sposób będzie dawał upust skumulowanej energii. Pamiętajmy o tym, że musimy dać mu nieco wolności. Smutny, znudzony pies to często efekt tego, że nie poświęcamy mu wystarczająco dużo uwagi. Wtedy możemy się spodziewać różnych dziwnych zachowań psa, jak: gonienie swojego ogona, nerwowe kręcenie się w kółko czy nadmierne wylizywanie się.

Czas na odpoczynek

Pies potrzebuje nie tylko ruchu, ale też solidnego odpoczynku. Mówi się o tym, że nasz przyjaciel musi poświęcić 12 do nawet 15 godzin na odpoczynek. Oczywiście jest to wynik uśredniony, bo dokładne wskazania zależą od tego, jakiej jest rasy, w jakim jest wieku i jaki jest styl życia psa. Prawdą jest jednak, że pies potrzebuje dużo więcej spokoju i odpoczynku niż człowiek. Ludzie potrzebują średnio 8 godzin snu, ale mają też inny tryb trawienia czy inne wydatki energetyczne. Szczególnie warto zwrócić uwagę na wypoczynek, jeśli wyjeżdżamy na wakacje, kiedy odwiedzają nas dzieci.

Zły humor właściciela

To już potwierdzone naukowo – psy traktują swoich opiekunów niczym niemowlę matkę i bardzo silnie odczuwają jego emocje. Co to oznacza? Przede wszystkim psy podobnie odczuwają stres jak ich właściciele. Czasem odrobina stresu może działać motywująco, ale zbyt dużo może sparaliżować. Psy bardzo dobrze wyczuwają emocje swojego właściciela. Te złe mogą doprowadzić nawet do depresji u psa. Jeśli nasz pupil ma taką możliwość, by pomóc właścicielowi, to jest w stanie pokonać wszystkie bariery. Nawet jeśli czasem sami nie mamy o tym pojęcia. Warto więc obserwować zachowanie psa, zmiany, jakie w nim zachodzą, kiedy jesteśmy w złym nastroju. Nasz przyjaciel swoim postępowaniem mówi, że martwi się o nas. Innymi słowy: smutny właściciel – smutny pies.

Brak codziennej rutyny

Brak rutyny związanej z porą wyjść na spacer oraz godzin karmienia może doprowadzić do tego, że nastrój psa się pogorszy, co może też prowadzić do problemów z trawieniem. Jeśli nie będzie ustalonych stałych godzin wyjścia na spacer, to pies będzie w ciągłej gotowości i może się pojawić agresja u psa. Żołądek i inne organy muszą mieć czas na trawienie pokarmu, przyswojenie pewnych składników odżywczych, by pies mógł cieszyć się ze spaceru. Właśnie dlatego tak ważna jest rutyna. Dorosły pies, który jest już nauczony czystości, powinien wychodzić na zewnątrz trzy razy dziennie. Poniższa grafika ilustruje najważniejsze czynniki wpływające na zachowanie psa.

Ignorowanie psich lęków

Pies to członek rodziny, ma swoje emocje i lęki. Pies się trzęsie lub zauważyłeś inne, dziwne zachowanie psa? Reaguj. Jeśli lęki nie są przepracowane, to mogą prowadzić do agresji u psa lub nawet ucieczki. Trzeba zwrócić baczną uwagę na to, co powoduje, że pies się trzęsie, kładzie uszy po sobie czy gryzie ogon. W bardzo wielu przypadkach dziwne zachowanie psa jest wywołane silnymi bodźcami zewnętrznymi oddziałującymi na niego w danym momencie. Wśród nich jest m.in. hałas związany z wystrzałem fajerwerków czy odgłosem pracującego odkurzacza. Przykładowe czynniki, które mogą wpływać negatywnie na zachowanie psa, wymieniamy poniżej.

Zaniedbywanie stanu zdrowia czworonoga

Psie problemy często wymagają wsparcia weterynarza. Utrzymanie psa nie jest tanie, trzeba o tym pamiętać. Nie da się jednak pominąć wizyt u weterynarza. Przykładowo pies po kastracji potrzebuje szczególnego wsparcia. Podobnie jak po innych zabiegach. Zmiana nastroju psa może wynikać także z tego, że pies na coś choruje. Smutny, osowiały pies czy przeciwnie nadpobudliwy pies to dla nas znak, że trzeba go zbadać. Choroby neurologiczne mogą dać objawy depresji u psa. W zdrowym ciele, zdrowy duch, dlatego jeśli nagle pies odczuwa problemy behawioralne, to powinien zostać zbadany przez lekarza weterynarii. Zmiana zachowania psa będzie zauważalna, jeśli pies odczuwa ból, gdy przyjmuje określone leki.

Odpowiednie żywienie psa

Trudno w kilku zdaniach opisać wpływ żywienia na zachowanie psa, ale nie ulega wątpliwości, że jest niezwykle duży. Poniżej zebraliśmy najważniejsze konsekwencje wynikające z niewłaściwej diety. Ma ona wpływ zarówno na zdrowie, jak i na zachowanie psa.

Aby uniknąć tych wymienionych powyżej, ale też wielu innych, negatywnych skutków żywienia psa, warto sięgać po sprawdzoną, zdrową karmę dla psów, o potwierdzonym składzie, mającym pozytywny wpływ na jego zdrowie. W naszym sklepie internetowym dostępna jest sucha karma, mokra karma, a także liczne przysmaki dla psów, w tym kości, przekąski do żucia, a także ciastka i słodycze.

Jaki właściciel, taki pies

Podsumowując, jest wiele czynników, które mogą kształtować zachowanie psa. Właściciel odgrywa w tym procesie kluczową rolę. Jako opiekun, jesteś odpowiedzialny za jego dietę, zapewnienie czworonogowi odpowiedniej ilości ruchu czy regularne wizyty kontrolne. Pamiętaj o tym, że Ty i pies stanowicie zespół. Dbajcie więc o siebie nawzajem.

Sprawdź także: Socjalizacja psa – kiedy i jak powinna przebiegać

Zdrowy tryb życia psa

Duet doskonały

Chcesz pobijać rekordy na Endomondo? Postaw na dalmatyńczyka, który uwielbia biegać. Szybciej pokonasz wyznaczony dystans. Brak Ci motywacji? Wybierz boksera, który sam upomni się o godzinny spacer. Skomleniu czworonożnego ulubieńca się nie oprzesz. Doskonałym towarzyszem podczas długich spacerów i aktywnych zabaw będą również: springer spaniel angielski, airedale terier oraz owczarek australijski.

Badania wykazują, że człowiek potrzebuje tygodniowo 19 km chodzenia, by utrzymać zdrową kondycję. Przy wyborze psa postaraj się wziąć pod uwagę aktywny tryb życia i zaproś do swego domu przyjaciela, który odwzajemni to hobby. Wtedy będziecie czerpać radość ze wspólnego treningu. Mopsy to zadowolona z życia rasa, dla osób, które nie uprawiają sportu wyczynowo. Kilka chwil na świeżym powietrzu zdecydowanie im wystarcza. Jeżeli wolisz spędzać czas w domu, wybierz introwertyka z mocnym charakterem, czyli chow chow.

Przy wyborze odpowiedniej rasy pomogą wolontariusze ze schroniska lub osoby pracujące w ośrodkach adopcyjnych, którzy na co dzień przebywają ze zwierzętami i znają ich usposobienie i charakter. Skorzystaj z ich rady!

Przemyślane posiłki

Przekarmianie, podawanie składników kiepskiej jakości, stały dostęp do pokarmu to główne błędy popełnianie przez właścicieli czworonogów. Nie kupuj dla swojego zwierzaka mięsa niewiadomego pochodzenia, nie oszczędzaj na taniej karmie dla psa. Ty także zapoznaj się dobrze ze swoimi ulubionymi produktami, niektóre składniki mogą powodować alergię lub choroby.

Nie zapominaj, że godziny karmienia oraz miejsce muszą być regularne. Podawaj pokarm do dwóch razy dziennie. Dla zdrowia swojego psa zadbaj, by od wysiłku fizycznego do posiłku upłynęły dwie godziny. Nie podawaj swojemu psu czekolady, czosnku, ziemniaków, produktów mlecznych. Pamiętaj, by rano wypić szklankę wody, a także o tym, by codziennie zmienić psu miskę, by utrzymać świeżość wody.

Rób zdrowe przekąski. Dla pupila wybierz mięsne kosteczki, a dla siebie orzechy lub świeże owoce. Pamiętaj by przekąski wliczać w dzienne porcje żywienia. Monitoruj zmiany masy ciała swojego pupila, w razie potrzeby zmień jego dietę.

Czas się rozruszać

Agility to sport polegający na pokonaniu specjalnego toru przeszkód przez psa za pomocą przewodnika, który posługuje się komendami głosowymi i ruchowymi. Pies musi zaliczyć przeszkody w odpowiedniej kolejności, ale nie zna ich układu przed startem. Dzięki temu zajęciu zaufanie pomiędzy właścicielem a psem wzrośnie i przerodzi się w jeszcze bardziej przyjacielską relację.

Do tej pory grałeś we Frisbee ze znajomymi? Czas na zmianę! Spróbuj połączyć przyjemne z pożytecznymi. Zaproś do zabawy swojego pupila. Opiekun psa rzuca dysk, a pies łapie go w powietrzu i przynosi z powrotem.

Zajęcia zapewniające nam aktywność fizyczną redukują stres i pozwalają nawiązać nowe kontakty towarzyskie. Może poznasz osobę, która tak jak ty gra ze swoim pupilem we Frisbee? A może wybierzesz się na wspólny spacer ze swoim pupilem oraz właścicielem tego zwariowanego owczarka niemieckiego z twojego osiedla? Otwórz się na nowe znajomości.

Wizyta kontrolna

Twój pies nie cierpi na żadne choroby ani schorzenia? Nie dość, że zdrowy to jeszcze nie narażasz go na stres spowodowany wizytą u weterynarza – brzmi świetnie! W euforii nie zapominaj jednak o corocznej wizycie kontrolnej. Szczepienia, mierzenie, ocena wagi, profilaktyka przeciwpasożytnicza czy badanie krwi to elementy, dzięki którym kondycja fizyczna naszego pupila będzie zachowana.

Większość z nas idzie do lekarza dopiero, kiedy problem jest poważny. Pamiętaj, by odwiedzać gabinet lekarski regularnie, wtedy zmniejszysz szansę na zachorowanie na ciężkie choroby. Psy wyczuwają pozytywną, jak i negatywną energię człowieka, co wpływa na nasze relacje. Dlatego zadbaj także o swoje zdrowie, wykonując podstawowe badanie profilaktyczne.

Zachowania i emocje jakie pies potrafi odczytać i wyczuć, pies wie. Rejestracja zwierząt.

15 rzeczy, które Twój pies wie o Tobie …

Pies od dawna przestał być traktowany przez wielu ludzi jak zwierzę w sensie stricte, a mniej lub bardziej świadomie jest postrzegany jako zantropomorfizowany członek rodziny, stada ludzkiego, które mu stworzyliśmy. Niejednokrotnie też trapieni mniejszymi lub większymi problemami potrafimy skuteczniejsze pocieszenie i poczucie zrozumienia oraz empatii odnaleźć w psich oczach, aniżeli w gestach otaczających nas ludzi. Trudno powiedzieć, czy powodem tego jest fakt, że czworonogi swoim zachowaniem dają nam poczucie, iż są wierniejszymi słuchaczami, bardziej nam oddanymi stworzeniami czy też fakt, iż ich reakcje są zawsze adekwatne, trafione, oczekiwane i dostosowane do naszych odczuć i emocji, gwarantując nam poczucie zrozumienia i jedności ze zwierzęciem.

Bez względu na to jakie są tego przyczyny, faktem jest, iż nasi czworonożni powiernicy posiadają szereg zdolności, które w potocznym ujęciu nazwalibyśmy – „szóstym zmysłem”, pozwalających im wiedzieć o nas więcej niż jesteśmy tego świadomi a nawet więcej, niż byśmy sobie tego życzyli. Zdolności te mogą niejednokrotnie wydawać się fascynujące a wręcz przerażające; wszystkie one jednakże posiadają podstawy naukowe, pozwalające na rzeczowe uzasadnienie.

Wielu behawiorystów obstaje natomiast przy założeniu, że kluczowym aspektem w przypadku psiej intuicji jest umiejętność posługiwania się mową ciała i odczytywania komunikatów niewerbalnych wysyłanych przez ludzi.

Przybliżymy kilka najczęściej obserwowanych psich zdolności – mniej lub bardziej uświadamianych, dzięki czemu być może sprawimy, że jeszcze czulej spojrzycie Państwo na swojego pupila.

1. Pies wie, kiedy jesteś smutny

Udowodniono, że ten rodzaj uczucia jest doskonale rozpoznawany przez psa i odróżniany od innych rodzajów emocji. Zwierzak doskonale potrafi odczytać smutek zarówno u swojego pana, jak i obcych ludzi. Reakcją czworonoga na smutek człowieka jest dostosowanie się jego nastroju do emocji pana; zwierzę traci radosny nastrój, chęć do zabawy, skupia się na obserwacji człowieka i próbie uspokojenia go, poprzez zachowania, takie jak np. położenie się pod nogami, ułożenie głowy na naszych kolanach, lizaniu łez itp. Postawa psa jest wyciszona, stonowana, pozbawiona entuzjazmu, dostrojona do smutku jaki przejawia człowiek. Obserwacja psich postaw przez prowadzących w tej kwestii badaniach naukowców doprowadziła do wniosku, że psy wykazują większe zainteresowanie osobami pogrążonymi w smutku niż wykazującymi inne rodzaje uczuć, np. zadowolenie, radość itp.

2. Posiada umiejętność wyczuwania naszych zamiarów względem nich

Z pewnością niejednokrotnie każdy posiadacz psiaka spotkał się z sytuacją, że pupil wiedział o planowanym, zwłaszcza – nielubianym zabiegu higienicznym jeszcze przed tym, zanim podjęliśmy jednoznaczne działania w tym kierunku. Przykładem może być np. chowanie się zwierzęcia w celu uniknięcia planowanej kąpieli lub skracania pazurów zanim jeszcze otworzymy kran z wodą lub wyjmiemy z szuflady obcinaczkę do pazurów.

Swą umiejętność przewidywania naszego zachowania, jak twierdzą behawioryści pies po części zawdzięcza psychologii. Ma ona decydujące znaczenie przy kojarzeniu i przewidywaniu przyszłych zdarzeń na podstawie przeżytych wcześniej doświadczeń. Inne teorie z kolei przekonują, że psy posiadają po prostu zdolność „wyczuwania” mających nastąpić przykrych dla nich wydarzeń.

Drugim z kolei istotnym czynnikiem ułatwiającym psom „przewidywanie” naszych intencji jest anatomia narządów wzroku psa. Fotoreceptory, w jakie jest wyposażona gałka oczna pozwalają na błyskawiczne dostrzeganie ruchu i natychmiastową reakcję. Prędkość reakcji jest tak duża, że wyprzedza umiejętność naszego postrzegania, zatem pies zawsze będzie przysłowiowy – „krok przed nami”. Wykorzystując natomiast kontakt wzrokowy ze swoim panem jako jedną z głównych form komunikacji, nasz pupil bez problemu odszyfruje z naszego spojrzenia zamiary jakie nam przyświecają względem niego.

3. Zdolność wyczuwania chorób u człowieka

Wieloletnie obserwacje psów oraz prowadzone w tym kierunku badania dowodzą, że psy niejednokrotnie wykazują zdolności wyczuwania chorób u ludzi. Podczas przeprowadzanych eksperymentów obserwowano, że pies bezbłędnie wskazywał próbówki, w których próbki badawcze zawierały np. komórki rakowe. Określono na tej podstawie, że psom udaje się wyczuć u chorych raka płuc aż w 71% przypadków. Opisywano także przypadki lizania przez psy u swoich właścicieli znamion, które okazywały się w toku przeprowadzanych analiz rakiem skóry lub też przykładania głowy do miejsc ciała, w których odkrywano w następstwie dokładnych badań wczesne stadia nowotworów. Przypuszczalnie czynnikiem pozwalającym zidentyfikować psu komórki nowotworowe jest wydzielanie przez nie organicznych związków lotnych (LZO), które są wyczuwalne zapachowo. Istnieją wręcz teorie, w świetle których wydzielany przez komórki nowotworowe zapach jest na tyle intensywny dla powonienia psów, iż nie są w stanie zagłuszyć go ani woń dymu tytoniowego ani też leków wziewnych.

Grupa neurogenetyków Université de Genève z kolei wykryła u myszy receptory pozwalające wykrywać w otoczeniu bakterie oraz wirusy; nie jest wykluczone, że analogiczne organy występować mogą także u psów nadając im zdolność wyczuwania chorób o ludzi. W Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu pod Warszawą szkoli się psy do wykrywania markerów zapachowych raka płuca i piersi aby w przyszłości móc wykorzystywać zwierzęta we wczesnej diagnostyce chorób.

Od wielu już lat znane są przypadki wyczuwania przez psy zbliżających się u ludzi ataków hipoglikemii u chorych na cukrzycę, co tłumaczy się to wydzielaniem przez osoby chore na cukrzycę zapachu acetonu, napadów epileptycznych czy też problemów związanych z wątrobą, którym także towarzyszy określony zapach.

Lotne związki organiczne towarzyszące rozmaitym chorobom są zdecydowanie zbyt słabe aby mogły być wyczuwane przez ludzi; jako, że pies posiada jednak zmysł węchu silniejszy od ludzkiego od 10.000 do 100.000 razy wykrywalność poszczególnych zapachów w zależności od rasy wzrasta w tę wielkość.

4. Twój pies wie, kiedy jesteś przestraszony

Stres, strach lub każda forma napięcia emocjonalnego nie stanowi tajemnicy dla naszego czworonoga. Przyczyn takiego zachowania ze strony psa upatruje się w następujących źródłach:

Pierwszym zwiastunem świadczący o odczuwanym przez człowieka stresie jest zapach wydzielanej do krwiobiegu adrenaliny, absolutnie nie wyczuwalny dla gatunku ludzkiego a odbierany przez zmysł powonienia psa

Drugim istotnym aspektem jest mowa naszego ciała; znające nas zwierzę intuicyjnie odbiera nawet nieświadomie wysyłane sygnały, postawę naszego ciała, drobne gesty czy tiki towarzyszące wewnętrznemu napięciu

Kolejnym aspektem jest synchronizowanie zachowań poszczególnych osobników danego stada/grupy i dążenie do spójności działania. Psy dostosowują także do innych osobników, w tym także ludzi bytujących z nimi, swój poziom energii w określonym czasie; jeśli człowiek wykazuje wysoki jej poziom na skutek np. zdenerwowania, jak twierdzi behawiorysta – Anders Hallgren – przebywający z nim pies będzie także wykazywał tendencje do podniesienia swojego poziomu energii.

Reakcją pewnego siebie, odważnego psa może być w takiej sytuacji podejmowanie gotowości do stanięcia w obronie właściciela zaś psa wycofanego, pozbawionego instynktu obronnego – dzielenie naszych uczuć, lęków i obaw.

W celu prawidłowego pokierowania zachowaniem psa w sytuacji stresowej konieczne jest świadome kontrolowanie gestykulacji ciała i udzielanie zwierzęciu jasnych wskazówek odnośnie reakcji w konkretnych przypadkach. Obserwujące nas zwierzę korzysta z mowy naszego ciała niczym z otwartej księgi naszych uczuć.

5. Psy wiedzą, jeśli jesteś niesprawiedliwy

W wyniku prowadzonych przez behawiorystów badań udowodniono, że psy kierują się swoistym poczuciem sprawiedliwości wynikającym z ich struktury społecznej. Istnieje teoria, że potrzeba ta ma swoje korzenie w regułach jakie kierowały stadami wilków. Osobniki, które nie brały udziału w polowaniach nie były dopuszczane do podziału łupu. Ta pierwotna zasada sprawiedliwości pozwalała przetrwać stadu gdyż bezpośrednio motywowała do aktywnego udziału w życiu grupy w związku z czym była ściśle respektowana. Utwierdzona genetycznie u naszych psów objawia się potrzebą sprawiedliwego nagradzania za zaangażowanie w wykonywaniu poleceń wydawanych przez właściciela. Każdy pies, który sprosta oczekiwaniom przewodnika lub właściciela oczekuje zasłużonej nagrody i dostrzega fakt jej braku zarówno w swoim przypadku, jak i innego osobnika. Udowodniono natomiast, że pies nie kategoryzuje nagradzania względem jakości nagrody; nie jest zatem dla niego istotne, czy otrzyma mniejszy czy większy kąsek. Poczucie sprawiedliwości dotyczy wyłącznie samego aktu nagradzania. Generalnie uznaje się zasadę, iż powinniśmy traktować psa tak, jakbyśmy chcieli być sami traktowani gdyż nasze poczucie sprawiedliwości jest analogiczne do psiego.

6. Pies dostrzega, kiedy przestaje dla Ciebie być najważniejszy

Czworonogi, które pozostawały w centrum naszego zainteresowania i były rozpieszczane zauważają sytuację, że uwaga ich pana przenosi się na inny, ważniejszy w danym momencie obiekt. Pies odczuwa wszelkie przejawy zaniedbania z naszej strony a wszelkie symptomy lokowania naszych emocji w nowym obiekcie powodują poczucie odrzucenia i wywołują u czworonoga zazdrość i smutek. Niejednokrotnie jest ona okazywana poprzez zachowania pupila ukierunkowane na zwrócenie na siebie uwagi; pies ostentacyjnie rozdziela nas z nowym obiektem naszego zainteresowania lub podejmuje działania, które mają zwrócić naszą uwagę – także te o charakterze destrukcyjnym.

Jeśli nasz brak zainteresowania jest krótkotrwały i mimo wszystko poświęcamy psu swoją uwagę i czas, prawidłowo zaspokajamy jego potrzeby, nie naruszając rutynowych zwyczajów, do których przywykł, zazwyczaj czworonóg jest w stanie zaakceptować tą zmianę w swoim życiu. Jeśli jednak nasza postawa jest wybiórczo ukierunkowana na zainteresowanie nowym pupilem lub sytuacją, pies będzie dotkliwie odczuwał brak zainteresowania z naszej strony i z pewnością demonstrował go swoim zachowaniem. Jeśli zaobserwujesz niepokojące przejawy zachowań świadczących o zazdrości pupila warto zachęcić go do wspólnej zabawy z obiektem budzącym zazdrość, zainicjować wspólne działania w których podzielisz swoją uwagę pomiędzy zazdrosnego czworonoga oraz obiekt jego zazdrości.

Wygospodaruj także trochę czasu i poświęć go wyłącznie swojemu „pokrzywdzonemu” pupilowi aby zniwelować narastające w nim poczucie odrzucenia.

7. Twój pies wie, kiedy jesteś zły

Psy potrafią doskonale rozpoznawać kiedy jesteśmy zdenerwowani lub źli. Znający nas dobrze pupil nie musi otrzymywać żadnych komunikatów werbalnych aby wiedzieć, że nie dopisuje nam humor. Zazwyczaj wystarczy postawa naszego ciała, która jednoznacznie wskazuje, że za chwilę mógłby się on spodziewać kary.

Pies reaguje na naszą złość skuloną postawą, odwracaniem głowy, drżeniem a nawet utratą kontroli nad pęcherzem moczowym. Podkreślenia jednakże wymaga fakt, iż psy nie odróżniają, czy powodem naszej frustracji są one same czy też inne czynniki. W praktyce zatem, mające kontakt z naszą złością czworonogi reagują identycznie bez względu na fakt, czy to one zawiniły czy też przyczyna złości ich pana leży zupełnie gdzie indziej. Jest to sytuacja o tyle niepożądana, że konfrontujący swoje zachowania z naszą postawą pies, otrzymując negatywne wzmocnienie w postaci naszej złości, dokonuje zmian w swoim zachowaniu aby nas zadowolić. Ma to miejsce niezależnie od tego czy to właśnie on jest adresatem tych emocji czy nie. Reakcja ta dotyczy zarówno zachowań pożądanych i poprawnych, które dotychczas nagradzaliśmy u zwierzęcia, jak i tych nieprawidłowych, gdyż odbywa się to w myśl zasady –„pan jest zły=zrobiłem źle-muszę to zmienić”. Jeśli zatem okazujemy złość pupilowi w okolicznościach, w których dotąd był on nagradzany tylko dlatego, ze właśnie dokucza nam uczucie złości, narażamy psa na frustrację powodowaną niespójnością zasad i oczekiwań, ze strony człowieka oraz przeciwstawnością oczekiwań względem niego.

8. Pies wie, czy jesteś hojny dla innych

Zaobserwowano, że nasi pupile oceniają nas nie tylko poprzez pryzmat postawy i zachowań, jakie prezentujemy względem nich lecz również na podstawie naszych relacji z innymi ludźmi. Podczas jednego z eksperymentów przeprowadzonych na Uniwersytecie w Mediolanie zaobserwowano, że psy biorące udział w doświadczeniu obserwując postawę ludzi z dwóch grup badawczych, nie chciały nawiązywać relacji z osobami, które okazywały agresję innym ludziom. Chętnie natomiast podchodziły do członków grupy, która wykazywała się altruizmem i hojnością w stosunku do innych ludzi, np. darowując im pożywienie.

Nie bez znaczenia zapewne pozostaje w tej kwestii postawa naszego ciała i przekaz niewerbalny, niemniej wykazano, że pies oczekuje od człowieka w zamian za swoje oddanie i uczciwość – wzajemności. Akt hojności traktuje w kategoriach sprawiedliwości; nadmierne zaś skąpstwo z naszej strony prowokuje czworonogi do wybiegów, których celem jest uzyskanie pożądanego przedmiotu lub upragnionego kąska. Pomimo, iż psy mają wpojone silne zasady moralne to doprowadzone przez skąpstwo z naszej strony do ostateczności posuwają się do drobnych kradzieży lub też zachowań, mających na celu wyrazić ich niezadowolenie.

9. Wie, że kiedy odwrócisz się plecami – nie widzisz co robi

Zaobserwowano, że nawet zdyscyplinowane psy, które wykazują uległość w stosunku do właściciela przejawiają skłonności do tego aby wykazywać się łakomstwem i niesubordynacją kiedy tylko ich pan odwróci się lub opuści pomieszczenie. Testowano siłę woli kilku psów, które nigdy nie odważyły się na kradzież smakołyka ze stołu w obecności właściciela jeśli miały taki zakaz. Kiedy tylko jednak pan tracił psa z oczu, ten natychmiast wykorzystywał sytuację aby podkraść pozostawione jedzenie kierując się pełną świadomością, że nie jest kontrolowany co było jednoznaczne z tym, że zakaz przestał obowiązywać. Wynika z tego wniosek, że psiaki doskonale orientują się w sytuacji czy są obserwowane przez swojego pana czy też pozostają poza polem jego widzenia i są dla niego „niewidzialne”.

10. Psy wiedzą jeśli jesteś uległy i podporządkowany

Psy, zwłaszcza rasy duże i silne, nie do końca są świadome swojej siły co w przypadku kontaktu z osobami słabszymi, starszymi lub małymi dziećmi może skutkować niepożądanymi skutkami, jak np. upadki, brak kontroli nad zwierzęciem podczas prowadzenia go na smyczy oraz szeregiem innych sytuacji niebezpiecznych. Konieczne jest wdrożenie psu podstawowych zasad zachowania i dyscypliny aby relacje z czworonogiem stanowiły przyjemność a nie ciąg sytuacji stresowych czy stanowiących potencjalne zagrożenie.

Wykazano jednakże, że pomimo wdrożonych psu zasad i nabytych przez niego umiejętności, pupil nie zawsze będzie stosował się do nich. Stopień jego posłuszeństwa jest ściśle bowiem związany z kwestią konsekwencji w postępowaniu ze zwierzęciem a także hierarchii społecznej. Jeśli człowiek, swoją postawą wynikającą z braku konsekwencji lub umiejętności okazywania zwierzęciu przewagi społecznej nad nim doprowadzi do sytuacji, że pies zdobędzie pozycje samca alfa, wówczas kontrola nad zwierzęciem będzie o wiele trudniejsza niż podczas relacji odwrotnych. W opinii behawiorystów, pies doskonale orientuje się w hierarchii społecznej istniejącej wśród poszczególnych członków rodziny czy też osób z jakimi wchodzi on w relacje a jego postawa i podporządkowanie komendom ściśle wynika z jego pozycji. Świadomość pozycji wyższej w hierarchii lub nawet przywództwa jest niejednokrotnie demonstrowana brakiem posłuszeństwa oraz innymi formami niepożądanych zachowań.

Aby podkreślić swoją wyższość w hierarchii istotne jest zwrócenia uwagi na szereg codziennych zachowań, które z pozoru nieistotne dla nas – ludzi, dla psa stanowią wyraźny przekaz z zakresu – „kto jest ważniejszy a kto mniej”. Konieczne jest przestrzeganie kilku podstawowych zasad, m.in., dbanie o to aby nie przepuszczać psa w drzwiach jako pierwszego, nie pozwalać mu na „opanowywanie” miejsc należących do pana (podsiadanie na ulubionym fotelu itp.), niekarmienie psa podczas posiłku pożywieniem ze stołu, konsekwentne sygnalizowanie zachowań niepożądanych oraz pożądanych poprzez jasny i jednoznacznie przestrzegany system wzmocnień pozytywnych i negatywnych.

11. Psy wyczuwają jeśli kobieta jest w ciąży

Wprawdzie nie istnieją dowody naukowe, które świadczyłyby jednoznacznie o tym, iż psy wiedzą, iż kobieta jest w ciąży, niemniej z obserwacji poczynionych przez liczne właścicielki czworonogów jasno wynika, iż zachowanie psów towarzyszących kobietom, które zaszły w ciążę ulegają zmianom. Zwierzęta stają się ostrożniejsze, bardziej opiekuńcze a czasami wrażliwsze. Zachowania te są częściowo tłumaczone zmianą postawy oraz samopoczucia przygotowujących się do narodzin dziecka rodziców; pod wpływem ich euforii psu udziela się entuzjazm i specyficzna atmosfera panująca w domu.

Z drugiej zaś strony, ciąża związana jest nierozłącznie ze zmianami hormonalnymi jakie występują w organizmie kobiety ciężarnej; zważywszy zaś na wysoką czułość węchu u psa, o której pisaliśmy wcześniej, nie jest wykluczone iż zmiana gospodarki hormonalnej jest wyczuwalna przez naszego pupila.

Behawioryści podkreślają, że już w tym okresie ważne jest oswajanie pupila z nową sytuacją jak wkrótce nastąpi w domu w związku z przyjściem na świat nowego członka rodziny. Pies musi być stopniowo przyzwyczajany do zmian jakie nastaną wraz z narodzinami dziecka, zarówno do tych dotyczących jego pozycji w rodzinie, jak i związanych z miejscem przeznaczonym do leżenia. Ważne jest aby nie wprowadzać radykalnych zmian nagle, tuż po urodzeniu się dziecka, gdyż utrata przywilejów będzie jednoznacznie kojarzona przez czworonoga z niemowlęciem i może niekorzystnie wpłynąć na wzajemne relacje obojga.

12. Pies wie, że zabierasz go do weterynarza

Podobnie, jak w przypadku szeregu innych zachowań, tak i w kwestii wizyt u lekarza weterynarii trudno jest stwierdzić, skąd nasz pupil posiada wiedzę, iż wycieczka, którą właśnie mu organizujemy jest wyjazdem do pana doktora. Być może, że zwierzęta odczytują tę informację z mowy naszego ciała. Z pewnością zaś ich niepewność a nawet lęk potęguje się tuż przy wejściu do lecznicy. Nawet kiedy do danego gabinetu udajemy się ze zwierzęciem po raz pierwszy jest ono doskonale zorientowane, że zbliża się do miejsca, którego należy się bać. Kluczowym zmysłem jest w tej sytuacji zapewne ich węch, który sygnalizuje, iż jego wcześniejsi bywalcy odczuwali tam strach lub inne przykre emocje.

Specjaliści w dziedzinie psich zachowań polecają aby dostarczać psu już od pierwszych miesięcy jego życia pozytywnych doświadczeń związanych z wizytami u lekarzy; jeśli zatem jest to możliwe warto zabierać psa do lecznicy z czysto kurtuazyjnymi wizytami, połączonymi z przyjemnymi doznaniami, np. głaskaniem, zabawą itp. – bez jakichkolwiek zabiegów! Zaleca się także podejmowanie w domu zabaw z psem naśladujących czynności wykonywane rutynowo przez lekarza weterynarii (zaglądanie w zęby, osłuchiwanie, kontrola uszu itp.) w celu oswojenia pupila z tymi czynnościami i uczynienia ich codziennymi, niekojarzonymi z lękiem.

13. Psy posiadają umiejętność przeżywania i rozpoznawania żalu po stracie, żałoby

Nie poznano jeszcze do jakiego stopnia psy są świadome śmierci swojego pana, na ile jest to dla nich proces zrozumiały a na ile związany wyłącznie z nieobecnością właściciela. Znane są jednakże poruszające przypadki warowania czworonogów przy grobie swojego pana lub też, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania psa – przy poprzednim domu. Niejednokrotnie też pogrążone w smutku zwierzęta odmawiają przyjmowania pożywienia.

Pies rozpoznaje także żal po stracie kogoś bliskiego u swojego pana. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż pupil potrafi odróżnić nasz smutek spowodowany problemami osobistymi czy zawodowymi od traumy i żalu odczuwanego w wyniku utraty bliskiej osoby i odczuwanej w związku z tym żałoby. Ważne jest aby podczas przeżywania przez nas tego typu emocji nie zmieniać trybu życia psa ani przyjętych zasad. Jego rytm dnia powinien zostać niezmienny a obowiązujące zasady winny być nadal respektowane. Powinniśmy okazywać zwierzęciu w miarę możliwości spokój i pewność siebie gdyż przy zbyt długo trwającym żalu z naszej strony, próbujący się na początku „dostroić” do naszego nastroju pupil z czasem zacznie interpretować nasz smutek jako słabość i poczuje się zobowiązany do przejęcia roli samca alfa.

Podkreślenia także wymaga fakt, że jeśli znajdujemy się w żałobie lub przeżywamy głęboki żal po stracie, nie powinniśmy brać do domu nowego szczenięcia; konieczne jest odczekanie i wyciszenie emocji aby nowy domownik spotkał się ze stabilną atmosferą i pozytywnymi uczuciami w nowym miejscu.

14. Psy wiedzą, czy jesteś dobrym człowiekiem

Mówi się potocznie, że dobrzy ludzie roztaczają wokół siebie pozytywną aurę. Jak dowodzą najnowsze odkrycia, wbrew dotychczasowym tezom neurologów, nasze serce wytwarza pole magnetyczne silniejsze niż mózg. Impulsy te za pośrednictwem neuroprzekaźników są wysyłane do mózgu wpływając na nasze samopoczucie, sposób myślenia i odczuwania. Pole to jest, jak zapewniają naukowcy, wyczuwalne jest przez psy i w zależności od jakości tego pola wywołuje ono konkretne odczucia i reakcje u zwierząt.

Ocena Twojej osoby odbywa się również na podstawie postawy wobec innych i Twojej mowy ciała, o czym pisaliśmy wcześniej; nie zostało do końca wyjaśnione na jakiej podstawie pies dokonuje osądów moralnych ludzkich postaw ale pewnym jest fakt, że zauważa on cechy postawy człowieka zarówno wobec zwierzęcia, jak i innych ludzi i na podstawie tych obserwacji również buduje swój stosunek do Twojej osoby.

15. Wiedzą, jeśli kogoś nie lubisz

W obecności osoby, do której żywimy serdeczne uczucia, nasz organizm reaguje adekwatnymi reakcjami ze strony układu hormonalnego (zwiększonym wydzielaniem serotoniny i dopaminy czyli tzw. hormonów szczęścia), które są wyczuwalne przez psa. Podobnie sytuacja prezentuje się w przypadku uczuć przeciwstawnych, czyli niechęci i braku sympatii w odniesieniu do konkretnej osoby; uwalniane są wówczas zupełnie inne hormony, związane z uczuciami lęku, złości, np. adrenalina, które jednakże są w takim samym stopniu wyczuwane przez psa. Identyfikowane zapachowo hormony jakie wydziela nasze ciało inicjują stosunek psa do osoby będącej adresatem naszych odczuć i sprawiają, że zazwyczaj podziela on te emocje.

Drugim jednakże czynnikiem pozostaje, jak w przypadku wcześniej opisywanych reakcji psów, mowa naszego ciała, która informuje czworonoga o naszym nastawieniu do danego człowieka. Należy też zdawać sobie sprawę, że nasza postawa może stanowić dla psa informację o potencjalnie odczuwanym zagrożeniu i skłonić go do reakcji obronnej aby nas chronić a nawet ataku na naszego rozmówcę. Pejoratywny stosunek do konkretnej osoby z pewnością natomiast może być powodem nieufności, warczenia i wykazywania sygnałów ostrzegawczych ze strony pupila znajdującego się w naszym towarzystwie, który jest w pełni świadom naszej postawy i uczuć. Jeśli zatem mamy do czynienia z kimś, kto nie cieszy się naszą sympatią powinniśmy zwracać baczną uwagę na postawę – własną oraz czworonoga aby w pełni kontrolować jego reakcje i zapobiec ewentualnym niepożądanym zachowaniom.

Choć trudno jednoznacznie określić, a jakim stopniu powyższe tezy są efektem działań empirycznych behawiorystów, jaką ich część stanowią niepotwierdzone naukowo hipotezy a jaką obserwacje właścicieli psów, warto podczas codziennych relacji z czworonogiem sięgnąć do świadomości, iż jesteśmy obserwowani, oceniani, i że stanowimy dla naszego psa otwartą księgę naszych uczuć, myśli i postaw. Być może wiedza ta pomoże nam na pełniejsze zrozumienie psiej natury, zmodyfikować niektóre z naszych postaw a inne świadomie kontrolować dzięki czemu możliwe będzie nawiązanie jeszcze lepszych relacji z naszym czworonożnym członkiem rodziny.

Czy pies upodabnia się do właściciela?

Czy pies upodabnia się do właściciela?

Często słyszy się powiedzenie „jaki właściciel taki pies”. Czy prawdą jest, że pies upodabnia się do właściciela i jest w stanie przejąć pewne jego cechy? A może to człowiek utożsamia się ze swoim czworonogiem? Odpowiadamy na te pytania!

Psy to fantastyczne stworzenia – mądre i empatyczne. Nie bez przyczyny nazywane są najlepszymi przyjaciółmi człowieka. Jednak pies, tak samo jak człowiek to odrębna jednostka z całym zestawem unikalnych cech charakteru, które tworzą psią osobowość. Bez wątpienia wiele zależy od pierwszych chwil życia, doświadczeń, wychowania oraz rasy zwierzaka. Aspekty te determinują część cech psa, jednak relacja z właścicielem jest równie istotna. Wiedza o wzajemnym oddziaływaniu na siebie zwierząt i ludzi jest znana już od pokoleń. Od zawsze wierzono, że człowiek i zwierzę upodabniają się do siebie na wielu płaszczyznach – nie tylko tej emocjonalnej, ale nawet wizualnej! Brzmi nieprawdopodobnie, a jednak często ludzie podświadomie wybierają rasy, które wyglądem przypominają daną osobę. Jednak czy zastanawiałeś się kiedyś, czy pies upodabnia się do właściciela? Dowiesz się tego w dalszej części naszego artykułu.

Czy to prawda, że pies upodabnia się do właściciela?

Jeśli jesteś właścicielem psa, pewnie możesz zauważyć, że Twój pupil posiada pewną pulę cech i zachowań, które są podobne do Twoich. A może nawet ktoś znajomy zasugerował, że Twój pies zachowuje się dokładnie tak samo, jak Ty? Tym właśnie przejawia się upodobnienie pupila do człowieka. Powstało kilka ciekawych badań naukowych poświęconych temu tematowi. Wskazują one, iż teza mówiąca o upodabnianiu się psów do właścicieli, a nawet właścicieli do psów jest prawdziwa. Jakie to badania?

Jednym z najnowszych badań naukowych dotyczącym fenomenu upodabniania się psów do ludzi jest eksperyment przeprowadzony na Uniwersytecie w Wiedniu, pod przewodnictwem dr Iris Schoberl. Wzięło w nim udział ponad 100 psów różnych ras, wraz ze swoimi właścicielami. Sprawdzano ich reakcje na różne bodźce. Czworonogi były badane pod kątem reakcji na sytuacje stresowe. Sprawdzano między innymi poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu, w ślinie zwierząt czy ich akcję serca. Badania właścicieli psów obejmowały przeanalizowanie głównych cech osobowościowych, takich jak neurotyzm, sumienność, ekstrawersja, czy otwartość na nowe wyzwania. Ankiety obejmowały również pytania dotyczące reakcji w określonych sytuacjach. Okazało się, że psy i ich właściciele wykazują się zbliżonymi zachowaniami. Organizmy psów i ich panów, wydzielały podobne ilości hormonów stresu. Ich zmiany w rytmie serca również były na podobnych poziomach.

Zgodnie z eksperymentem, można stwierdzić, że psy nie tylko stresują się w takich samych sytuacjach, co ludzie, ale także z podobną intensywnością. Badania te dowodzą jednoznacznie, że człowiek oddziałuje na psa bardzo mocno. Po dłuższym czasie przebywania z nim czworonożny przyjaciel może kopiować jego zachowania, a nawet jest od niego uzależniony emocjonalnie. Należy jednak pamiętać, że psy nie posiadają zdolności samoregulacji emocji, w sposób znany człowiekowi, lecz można je tego nauczyć.

Człowiek i pies – wzajemny wpływ na zdrowie

Badania dr Schoberl udowodniły ludzkie oddziaływanie na psa. Pojawia się jednak pytanie, czy posiadanie czworonoga może mieć wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne człowieka? Otóż tak! Badania przeprowadzone przez amerykańską organizację Delta Society w 1996 roku miały na celu badanie wpływu posiadania psa na różne sfery życia człowieka. Wykazały one między innymi dobroczynny wpływ w sferze zdrowia fizycznego. Posiadanie psa powoduje zwiększenie aktywności fizycznej, a co ciekawe zwiększa szansę przeżycia zawału serca nawet o kilka procent. Największe różnice między właścicielami psów a osobami, które nie posiadają zwierząt, wykazano jednak w sferze psychicznej. Pies pozwala zminimalizować poczucie izolacji i samotności, co zmniejsza ryzyko zachorowania na depresję. Dodatkowo pupile przeciwdziałają skutkom nadmiernego stresu a dzieci, które mają w domu czworonożnego przyjaciela okazują się być bardziej otwarte, pewne siebie i odpowiedzialne, niż ich rówieśnicy nieposiadający zwierzaka. Ponadto, psy pomagają uporać się dzieciom z ze stresem i trudnymi emocjami.

Zobacz również: Jak prawidłowo interpretować zachowanie psa i jak oduczyć psa skakania na ludzi?

Człowiek i pies – podobieństwa fizyczne

Badacze nie pozostawili także bez odpowiedzi kwestii podobieństw fizycznych między psem i człowiekiem, a także wpływu ludzkich cech osobowościowych na wybór rasy psa. Uniwersytet Kalifornijski przeprowadził badanie mające na celu sprawdzenie, czy pies i jego właściciel posiadają pewne cechy wspólne mogące dopasować zwierzaka do właściciela przez obce osoby. W tym celu zrobiono zdjęcia dziesiątkom ludzi i ich psom, a następnie przekazano fotografie ochotnikom, prosząc o połączenie ich w pary. Zgodność połączeń zaproponowanych przez ankietowanych wynosiła ponad 60%, co pozwoliło na wysunięcie wniosku, że człowiek szuka zwierzęcia, które posiada z nim pewne cechy wspólne.

Badacze z Bath Spa University – Jo Fearon i dr Lance Workman dowiedli zaś, że dobór rasy psa jest w dużej mierze podyktowany cechami charakteru człowieka. Chętni właściciele pupili mieli za zadanie wypełnić ankietę, która określała ich cechy charakteru. Oprócz tego określali również rasę posiadanego psa. Psy podzielono na 7 grup: aportujące, gończe, pasterskie, teriery, psy towarzyszące, domowe i pracujące. Analiza ankiet pozwoliła wysunąć wnioski, że właściciele ras domowych i pasterskich cechują się ekstrawertyzmem. Posiadacze psów ras domowych, do towarzystwa i aportujących odznaczają się z kolei sumiennością i skrupulatnością. Badania te ukazują fakt, że cechy charakteru człowieka w dużej mierze determinują wybór zwierzęcia.

Jak poznać, że pies upodabnia się do właściciela?

Pies jest podatny na przejmowanie ludzkich zachowań i emocji. Jak poznać, że Twój pupil się do Ciebie upodabnia? W jakich sferach życia szukać podobieństw?

Rutyna

Zarówno człowiek, jak i pies podlega rutynie. Rutyna to stały porządek dnia i pewna schematyczność zachowań, która może w łatwy sposób przejść z człowieka na psa. W końcu pupile uwielbiają poukładany styl życia – czują się dzięki temu bezpiecznie. To, o której wstajesz do pracy, kiedy z niej wracasz, o jakiej porze jadasz posiłki lub czym zajmujesz się w wolnym czasie, staje się także codziennością Twojego psa. Dla szczeniaków stały schemat dnia może być ciężki do przyjęcia, nie od razu się do tego przyzwyczaja i podporządkowuje. Dla starszych zwierząt rutyna może być równoznaczna z bezpieczeństwem i stałością. W sferze swojej codzienności możesz zauważyć mnóstwo zachowań psa, do których się przyzwyczaił i które od Ciebie skopiował. Może się to chociażby objawiać w domaganiu się spaceru o konkretnej porze czy oczekiwaniu na posiłek zawsze wtedy, gdy zbliża się zwyczajowa pora karmienia.

Zainteresowania

Czy to możliwe, żeby pies podzielał Twoje zainteresowania? Oczywiście, że tak! Pupile są z natury niezwykle empatyczne i wyczuwają emocje swojego właściciela – zarówno te negatywne, jak i pozytywne. Wykonując czynności, które sprawiają Ci radość, wydzielają się endorfiny, które udzielają się również Twojemu czworonogowi. Wiele psów chętnie więc towarzyszy swoim właścicielom w rozwijaniu pasji. Warto więc zapewnić swojemu czworonogowi najlepsze warunki. Jeśli kochasz jazdę samochodem, a Twój wierny towarzysz często dotrzymuje Ci towarzystwa, przydadzą się specjalne szelki samochodowe dla psów.

Dla psich fanów jazdy na rowerze powstały zaś kosze na rower, które zapewniają komfort i bezpieczeństwo zwierzaka podczas wycieczek na jednośladzie. Decydując się na przejażdżkę, pamiętaj, aby odpowiednio zabezpieczyć pupila przed ewentualnym wypadnięciem.

Aktywność

Aktywność zwierzaka w dużej mierze zależy od jego predyspozycji związanych z rasą, jednak po części jest ona związana z poziomem aktywności człowieka. Pies może więc przyjąć Twoje upodobania i stać się kompanem do biegania, czy uprawiania innych sportów. Zwierzęta te są rewelacyjnymi towarzyszami do aktywnego spędzania czasu – wycieczek, wędkowania czy nawet pracy. Jeśli natomiast swój wolny czas wolisz spędzać spokojnie, pies będzie idealnym towarzyszem do wylegiwania się na kanapie. Warto jednak pamiętać, że odpowiedni poziom aktywności fizycznej zarówno dla człowieka, jak i dla psa ma kolosalny wpływ na zdrowie. Aby wspomóc swojego zwierzaka i zapewnić mu zdrowie na wiele lat, warto także zadbać o jego zbilansowaną dietę, a jeśli pies tego wymaga także o suplementację.

Pies upodabnia się do właściciela – czy to dobry znak?

To, że pies przyjmuje wiele ludzkich cech i zachowań, jest faktem udowodnionym naukowo. Jednak czy ujawnianie się tych podobieństw jest pożądane, czy może wręcz odwrotnie?

Człowiek ma ogromny wpływ na kształtowanie się postaw i zachowań zwierząt. Nawet psy ras uznanych za agresywne, mogą w rzeczywistości okazać się łagodne, kiedy w ich otoczeniu znajdzie się mądry i empatyczny właściciel. W wielu sytuacjach stresowych u psów to właśnie właściwa reakcja człowieka może być kluczowa dla budowania psiego poczucia bezpieczeństwa.

Odpowiednio poprowadzona socjalizacja i habituacja przyczyniają się do kształtowania pożądanych postaw. Jeśli pies przejmuje dobre wzorce, upodabnianie się przez niego do człowieka jest oczywiście pozytywnym objawem. Czasami jednak zdarza się tak, że pomimo starań, właściciel nie jest w stanie ukształtować prawidłowych reakcji psa. Wówczas, w wielu przypadkach konieczna jest konsultacja z behawiorystą. Pomimo tego, że człowiek i pies w dużej mierze rozumieją się i odczytują swoje potrzeby to w przypadku niektórych psów (np. adopcyjnych), mogą pojawić się niepożądane reakcje. Behawiorysta, po długim wywiadzie, badaniu i prześledzeniu historii psa jest w stanie poznać genezę problemu, przyczynę kłopotliwych zachowań i ustalić ścieżkę działania w celu ich eliminacji.

Przeczytaj również: Kogo pies uważa za pana? Poznaj odpowiedź na to pytanie

Czy pies upodabnia się do właściciela? – wzajemne oddziaływanie

Psy, dzięki swojej wrodzonej empatii i niezwykłej umiejętności obserwacji zachowań, reakcji i mimiki człowieka w sposób niemal bezbłędny odczytują jego emocje. Jednak nie tylko te pozytywne, ale przede wszystkim negatywne, takie jak strach, agresja czy przygnębienie. Pies i jego właściciel oddziałują na siebie wzajemnie i niestety czworonogi mogą przejmować od ludzi również zachowania niepożądane. Pomimo tego, że pies może pełnić rolę terapeutyczną i pomagać w zwalczaniu wielu schorzeń, w tym depresji czy lęków, to może się ich także nabawić. Bezpieczne i spokojne środowisko jest niezwykle ważne dla utrzymania dobrostanu fizycznego i psychicznego pupila. Decyzja o zakupie lub przygarnięciu czworonoga powinna więc być starannie przemyślana.

Pies powinien funkcjonować w środowisku opartym o tzw. “pięć wolności”, czyli wolności pragnienia i głodu, dyskomfortu, chorób i bólu, stresu i strachu oraz przebywania w warunkach niedostosowanych do jego natury. Te pięć płaszczyzn dobrostanu psa pozwala ocenić, czy zwierzę ma zapewnione godne warunki bytowe, a jego zachowanie nie jest spowodowane brakiem w którejś z kategorii.

Podsumowanie

Należy pamiętać, że zarówno człowiek, jak i pies może rozpocząć pracę nad polepszeniem wspólnych relacji i zminimalizowaniem negatywnych wzorców przejmowanych przez zwierzę. Jeśli zachowanie psa odbiega od normy, zwierzę jest zestresowane, agresywne lub nie panuje nad emocjami. Warto wtedy przeanalizować swoją sytuację i relację pies – właściciel. Jeśli dostrzeżesz nieprawidłowości, możesz zacząć wraz z doświadczonym behawiorystą wypracowywać nową strategię, która pozwoli wyregulować niepożądane zachowania Twojego pupila. Dodatkowo zoopsycholog, podczas wnikliwych obserwacji może sprawdzić, czy przejęte wzorce zachowań są odpowiednie i zaproponować plan rehabilitacji.

Psy są w stanie wyczuć wiele ludzkich emocji, w tym złość czy frustrację. Nie są jednak zdolne do oceny, czy złość jest spowodowana zachowaniem czworonoga, czy też jest zupełnie niezwiązana ze zwierzakiem. Pies skonfrontowany ze złością swojego pana może zmienić swoje dotychczasowe zachowanie, chcąc go zadowolić. Reakcja ta może dotyczyć także zachowań dotychczas nagradzanych, co może rodzić frustrację u zwierzęcia. Ważne jest więc, aby człowiek będący w silnych emocjach był w stanie uspokoić psa. Wystarczy mały gest – głaskanie czy zaoferowanie smakołyku, aby pupil zrozumiał, iż to nie on jest adresatem złości.

Aby nasze życie z nowym towarzyszem było jak najbardziej spójne warto wybrać osobnika, który jest stabilny emocjonalnie oraz z certyfikowanej hodowli, bądź z Fundacji o dobrych opiniach. Nie zawsze wzięcie szczeniaka skutkuje idealnym ukształtowaniem go pod względem charakteru, ponieważ niektóre wzorce zostaną z nim do końca jego życia. Warto przed zakupem/ adopcją zwierzęcia sprawdzić, jakiego dokładnie osobnika potrzebujemy. Należy również nie kierować się eksterierem lub modą w doborze rasy, lecz racjonalnym podejściem do naszego stylu życia. W końcu – jaki właściciel, taki pies!

ILE RUCHU POTRZEBUJE MÓJ PIES?

Ile ruchu potrzebuje mój pies? – to jedno z najczęstszych pytań, zadawanych przez właścicieli psów. Odpowiedni poziom aktywności Twojego psa to rzecz, na którą należy zwrócić szczególną uwagę na każdym etapie jego życia – począwszy od tego ekscytującego momentu, kiedy po raz pierwszy zdecydujesz się powitać psa w swoim domu, aż do czasu osiągnięcia przez niego sędziwego wieku. Z pewnością w trakcie wybierania psiego towarzysza zastanawiasz się, czy różne rasy mają różne potrzeby w zakresie ruchu i aktywności? Krótka odpowiedź brzmi: tak. Jednak psy to indywidualiści, więc istnieją różnice między nimi nawet w obrębie tej samej rasy. Psy ras spokojnych, o typowo niewielkiej aktywności, mogą zaskoczyć Cię tym, jak bardzo lubią się bawić, natomiast psy ras aktywnych, mające zwykle mnóstwo energii, mogą być spokojniejsze niż oczekiwałeś. Poza rasą, należy także wziąć pod uwagę styl życia psa oraz jego wiek. Jeśli masz psa dorosłego, który niedawno znacznie przybrał na wadze, może to być oznaką, że nie ma on wystarczająco dużo ruchu w stosunku do zalecanej ilości przyjmowanych kalorii. Jeśli jednak Twój starszy pies nie jest już w stanie biegać lub chodzić tak szybko jak kiedyś, być może trzeba rozważyć, czy jego zwyczajowa forma ruchu nie jest zbyt męcząca. A jeżeli masz rozbrykanego szczeniaczka, może zaskoczy Cię to, że nawet szczenięta mogą przesadzić z ilością ruchu (chociaż one chyba o tym nie wiedzą!). Pamiętaj, że wszystkie psy – niezależnie od rasy lub jej braku , niezależnie od wieku, jak również miejsca pobytu: czy to miasto czy wieś, ogród czy budynek – wszystkie psy potrzebują ćwiczeń fizycznych. Najważniejsze to dostosowanie ilości ruchu Twojego psa do jego możliwości oraz – w razie jakichkolwiek wątpliwości – konsultacja z lekarzem weterynarii. NAJLEPSZY PRZYJACIEL CZŁOWIEKA: OD PSA PRACUJĄCEGO DO PSA TOWARZYSZĄCEGO Czasami zapominamy, że psy są z nami od wielu tysięcy lat i uważane są za pierwszy udomowiony gatunek. Przez wieki psy hodowano po to, aby pracowały razem z ludźmi, zaganiając lub pilnując zwierząt gospodarskich, pomagając w polowaniu i śledzeniu zwierzyny łownej, uczestnicząc w akcjach poszukiwawczych i ratowniczych, działając jako psy stróżujące lub pomagając dostać się z jednego miejsca do drugiego jako psy zaprzęgowe, często w bardzo trudnych warunkach. Tak więc, od tysięcy lat psy prowadzą bardzo aktywne życie, które wypełnione jest wysiłkiem fizycznym. Dziś, w wyniku naszego coraz bardziej miejskiego, siedzącego trybu życia, wiele psów to psy towarzyszące, spędzające dużo czasu w domu, czekając na powrót swoich opiekunów. Nawet jeśli Twój pies przeszedł na zasłużoną emeryturę, nadal ma naturalną, biologiczną potrzebę aktywności fizycznej. Często wystarczy niewielka zachęta i szczypta entuzjazmu z Twojej strony, aby uaktywnić pupila i dostarczyć mu odpowiednią ilość ruchu.

NAJLEPSZY PRZYJACIEL CZŁOWIEKA: OD PSA PRACUJĄCEGO DO PSA TOWARZYSZĄCEGO Czasami zapominamy, że psy są z nami od wielu tysięcy lat i uważane są za pierwszy udomowiony gatunek.

Przez wieki psy hodowano po to, aby pracowały razem z ludźmi, zaganiając lub pilnując zwierząt gospodarskich, pomagając w polowaniu i śledzeniu zwierzyny łownej, uczestnicząc w akcjach poszukiwawczych i ratowniczych, działając jako psy stróżujące lub pomagając dostać się z jednego miejsca do drugiego jako psy zaprzęgowe, często w bardzo trudnych warunkach. Tak więc, od tysięcy lat psy prowadzą bardzo aktywne życie, które wypełnione jest wysiłkiem fizycznym. Dziś, w wyniku naszego coraz bardziej miejskiego, siedzącego trybu życia, wiele psów to psy towarzyszące, spędzające dużo czasu w domu, czekając na powrót swoich opiekunów. Nawet jeśli Twój pies przeszedł na zasłużoną emeryturę, nadal ma naturalną, biologiczną potrzebę aktywności fizycznej. Często wystarczy niewielka zachęta i szczypta entuzjazmu z Twojej strony, aby uaktywnić pupila i dostarczyć mu odpowiednią ilość ruchu. AKTYWNOŚĆ DLA KAŻDEJ RASY Potrzeby Twojego psiego przyjaciela w zakresie ruchu zależą przede wszystkim od wieku, zdrowia, rasy i jego osobowości. Wielkość psa niekoniecznie jest dobrym wskaźnikiem wymagań psa odnośnie jego aktywności. Co więcej, wiele osób uważa, że małe psy nie potrzebują wiele ruchu. Być może jest to prawdą w przypadku niektórych małych ras, takich jak pinczer lub chihuahua, ale jeśli kiedykolwiek widziałeś psa rasy Jack Russell terrier lub West Highland white terrier w akcji, to wiesz, że małe pieski mogą posiadać niespożyte pokłady energii. W związku z tym, w zależności od rasy lub grupy, do której należą (psy robocze, psy pasterskie, psy do zabawy lub psy towarzyszące, a także psy sportowe lub myśliwskie – aby wymienić tylko kilka), psy mają zazwyczaj większe lub mniejsze wymagania dotyczące aktywności. Większość ras zalicza się do jednej z czterech kategorii: psów o niskiej, umiarkowanej i wysokiej aktywności oraz psów hiperaktywnych. Należy jednak pamiętać, że są to raczej ogólne wytyczne, a nie twarde i sztywne zasady. Bez względu na rasę, każdy pies ma własną osobowość i skłonności. Nie należy zatem zakładać, że pies do zabawy będzie zawsze chciał spędzać czas z Tobą na kanapie, a pies pracujący musi koniecznie mieć bzika na punkcie biegania. Spróbuj zaproponować poziom aktywności zalecany dla ich potrzeb, a następnie zwróć uwagę na to, co sprawia im radość i co są w stanie zrobić. Oto kilka podstawowych wskazówek, które mogą Ci pomóc. PSY SPOKOJNE LUB MNIEJ AKTYWNE Poziom aktywności: 1-3 godzin dziennie, np. chodzenie na smyczy lub sporty, które nie wymagają większego wysiłku. Pamiętaj, że chociaż pies może być zadowolony z dość niskiego poziomu aktywności, staraj się stopniowo zwiększać codzienną porcję ruchu, dodając kolejne 15 minut spaceru lub zabawy, jeśli tylko jest to możliwe. Psy z tej kategorii to zwykle psy do zabawy, psy pasterskie i niekiedy psy użytkowe. Przykłady: bichon frise, cockapoo, yorkshire terrier oraz miniaturowy pinczer… Psy o niskiej aktywności zazwyczaj: lubią krótkie, codzienne spacery

lubią być brane na ręce i noszone, kiedy się zmęczą

uwielbiają spać

mają własną wizję szkolenia

mają skłonność do lekkiego przybierania na wadze

lubią pieszczoty, przytulanie i głaskanie

są bardzo wyluzowane i spokojne

UMIARKOWANIE AKTYWNE PSY Zalecane ćwiczenia: 1-3 godziny dziennie, na przykład zabawy, bez smyczy Psy z tej kategorii to zwykle teriery, psy użytkowe i niekiedy psy myśliwskie Kilka przykładów: Airedale terrier, terier szkocki, cocker spaniel, seter angielski… Umiarkowanie aktywne psy zazwyczaj: powinny być wyprowadzane 3 razy dziennie

cieszą się, gdy są spuszczane ze smyczy

zasypiają w domu po aktywnym spacerze

uwielbiają być szkolone

są pewne siebie, ale grzeczne w kontaktach z obcymi

PSY AKTYWNE, PEŁNE ENERGII Zalecane ćwiczenia: 3-6 godzin dziennie, na przykład bieganie, zabawy bez smyczy Psy z tej kategorii to zwykle psy pracujące, psy gończe i niekiedy psy myśliwskie Kilka przykładów: Border collie, labrador, golden retriever, owczarek belgijski Malinois, owczarek niemiecki… Psy aktywne zazwyczaj: bardziej niż Ty lubią spacery, zwłaszcza tam, gdzie mogą swobodnie pobiegać

zawsze są gotowe do wyjścia

są aktywne w domu, nawet po dużym wysiłku

znikają w oddali, gdy spuści się je ze smyczy

są bardziej wytrzymałe niż ich właściciele

nigdy nie nudzą się aportowaniem

mogą zachowywać się nieco zbyt entuzjastyczne, gdy poznają nowych ludzi

PSY O BARDZO WYSOKIEJ AKTYWNOŚCI Niektóre tak zwane psy o bardzo wysokiej aktywności mogą uprawiać sport i być aktywne nawet w ekstremalnych warunkach. Na przykład psom pociągowym niestraszne są długie dystanse, czasem setki kilometrów, przy bardzo niskich temperaturach. Te dość szczególne psy wymagają dużo ruchu dla zachowania zdrowia fizycznego i psychicznego.

Pies a zdrowie człowieka

Prof. Zbigniew Religa radził niektórym swoim pacjentom, by sprawili sobie psa. Wiedział, że opiekunowie psów chodzą na spacery, a to już wpisuje się w tzw. umiarkowaną aktywność fizyczną. Kolejne badania naukowe wskazują, że towarzystwo psa to nie tylko zdrowszy układ krążenia, ale i łagodniejsze reakcje na stres oraz lepszy sen. Co więcej, czworonożny przyjaciel koi nerwy i wspiera tworzenie więzi. Trzeba tylko dobrać takiego, który będzie odpowiedni i we właściwy sposób go traktować.

Spis treści:

Pies a nasze serce i zdrowy tryb życia

Niedawno opublikowane badanie przeprowadzone przez zespół ze Szpitala Uniwersyteckiego im. św. Anny w Brnie wskazuje, że posiadanie w domu zwierzęcia, a szczególnie psa, może pomagać w utrzymaniu serca w dobrym stanie. Jego autorzy porównali parametry dotyczące zdrowia układu krążenia właścicieli zwierząt domowych i osób, które ich nie posiadają. Potem sprawdzili różnice między właścicielami psów i innych gatunków. Analizując też styl życia ochotników, odkryli kilka zależności.

– Ogólnie mówiąc, właściciele zwierząt więcej czasu poświęcali na aktywność fizyczną, lepiej się odżywiali, a ich poziom glukozy częściej był na idealnym poziomie – mówi autorka badania Andrea Maugeri. – Największe korzyści z posiadania zwierzęcia odnosili właściciele psów, niezależnie od wieku, płci i poziomu wykształcenia – dodaje ekspertka.

Pies może obniżyć ryzyko chorób serca, chronić przed zawyżonym poziomem cholesterolu, otyłością i stresem.

Pies zachęca do aktywności fizycznej

Podobną zależność odkryli wcześniej badacze z, którzy przeanalizowali dane na temat prawie 3,5 mln mieszkańców Szwecji. Wyniki te zgadzają się z opublikowanym przez American Heart Association oświadczeniem, według którego posiadanie domowego zwierzęcia możeJego autorzy biorą jednak pod uwagę możliwość istnienia odwrotnej zależności, w której to zdrowsi ludzie po prostu częściej opiekują się zwierzętami. Jednak prawdopodobne jest, że zwierzę w domu

Jednym ze sposobów, w jaki może to robić, jest wspomniane już zachęcanie do fizycznej aktywności. Może to mieć szczególne znaczenie dla osób, które na co dzień zażywają jej niewiele, czyli na przykład seniorów.

Jak pokazał projekt badawczy zespołu z University of East Aglia (EA), spacery z psem to jeden z najefektywniejszych sposobów poradzenia sobie ze zmniejszeniem ilości ruchu, jakie pojawia się w późnym okresie życia. Pozwalają one pokonać także inne bariery – złą pogodę i krótkie, zimowe dni. Według wyników opartych na informacjach odnośnie ponad trzech tysięcy mieszkańców brytyjskiego hrabstwa Norfolk, właściciele psów średnio 30 minut dziennie mniej spędzali na siedzeniu.

Osoby wyprowadzające psy były dużo bardziej aktywne fizycznie i spędzały mniej czasu siedząc.

– Wiemy, że poziom aktywności fizycznej spada, kiedy się starzejemy, ale mamy mniej pewności odnośnie najskuteczniejszych metod pomocy ludziom w zachowaniu aktywności na starość – podkreśla dr Yu-Tzu Wu z UEA. – Odkryliśmy, że. Oczekiwaliśmy tego, ale kiedy przyjrzeliśmy się ilości aktywności fizycznej podejmowanej przez uczestników zależnie od pogody, naprawdę zaskoczyła nas różnica między posiadaczami psów i pozostałymi osobami – dodaje.

Z kolei grupa naukowców z University of Liverpool pokazała, że posiadające psa kobiety w ciąży są bardziej aktywne fizyczne niż panie bez czworonoga w domu. Dzięki temu, choć nie wszystkim właścicielkom psów się to udawało, to o 50 proc. częściej realizowały one zalecenia dotyczące właściwej ilości ruchu.

– Jako mało ryzykowna forma wysiłku, spacery z psem mogą pomóc kobietom, którym w innym przypadku byłoby trudno osiągnąć cele dotyczące ruchu i utrzymać sprawność w czasie ciąży. Razem z właściwą dietą mogą więc pomóc w zapewnieniu bezpiecznej ciąży – twierdzi dr Sandra McCune, współautorka badania.

Pies a astma

Tymczasem naukowcy z Uniwersytetu w Uppsali w badaniu obejmującym ponad milion dzieci przyjrzeli związkom między kontaktem z psami i ryzykiem astmy. Choć badanie nie pokazało związków przyczynowo-skutkowych, to według wyników, dzieci, które w czasie pierwszego roku życia miały kontakt z psem, w wieku 6 lat były o 13 proc. mniej zagrożone chorobą. Spadek ryzyka dotyczył także dzieci rodziców chorych na astmę, a dzieci mogą dziedziczyć pewne predyspozycje do tej choroby.

Dzieci dorastające w domach z psem o ok. 15 proc. rzadziej chorowały na astmę niż dzieci bez psów.

– Wcześniejsze badania pokazały, że wychowywanie się w gospodarstwie wiejskim zmniejsza o ok. połowę ryzyko zachorowania na astmę. Chcieliśmy sprawdzić, czy ta zależność dotyczy także dzieci wychowujących się z psem w domu. Nasze wyniki potwierdziły działanie życia na farmie, ale zobaczyliśmy także, żePonieważ mieliśmy dostęp do tak dużej i szczegółowej bazy danych, mogliśmy uwzględnić różnorodne czynniki, np. astmę rodziców, miejsce zamieszkania czy status społeczno-ekonomiczny – opowiada autorka badania prof. Tove Fall.

Zanim jednak kupimy psa, warto pamiętać o pewnych zastrzeżeniach.

– Tego rodzaju epidemiologiczne badania pozwalają na poszukiwanie zależności w dużych populacjach, ale nie udzielają odpowiedzi, czy i jak zwierzęta mogą chronić dzieci przed rozwojem astmy. Wiemy, że dzieci ze stwierdzoną alergią na koty czy psy powinny ich unikać. Jednak nasze wyniki wskazują także, że dzieci dorastające z psami mają obniżone ryzyko astmy w późniejszym życiu – zwraca uwagę Catarina Almqvist Malmros, współautorka projektu.

Tu trzeba przytoczyć badanie przeprowadzone przez specjalistów z amerykańskiego think-tanka RAND Corporation. Otóż twierdzą oni, że, niestety, to nie psy wpływają na zdrowie dzieci.

– Nie mogliśmy znaleźć dowodów na to, że rodziny z psami czy kotami mają się lepiej pod względem stanu psychicznego czy zdrowia fizycznego. Wszyscy w naszej grupie badawczej byliśmy zaskoczeni – sami wychowywaliśmy się z psami czy z kotami. Z powodu naszych osobistych doświadczeń zakładaliśmy istnienie takiego związku – podkreśla współautorka projektu dr Layla Parast.

Naukowcy porównali ponad 2 tys. dzieci z domów ze zwierzętami z 3 tys. dzieci wychowujących się bez czworonożnego pupila. Początkowo zauważyli lepsze zdrowie dzieci z pierwszej grupy. Jednak dalsza analiza pokazała, że był to wynik działania tzw. czynników zakłócających. Różne czynniki wpływały zarówno na zdrowie dzieci, jak i na prawdopodobieństwo posiadania psa przez daną rodzinę.

Pies może redukować stres i zwiększać empatię

Mimo to eksperci z University of Florida twierdzą np., że psy mogą redukować stres u dzieci. Do takich wniosków doszli na podstawie badań prowadzonych w warunkach laboratoryjnych. Setka dzieci w wieku od 7 do 12 lat wzięła udział w doświadczeniu, w którym została poddana specjalnym testom z kontrolowanym stresem. Okazało się, że psy pomagały im radzić sobie ze stresującą sytuacją.

Obecność zwierzęcia wiązała się z lepszą ogólną jakością relacji, wyższą wrażliwością na drugą osobę, lepszym dopasowaniem i bardziej nasilonym inwestowaniem w relację.

Z kolei naukowcy z kanadyjskiego Queen’s University zauważyli. Obecność zwierzęcia wiązała się z lepszą ogólną jakością relacji,. Naukowcy odkryli także, że im dłużej ktoś miał psa, tym był, silniej przy tym identyfikował się ze swoim związkiem i wykazywał więcej zachowań pomagających go utrzymać.

Takie rezultaty mogą wydać się bardziej naturalne po wzięciu pod uwagę badania zespołu z japońskiego Azabu University. Otóż naukowcy z tego ośrodka wykryli podwyższone stężenie oksytocyny u właścicieli psów pojawiające się po wspólnej zabawie. Stężenie tego, pomagającego tworzyć więzi hormonu szczególnie wyraźnie rosło u osób utrzymujących długotrwały kontakt wzrokowy ze swoim psem.

Pies w sypialni przyczynia się do lepszego snu

Od dawna wiadomo też, że do utrzymania zdrowia niezbędny jest dobry sen. Jak się okazuje, pies może przyjść tutaj z pomocą. Tak przynajmniej uważają eksperci z Mayo Clinic, którzy oceniali jakość snu 40 zdrowych osób i ich psów. Czworonogi w sypialni pomagały się wyspać, niezależnie od rasy.

– Relacje między ludźmi i ich zwierzętami zmieniły się w ostatnim czasie. Prawdopodobnie dlatego wiele osób śpi z nimi w jednej sypialni. Dzisiaj wielu właścicieli pupili nie widzi ich przez znaczną część dnia, więc chcą zwiększyć ilość czasu spędzanego razem z nimi, kiedy są w domu. Wpuszczanie ich do sypialni to łatwy sposób, aby to zrobić. A teraz posiadacze pupili mogą się uspokoić wiedząc, że nie wywoła to negatywnego skutku na ich sen – mówi prof. Lois Krahn, autorka badania.

Tutaj trzeba jednak dodać słowo zastrzeżenia. Otóż pies w sypialni sprzyja wysypianiu się, pod warunkiem, że nie znajdzie się w łóżku. Wtedy śpi się jednak gorzej.

BHP obchodzenia się z psem

Właściciele psów powinni też zachowywać inne środki ostrożności. Zwierzę musi być pod opieką weterynaryjną, należy zachowywać odpowiednią higienę w kontaktach ze zwierzęciem, unikać zadrapań czy ugryzień. Szczególnie ostrożni powinni być rodzice. Jak bowiem pokazali specjaliści z Uniwersytetu Weterynaryjnego w Wiedniu, zagrożenie ze strony psów w stosunku do małych dzieci jest niedoceniane.

– Właściciele psów powinni wiedzieć, kiedy psy mogą poczuć się atakowane i w czasie interweniować. Mimo to wiele ugryzień zdarza się na ich oczach – ostrzega autorka badania dr Christine Arhant.

Naukowcy przeprowadzili ankiety online wśród rodziców. Wielu ankietowanych było świadomych zagrożenia, jednak większość uczestników m.in. nie doceniała ryzyka ze strony małych psów. Jednocześnie, oceniając zdjęcia interakcji dzieci z psami, kontakt z nieznanymi zwierzętami badani uznawali często za groźny, a z rodzinnym psem niemal zawsze za bezpieczny. Tymczasem nie musi tak być. Ważna jest podstawowa wiedza o właściwym traktowaniu psa.

Trzeba respektować potrzebę psa korzystania z niezakłóconych okresów odpoczynku i posiadania własnego miejsca

– Zdrowe ograniczenie zaufania dla nieznanego psa wydaje się nie pojawiać w przypadku psa żyjącego w rodzinie. Ludzie ufają swoim psom i wykluczają możliwość ugryzienia – mówi prof. Arhant. Jak tymczasem podkreślają naukowcy,

W innym przypadku zwierzę może czuć się zagrożone. Trzeba też pamiętać, że dziecko może mieć kłopoty ze zrozumieniem zachowania czworonoga. Zdarza się, że np. wyszczerzone zęby uzna za psi uśmiech.

Osoby w podeszłym wieku powinny też pamiętać, że duży pies to większe ryzyko upadku na spacerze, gdy pociągnie właściciela za sobą.

Dzięki prostym zasadom i pewnej dozie ostrożności można się jednak cieszyć z towarzystwa psa, który, kto wie, może nawet czasem się uśmiechnie, przynajmniej w oczach właściciela, a przy tym pomoże zachować nieco lepsze zdrowie.

Przeczytaj więcej na blogu:

Źródło: www.zdrowie.pap.pl | Zdjęcie: pixabay.com | Data publikacji: 6 maja 2020 r.

Czy psy płaczą? Psie łzy, które wyrażają więcej niż smutek

Smutne jęczenie, zamglone oczy, podkulony ogon i wycie tak przenikliwe, że trudno pozostać na nie obojętnym – oto sygnały, które jednoznacznie kojarzą nam się z płaczącym, smutnym psem. Jednak czy psy płaczą w takim rozumieniu, jak robią to ludzie? W jaki sposób wyrażają swoje emocje, kiedy jest im przykro?

Płaczący pies to bez wątpienia bardzo smutny obrazek. Zazwyczaj widzisz go w takim nastroju, kiedy zostawiasz psa samego w domu, kiedy pies wyraża żal za swoje nieodpowiednie zachowanie lub gdy wokół panuje atmosfera smutku i przygnębienia.

Nie ma wątpliwości, że psy potrafią nie tylko wyczuwać, ale także komunikować swoje własne emocje, zarówno te pozytywne, jak i te związane ze smutkiem. Jednak czy pies może płakać? Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy się przede wszystkim zastanowić, czy psy posiadają kanaliki łzowe.

Odpowiedź jest jednoznaczna: jak najbardziej, ponieważ to one są odpowiedzialne za wydzielanie łez, bez względu na to, jaką funkcję mają pełnić. A mogą pełnić trzy: nawilżającą, ochronną oraz emocjonalną. Które z nich posiada Twój pies?

Czy psy płaczą za pomocą łez?

Nawilżająca funkcja łez sprowadza się do permanentnego nawilżania oka, co umożliwia mruganie bez bolesnego poczucia suchości gałki ocznej. Takie łzy wytwarzane są bardzo powoli, ale bez przerwy. Zarówno ludzie, jak i psy posiadają tę funkcję kanalików łzowych, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania aparatu wzrokowego.

Kiedy zostaje ona zaburzona, narząd wzroku zaczyna się pogarszać i niezbędna jest wizyta u lekarza. Druga funkcja to kwestia ochrony oczu przed nagłym zanieczyszczeniem, pyłem lub alergenami. W tym przypadku kanaliki łzowe również u psów działają z większą intensywnością i produkują więcej łez w celu oczyszczenia oka. To dokładnie ten sam mechanizm, jak w przypadku oka ludzkiego.

Oko chroni się przed zewnętrznymi czynnikami i najlepszym na to sposobem jest wzmożona produkcja płynu łzowego. Trzecia funkcja kanalików to produkowanie tak zwanych łez emocjonalnych, czyli tych, które w jednoznaczny sposób wyrażają smutek lub radość. Czy pies płacze również i takim rodzajem łez?

Twój pies płacze? Może to być objaw choroby lub zapalenia

Niestety, pomimo oczywistej zdolności do wykazywania swoich emocji, psy nie posiadają możliwości płakania emocjonalnego. Ich kanaliki nie produkują tego rodzaju łez, co oznacza, że jeśli oczy Twojego psa są zamglone, pies jest osowiały, nie jest to spowodowane nagłym przypływem smutku. Mogą być jednak objawem choroby lub zakażenia oka.

Zapalenie spojówek u psa to najczęstsza przyczyna „psich łez”. Inne przyczyny to rozwijające się jaskra, grudkowe zapalenie trzeciej powieki, ropne zapalenie spojówki oraz entropia, czyli wadliwe ustawienie powiek powodujące rysowanie i podrażnianie powierzchni oka. Co zrobić, kiedy Twój pies płacze? Czy te problemy czworonoga to sygnał, że należy od razu udać się do lekarza weterynarii?

Każda z tych chorób cechuje się nieco odmiennymi objawami, jednak wszystkie mogą powodować wzmożoną produkcję łez w kanalikach łzowych. Niektóre z nich wystarczy wyleczyć za pomocą oczyszczających kropli do oczu lub domowymi sposobami, jak okłady z rumianku. Niestety jaskra, czy entropia wymaga już poważniejszego leczenia pod okiem specjalisty. Z racji tego, że nieraz trudno rozróżnić problemy z funkcjonowaniem spojówek od poważniejszej choroby, najlepiej w każdym z tych przypadków skonsultować się z lekarzem weterynarii i rozpocząć odpowiednie leczenie pupila.

Reakcje, które zastępują psie łzy

Skoro psie łzy nie oznaczają smutku, w jaki sposób czworonogi dają nam znać o swoich emocjach? Reakcje psa mogą być różne, w zależności od sytuacji, w jakiej się znajduje. Kiedy zostanie skarcony za swoje zachowanie, zazwyczaj kuli pod siebie ogon oraz uszy, spuszcza głowę na dół, pies jest osowiały – w ten sposób okazuje smutek, złe samopoczucie i wysyła informację, że jest mu przykro. Kwestia tego, czy jest mu rzeczywiście przykro za swoje zachowanie, czy po prostu jego smutek spowodowany jest niezadowoleniem ze strony właściciela, pozostaje nieodgadnion.

Inną reakcję u psów powodują negatywne emocje związane z bólem i przerażeniem. Podczas gdy wycie psa może oznaczać smutek z powodu samotności, to już piskliwe skomlenie pupila oznacza wielkie przerażenie lub intensywny fizyczny ból. Psy z natury nie są nauczone okazywania słabości. Oczywiście to zmienia się w zależności od rasy, jednak w większości przypadków pies nie posiada instynktu okazywania bólu przy każdej okazji.

Pojawia się on wtedy, kiedy ból lub przerażenie jest tak wielkie, że pies nie potrafi sobie z nim poradzić. Oprócz jęków i skomlenia mogą pojawiać się także dreszcze lub intensywne drżenie. Taka reakcja czworonoga powinna jasno dać do zrozumienia, że pies nie tylko się boi, ale jest wręcz przerażony zaistniałą sytuacją.

Kiedy ból pojawia się w wyniki choroby lub urazu, u psa może także pojawić się szereg innych reakcji, które powinny wzmocnić czujność właściciela. Podniesiona temperatura, brak apetytu i to, że pies nie chce jeść, rozszerzone źrenice, przyspieszony oddech, ziajanie, lub agresywna reakcja na próbę zbliżenia się, również są oznakami tego, że z Twoim psem dzieje się coś niedobrego.

Takich oznak nigdy nie należy ignorować. Wręcz przeciwnie, jeśli nie znasz przyczyny takich symptomów u Twojego psa, natychmiast udaj się do weterynarza w celu przeprowadzenia badań i znalezienia przyczyny bólu lub czynnika stresogennego.

Płaczący pies a szczęśliwy pies – jak to rozpoznać?

Ciekawostką jest, że psy potrafią wyrażać nie tylko smutek i reakcję na ból. Oprócz skakania i merdania ogonem, które są jednoznaczną oznaką radości i szczęścia, mimika psów również jest warta bacznego obserwowania. Badania dowodzą, że pies potrafi w pełni wykorzystywać mimikę swojego pyska i wyrazić swoje samopoczucie. Najlepszym dowodem jest zmiana nastroju i inny wyraz na pysku psa przebywającego w schronisku oraz tego, który posiada kochający dom i dogodne warunki do życia. Psy za pomocą mimiki potrafią pokazywać uśmiech i radość w oczach, tak samo, jak potrafią przekazać nam spojrzenie pełne bólu i tęsknoty za domem.

Czy psy płaczą? W sensie dosłownym płaczą wtedy, kiedy dolega im choroba lub zapalenie oczu, lub kiedy ich oko zostało zanieczyszczone. W sensie przenośnym, psy jak najbardziej płaczą, ale nie za pomocą łez, lecz za pomocą szeregu innych reakcji, które jednoznacznie informują nas o smutku, bólu lub przerażeniu psa.

Jak pies okazuje miłość?

Jak psy okazują uczucia? 7 oznak psiej miłości

Miłośnicy zwierząt często zastanawiają się jak ich pupile okazują im miłość. Psi język różni się znacznie od naszej mowy ciała, przez co czasami trudno nam określić co oznacza dane zachowanie psa. Jak nasi czworonożni przyjaciele okazują nam oddanie i przywiązanie? I czy można mówić

o okazywaniu miłości, mówiąc o psach? Sprawdźmy to!

Miłość psa do człowieka. Czy ona w ogóle istnieje? Zachowania naszych czworonożnych towarzyszy często są przez nas nadinterpretowane. Opiekunowie psów postrzegają zachowania swoich pupili, przez pryzmat ludzkich uczuć, emocji i zachowań. Zapominając tym samym, że psy to zupełnie inny gatunek i nie należy ich zachowań uczłowieczać. Dobrym przykładem jest całowanie. Dla nas to oznaka miłości, oddania, okazanie emocji. Czy takie zachowanie jest komfortowe dla psów? Zdecydowanie nie. Psy mogą czuć się nieswojo, gdy człowiek, nawet opiekun, zbliża się do ich pyska twarzą czy mocno je obejmuje. Dla psów takie zachowania nie są naturalne. Często nasi pupile w takich sytuacjach odwracają głowę, oblizują się, zaczynają dyszeć, czy odchodzą. Wymienione reakcje to oznaki stresu u psów, które opiekunowie często bagatelizują, nie mając świadomości, że dla ich psa taka sytuacja jest niekomfortowa. Nic dziwnego, w końcu dla nas naturalnymi oznakami stresu jest pocenie się, krzyk, podniesiony ton głosu, silne emocje, nadmierna gestykulacja, szybsze bicie serca i wiele innych zachowań.

Nasi pupile mają zupełnie inną mowę ciała niż my. Jak zatem rozpoznać zachowania, które mogą świadczyć o radości naszych psów i przywiązaniu do swojego opiekuna? Które z nich można uznać za oznaki miłości?

Przytulanie się

I chociaż nam przytulanie kojarzy się z mocnym wtuleniem się w kogoś, to u psów wygląda ono nieco inaczej. Jak więc przytulają się psy? Ocierają się głową i ciałem o człowieka. Często wtulają się głową w nogi, wkładają ją człowiekowi pod pachę, pozostawiając na nim swój zapach. Ocieranie się bokiem ciała to również oznaka miłości psa do człowieka.

Merdanie ogonem

To zachowanie wszystkim kojarzy się z radosnym psem. Każdy właściciel po wejściu do domu widzi cieszącego się na jego widok psa, który merda ogonem! Jednak nie zawsze merdanie oznacza pozytywne emocje. Odkryto, że kierunek machania ma znaczenie! Gdy pies jest szczęśliwy, macha ogonem w prawą stronę. Zaniepokojenie i niekomfortową dla niego sytuację może zwiastować machanie ogona w lewą stronę.

Oferowanie kontaktu

Gdy Twój pies przynosi Ci zabawki, czy sam rozpoczyna interakcje, zachęcając do głaskania, czy zabawy, to niewątpliwie okazuje Ci miłość! To częste zachowanie, zwłaszcza po długiej nieobecności opiekuna. Oferowanie swoich ulubionych zabawek to oznaka zaufania i silnej relacji między opiekunem i psem. Gdy pies kładzie Ci pyszczek na kolanach lub trąca łapą, tak również pokazuje zainteresowanie Twoją osobą i chęć zabawy.

Czułe wpatrywanie się w opiekuna

Czujesz się obserwowany przez swojego pupila? Takie zachowanie również może być oznaką miłości! Często patrzenie prosto w oczy jest dla psów zachowaniem niekomfortowym. Jednak gdy pupil sam wpatruje się w swojego właściciela, może oznaczać to zwrócenie na siebie uwagi, czy zaproszenie do zabawy.

Lizanie opiekuna

Lizanie może być interpretowane na wiele sposobów i jedną z nich jest właśnie okazywanie miłości opiekunowi. Poprzez lizanie pies zbiera informacje o swoim opiekunie. W pocie człowieka znajduje się wiele cennych informacji dla psów, z których m.in. może „wyczytać” czy opiekun jest aktualnie zestresowany. Lizanie rąk może być również spowodowane pozostałościami pyszności, które jadł człowiek.

Krok w krok za opiekunem

Czy to na pewno oznaka miłości? Na pewno w niektórych sytuacjach można to tak interpretować, zwłaszcza w tych kiedy na końcu drogi znajduje się kuchnia i lodówka. Nieodstępowanie swojego opiekuna niewątpliwie może być oznaką przywiązania i oddania. Podtykanie różnych zabawek właścicielowi, zaczepianie go nosem to próby zwrócenia na siebie uwagi, ale też informacja: „hej człowiek! Baw się ze mną”. Taka chęć do zabawy z opiekunem świadczy o rozbudowanej relacji i zaufaniu jakim pies darzy swojego pana.

Witanie opiekuna w drzwiach

Gdy wchodzisz do domu po pracy, dłuższej nieobecności i pierwsze co widzisz to stęsknione oczy swojego czworonożnego psa to również oznaka miłości! Gdy pupil wyczekuje powrotu swojego właściciela i za każdym razem zniecierpliwiony oczekuje przy drzwiach, tak również pokazuje swoje przywiązanie i tęsknotę.

Chociaż psi język znacznie różni się od naszego, to psy mogą pokazywać na wiele sposobów miłość swojemu opiekunowi. Po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak silna może być miłość psa do człowieka i jakie zachowania o niej świadczą.

Jak szczeniak wybiera pana

Jakie cechy charakteru sprawiają, że psiak postrzega kogoś jako swój autorytet? Nie da się ukryć, że dla naszych czworonogów stabilność i poczucie bezpieczeństwa jest niezwykle ważne. Dlatego też potrzebują opiekuna, który jest w stanie im to zapewnić. Osoba, którą postrzegają jako swojego pana dba o ich dobro będąc jednocześnie stanowcza i konsekwentna w swoich działaniach.

Jak szczeniak wybiera swojego pana

6 minutes

Szukając w swoim życiu prawdziwych wzorców, kierujemy się przede wszystkim wartościami, które dla nas są wyjątkowo ważne. Osoba, która w naszych oczach staje się wzorem do naśladowania, jest niejako prekursorem wielu naszych zachowań i decyzji. Dlatego jeśli zastanawiasz się jak szczeniak wybiera pana, to musisz wiedzieć, że wygląda to podobnie.

Psy tak jak i ludzie szukają w swoim życiu kogoś, kto będzie stanowił dla nich autorytet. Oczywiście najbardziej pożądaną opcją jest sytuacja, gdy psiak jako swojego pana wybiera swojego głównego opiekuna. Wówczas proces socjalizacji i wychowania pieska będzie dla takiej osoby ułatwiony, gdyż pupil będzie w pełni skupiony na jego osobie.

Co więcej, psiak zawsze stara się zadowolić swojego pana, postępując w taki sposób, aby był on w pełni zadowolony.

Tak więc jak szczeniak wybiera pana?

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Jednakże możemy wziąć pod uwagę cechy charakteru, które są pożądane i cenione w oczach psiaków.

Bądź wzorem dla swojego pieska

Bycie wzorem dla swojego pupila jest bardzo ważne, ponieważ wówczas psiak czuje kto tutaj rządzi, jest bardziej posłuszny i skłonny do wykonywania poleceń. W przeciwnym wypadku, gdy psiak nie postrzega ciebie jako swojego przywódcę, dość dobrze można dostrzec jego mniejsze zaangażowanie w przestrzeganie wyznaczonych reguł.

Tak więc chcąc być w pełni szanowanym i poważanym przez psiaka, musimy sprawić, aby postrzegał nas jako swojego przywódcę. Na co więc warto zwrócić uwagę?

Jeśli psiak postąpi niezgodnie z twoim kilkukrotnie powtórzonym poleceniem zacznij go ignorować. Dla psów kontakt z opiekunem jest bardzo ważny.

Jeśli pupil zauważy, że niewykonanie prośby skutkuje twoja niechęcią do wspólnej zabawy będzie odbierał to jako poważną karę. Postaraj się zachować taką postawę przez dłuższą chwilę, aby psiak zrozumiał co jest przyczyną tego zachowania.

Dbaj o stały harmonogram waszego dnia. Psiaki lubią rutynę i stałość codziennych czynności. Na przykład spacery o możliwie stałych porach dnia świetnie budują stabilność. Odbierają to jako zapewnienie bezpieczeństwa i ładu.

Jeśli piesek będzie świadom tego, że to ty ustalasz porządek waszego dnia, będzie postrzegał cię jako osobę decyzyjną i najwyższą w waszej małej domowej hierarchii. Będzie to solidną podstawą do tego, aby pupil widział w tobie osobę, która jest w jego oczach szczególnie poważana.

Bądź dobrym opiekunem ale nie uległym

Ucząc pupila nowych umiejętności wzmacniasz tym samym jego szacunek względem ciebie. Kształcenie psiaka jest bardzo ważne dla jego prawidłowego rozwoju, a także formowania jego charakteru i sposobu postrzegania świata.

Co więcej, piesek wykonując twoje polecenia podświadomie akceptuje to, że to właśnie ty wydajesz dyspozycje, które jego zadaniem jest zrealizować. Tak więc stajesz się jego wzorem do naśladowania.

Ucząc swojego pupila nowych umiejętności pamiętaj o nagrodzie. Piesek musi czuć się doceniony. Dlatego też na każdy wspólny trening z pieskiem zabieram saszetkę MIDI na jego ulubione smakołyki.

saszetka na smakołyki dla psa

MIDI granatowa 145,00 zł Zobacz więcej

Bądź konsekwentny w codziennym życiu. Piesek musi czuć, że nie jesteś uległy, a próby przekonania cię do zmiany zdania są bezskuteczne. Proszące oczka czworonoga to z pewnością jeden z najbardziej wzruszających i przejmujących widoków, jednak nie możesz dać wówczas za wygraną.

Psiak będzie szanował cię tylko wtedy, gdy będzie świadom twojego mocnego charakteru. Uległość sprawia, że dla pupila nie staniesz się autorytetem, a jedynie miłą osobą, którą potrafi przekonać do swojej racji.

Jeśli chcesz aby psiak szanował cię i poważał, musisz traktować go w ten sam sposób. Psy to bardzo mądre zwierzaki. Bardzo szybko zorientują się jeśli będziesz próbować traktować ich nie w porządku.

Respektuj potrzeby pupila, nie bagatelizuj jego wartości. Okazuj mu, że jest dla ciebie ważny i szanujesz jego wybory. Nie narzucaj mu swoich preferencji jeśli nie kłócą się one z akceptowanymi przez ciebie zachowaniem i postępowaniem wobec innych.

Dbaj o dobro pupila. Jeśli piesek będzie czuł, że zawsze jesteś obok i chcesz dla niego jak najlepiej, to będzie wiedział, że zawsze ma w tobie oparcie. Świadomość tego, że cokolwiek by się nie działo to może liczyć na twoją pomoc, jest wręcz bezcenna. Piesek chce czuć, że jesteś osobą, która zawsze chce dla niego jak najlepiej.

Jak zdobyć autorytet szczeniaczka

Gdy szczeniak pojawia się w nowej rodzinie, podświadomie szuka osoby, która od tej pory będzie zastępować mu matkę. Nie oznacza to wcale, że oprócz tej jednej, wybranej osoby pozostali domownicy będą mu całkowicie obojętni. To nieprawda. Jednakże każdy psiak wybiera kogoś, kogo będzie traktować jako swojego głównego opiekuna.

Jak szczeniak wybiera pana? Przede wszystkim szuka osoby, która będzie w pełni na niego otwarta i gotowa pomóc mu w każdej sytuacji. Psy wyjątkowo cenią sobie pewność siebie i stanowczość. Chcąc mieć pewność, że będą miały u kogo szukać pomocy w złych chwilach.

Oczywiście bardzo dużo zależy również od wewnętrznych potrzeb psiaka. Nie każdy piesek będzie szukał u swojego opiekuna stanowczości i charyzmy. Niektóre psiaki zdecydowanie bardziej będą cenić sobie ciepło i dobroduszność. Dlatego też nie możemy z góry przewidzieć czego tak naprawdę piesek szuka u swojego opiekuna.

Jedno może być pewne. Każdy szczeniak z pewnością potrzebuje dużo miłości i opieki.

Psiak najlepszym przyjacielem

Nie da się ukryć, że powiedzenie, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, jest jak najbardziej słuszne.

Nie tylko psiak staje się naszym przyjacielem ale również my jesteśmy dla niego równie ważni. Dlatego dla szczeniaka wybór pana jest tak istotny. A jak wyglądał początek twojej relacji z pupilem?

Autor: Klaudia, wielka miłośniczka psów

Piesek u mojego boku uczy mnie cieszyć się każdą chwilą, a każdy kolejny dzień postrzegać jako szansę na nową, wspaniałą przygodę. Szukając bratniej duszy znalazłam ją w psich mądrych oczach.

oddanych głosów: 4 oddanych głosów: 4 Loading… Loading…

Posty, które mogą Cię zainteresować

Ogólnopolska Konferencja Behawioryzmu Zwierząt

Gonienie własnego ogona, uporczywe wpatrywanie się w jakiś przedmiot czy też wylizywanie łap to tylko kilka z szeregu zachowań stereotypowych, jakie może prezentować pies. Powstają one w odpowiedzi na występujące w organizmie deficyty na poziomie fizycznym lub psychicznym i często są, niestety, zbyt późno dostrzegane przez opiekunów.

Przyczyna zachowania stereotypowego może być różna, np. pozostawanie zwierzęcia w złych warunkach środowiskowych (przez co nie ma możliwości zaspokojenia wszystkich swoich naturalnych potrzeb) lub w złej kondycji fizycznej (wówczas zachowania stereotypowe są swojego rodzaju formą zachowania upustowego, które ma na celu, poprzez prezentację danej sekwencji ruchowej, poszukiwanie uczucia ulgi). Niestety, zdarza się, że opiekun psa nie zauważa pojawiających się zmian behawioralnych bądź interpretuje je początkowo jako nieszkodliwą formę zabawy. Kiedy prezentowane sekwencje ruchowe nasilają się i zaczynają dominować w codziennym repertuarze psiego zachowania, wówczas dopiero właściciel podejmuje działania mające na celu zmianę zachowania swojego pupila.

Czym są zachowania stereotypowe?

Zachowania stereotypowe to zachowania, które charakteryzują się powtarzaniem tych samych sekwencji motorycznych: „To powtarzające się i często bezsensowne zachowania, będące pewnego rodzaju systemem obronnym organizmu. Stanowią mechanizm adaptacyjny chroniący przed powstawaniem psychosomatycznych zaburzeń. Mogą być jednak autodestruktywne”1.

Upraszczając powyższą definicję, zachowania stereotypowe (nazywane również stereotypiami czy zachowaniami kompulsywnymi) to zachowania, w których na pierwszy rzut oka opiekunowie zwierząt nie widzą głębszego sensu.

Typowymi zachowaniami stereotypowymi będą:

łapanie wyimaginowanych much,

różnego rodzaju samookaleczenia,

uporczywe bieganie czy kręcenie się w kółko,

wpatrywanie się,

gonienie własnego ogona,

powtarzające się wokalizacje,

ssanie materiałów (np. koca czy legowiska),

ssanie boków,

wylizywanie łap (najczęściej odnotowywane zachowanie stereotypowe wśród psów),

uporczywe powtarzanie konkretnej czynności (np. podchodzenie do miski i picie wody – zachowanie to dość często odnotowywane jest w przypadku psów, które przebywają dłuższy czas w boksach schroniskowych).

Przyczyny stereotypii

Wymienione zachowania pojawiają się u psa, kiedy dochodzi do zaburzenia równowagi w funkcjonowaniu organizmu. Może to być efekt stanu chorobowego, który w początkowej fazie nie jest zauważalny dla opiekuna zwierzęcia. Dobrym tego przykładem będzie choroba zwyrodnieniowa stawów, której nierzadko towarzyszy przewlekły ból. W przypadku tego typu schorzenia bardzo istotna jest umiejętność rozpoznania bólu u zwierzęcia, co nie zawsze jest łatwe (lekarz weterynarii nie tylko bada psa pod kątem ustalenia jego parametrów fizjologicznych, ale również potrzebuje bardzo wnikliwych informacji dotyczących codziennego zachowania pupila oraz ewentualnych objawów zachowań niepożądanych, jeśli takowe zaczęły się u niego pojawiać).

Inną przyczyną pojawienia się zachowań stereotypowych mogą być nieodpowiednie warunki środowiskowe. Pierwszym i podstawowym czynnikiem zewnętrznym, który bierzemy pod uwagę przy poszukiwaniu źródła zachowań stereotypowych u psa (zakładając, że zwierzę pozostaje w dobrej kondycji fizycznej), jest otoczenie, w jakim na co dzień przebywa. Należy pamiętać, że nieodpowiednie środowisko znacząco wpływa na deprywację jego naturalnych potrzeb, wynikających z etogramu, czyli dokładnie opisanych i sklasyfikowanych typowych zachowań, charakterystycznych dla danego gatunku.

Przyczynami prezentowania zachowań stereotypowych u psa mogą być:

Trudności wychowawcze

długotrwałe pozostawanie w niewoli,

długotrwałe przebywanie w ograniczonym środowisku (schronisko, przytulisko itp.)

długotrwałe przebywanie w izolacji społecznej (zwierzę zamknięte w kojcu czy będące na łańcuchu, czego konsekwencją jest ograniczanie kontaktów socjalnych z ludźmi oraz ze swoim i innymi gatunkami zwierząt),

brak wystarczającej ilości pożywienia,

brak dostępu do wody,

długotrwałe pozostawanie w złej kondycji fizycznej (przewlekłe choroby, uszkodzenia ciała itp.),

brak dostępu do możliwości rozrodu (stany, w których zwierzę przeżywa silne napięcie seksualne, którego nie może rozładować),

brak możliwości schronienia i odpoczynku.

Reasumując, zachowania stereotypowe mogą być konsekwencją drastycznego ograniczenia przestrzeni życiowej zwierząt bądź też ogólnej niemożności prezentowania swojego naturalnego wzorca zachowania (zwierzę przeżywa w związku z zaistniałą sytuacją silny stres, frustrację czy wewnętrzny konflikt)2.

Najlepszym przykładem miejsca, gdzie pojawiają się zachowania tego typu, jest środowisko laboratoryjne czy hodowlane. Niestety, zwierzęta często traktowane są tam przedmiotowo, a zapewnienie im odpowiednich warunków bytowania i umożliwianie realizacji ich behawioralnych potrzeb jest zupełnie ignorowane.

Należy mieć świadomość, że istnieją rasy psów, które są wręcz predysponowane genetycznie do prezentowania zachowań stereotypowych. Są to między innymi: dog niemiecki, owczarek niemiecki, owczarek belgijski, border collie czy doberman, ale również rasy mniejsze, takie jak sznaucer miniaturowy czy stafik (staffordshire bull terrier).

Dlaczego tak trudno z tym walczyć?

Zachowanie sterotypowe u psa z reguły jest dość trudne do wyeliminowania. Powodem tego jest silne wzmocnienie.

Prawdopodobnie pies ze względu na zaistniałe deficyty na poziomie emocjonalnym i behawioralnym odczuwa stres i frustrację. Poziom adrenaliny i noradrenaliny przy takim pobudzeniu wzrasta, a spada poziom serotoniny i dopaminy, co wpływa ogólnie na obniżenie nastroju zwierzęcia.

Należy mieć świadomość, że bardzo często w pierwszym kontakcie z danym mechanizmem ruchowym (wylizywaniem nadgarstka, gonieniem własnego ogona itp.) dochodzi u psa do powiązania tej czynności (danego bodźca) z pozytywną reakcją emocjonalną (np. lizanie łapy uwalnia nadmierną ilość endorfin do mózgu, co czyni tę czynność samą w sobie nagradzającą. Im więcej lizania, tym więcej endorfin, im więcej endorfin, tym więcej lizania – i tak w kółko).

W takiej sytuacji bardzo trudno jest potem wywołać u zwierzęcia negatywną reakcję na ten wcześniej pozytywnie postrzegany bodziec, nawet jeśli kontakt z nim już nie jest tak przyjemny jak na początku (rozlizana rana na łapie jest, co prawda, dla psa dyskomfortem, jednak mimo to zwierzę pamięta, że ta czynność sprawiła mu wcześniej przyjemność i właśnie dlatego tak chętnie ją powtarza).

Innymi słowy, pies poprzez powstałe w organizmie różnego rodzaju deficyty na poziomie behawioralnym czy emocjonalnym szuka zachowania, które będzie swojego rodzaju upustem dla nagromadzonych i silnie przeżywanych emocji.

Znaczenie stresu

Nie bez znaczenia w omawianym tutaj problemie jest samo zjawisko stresu. Jak bowiem definiuje go prof. Ewa J. Godzińska, stres jest „niespecyficzną, wielotorową odpowiedzią organizmu na różnorodne wyzwania – obejmuje procesy rozgrywające się na wszystkich poziomach organizacji łącznie z molekularnym. Niektóre charakterystyczne dla stresu procesy molekularne występują u wszystkich organizmów żywych, począwszy od bakterii”3.

Z definicji tej jasno wynika, że reakcja na stres zachodzi wielotorowo i dotyka organizmu na wielu jego poziomach, ponieważ zachwianie równowagi zmusza go niejako do działań, mających na celu przywrócenie naturalnego stanu równowagi fizycznej i psychicznej.

W związku z powyższym, czy możemy powiedzieć, że stres jest zjawiskiem adaptacyjnym? Wydaje się, że jak najbardziej. Można powiedzieć, że stres jest zjawiskiem adaptacyjnym, które towarzyszy każdemu żywemu organizmowi. Idąc dalej – stres wpływa na organizm w sposób przemodelowujący (przy czym pojęcia „przemodelowania” nie należy rozumieć w kategoriach pozytywnych czy negatywnych – jest w tym przypadku neutralne).

Behawioryści coraz częściej spotykają w swojej praktyce terapeutycznej psy, które nie radzą sobie ze stresem, czego konsekwencją są różnego rodzaju zaburzenia w ich funkcjonowaniu. Przyczyny przeżywanego stresu mogą być wielorakie.

Już w 1987 roku Marks wykazał na podstawie swoich badań, że odczuwanie strachu może mieć podłoże dziedziczne.

Przy rozważaniu dziedzicznych skłonności do zachowań lękowych nie sposób nie wspomnieć o innej sytuacji, kiedy to suka ciężarna pozostaje pod wpływem emocjonalnych czynników stresujących przez całą ciążę i w okresie poporodowym – wówczas czynniki te wpływają na to, w jaki sposób będą radzić sobie w przyszłości szczenięta, które zostały niejako już obciążone dziedzicznie odczuwanym przez matkę stresem4.

W takiej sytuacji szczenięta będą wykazywały zdecydowanie większą nadpobudliwość niż w przypadku, gdy ich matka nie pozostaje w silnie stresogennym środowisku.

Warto przy tym pamiętać, że jeżeli wystawimy nowo narodzone szczenięta lub kocięta na minimalną dawkę stresu, to w ich mózgach dojdzie do zmian w neuroreceptorach. Dzięki temu w późniejszym życiu będą bardziej odporne na stres i będą lepiej radziły sobie w trudnych dla nich sytuacjach.

Innym czynnikiem, który znacząco wpływa na przeżywanie stresu, jest socjalizacja, a dokładnie – doświadczenie.

Faza socjalizacji u psa zaczyna się od trzeciego tygodnia życia i trwa mniej więcej do około 18. tygodnia. Wówczas szczenięta już orientują się w terenie. Zmysł słuchu jest całkowicie wykształcony. Potrafią podążać za swoją matką (rozwija się koordynacja ruchowa). Młode powoli przejmują kontrolę nad wydalaniem (do tej pory wydalanie kontrolowała matka).

Krytyczny okres rozwoju

W tej właśnie fazie następuje u szczeniąt – bardzo istotny dla ich przyszłych umiejętności – okres radzenia sobie z otaczającym ich światem. To tak zwany krytyczny okres rozwoju. W tym okresie szczenię jest szczególnie chłonne i naturalnie ciekawe nowych doznań i doświadczeń. Należy pamiętać, iż przełomowe dla procesu uczenia się psa oraz jego rozwoju emocjonalnego i psychicznego jest pojawienie się przeciętnie około 49. dnia życia naturalnej chęci unikania rzeczy nowych i nieznanych. Chęć unikania przeważa wówczas nad chęcią poznania (pojawienie się naturalnego lęku przed nowym i nieznanym u psów różnych ras następuje w różnym czasie – przykładowo u przeciętnego labradora dopiero około 72. dnia życia, a u wilków już w 19. dniu życia). U szczeniąt, które nie są w tym okresie wystawione na różnego rodzaju bodźce, a ich kontakt z matką i rodzeństwem jest mocno ograniczony, w późniejszym życiu może pojawić się szereg różnego rodzaju zachowań niepożądanych, takich jak:

zachowania lękowe,

nadmierne przywiązanie do człowieka,

problemy z separacją (zaburzenia separacyjne),

agresja lękowa,

fobie dźwiękowe,

uogólniona lękliwość,

zespół deprywacji socjalnej,

prezentowanie zachowań stereotypowych.

Etapy odstawienia szczenięcia od piersi matki

Kluczowym wydarzeniem, niezwykle istotnym dla wczesnego okresu rozwoju, jest proces prawidłowego odstawienia szczenięcia od piersi matki. Cały proces i relacja pomiędzy szczenięciem i jego matką mają kluczowe znaczenie w późniejszym jego rozwoju i wpływają znacząco na umiejętne radzenie sobie z przyszłymi stresogennymi sytuacjami.

Przyjrzyjmy się dokładnie procesowi odstawienia, który omówimy w poszczególnych etapach:

Pierwszy etap to etap stałego wzmacniania. Szczenię za każdym razem zostaje nagrodzone w kontakcie z matką poprzez stałe doznanie jej ciepła i czułości. Kontakty te w sposób ciągły są nagradzane oraz wzmacniane. W pierwszym etapie następuje warunkowanie klasyczne (skojarzenie matki z poczuciem dobrostanu).

U psów częste jest, że matki zwracają swojemu potomstwu na wpół strawiony pokarm, którym dzielą się szczenięta w miocie – sytuacja ta wzmacnia ich społeczną relację poprzez umiejętność dzielenia się pomiędzy rodzeństwem dostarczonym przez matkę pokarmem.

U psów częste jest, że matki zwracają swojemu potomstwu na wpół strawiony pokarm, którym dzielą się szczenięta w miocie – sytuacja ta wzmacnia ich społeczną relację poprzez umiejętność dzielenia się pomiędzy rodzeństwem dostarczonym przez matkę pokarmem. Drugi etap to moment, w którym szczenięta nie pozostają bierne i zaczynają podejmować wysiłek zdobycia pożywienia oraz zaczynają zabiegać o uwagę matki i kontakt z nią. Młode zaczynają doświadczać pierwszego odrzucenia z jej strony (matka coraz częściej opuszcza gniazdo w celu zdobycia pożywienia; młode domagają się kontaktu z matką znacznie natarczywiej niż wcześniej). Chęć zbliżenia się szczenięcia do matki spotyka się coraz częściej z brakiem nagrody i odrzuceniem. W drugim etapie matka po raz pierwszy wysyła swoim szczeniętom sygnał braku nagrody (matka nie zawsze jest do dyspozycji szczeniąt).

W trzecim etapie tego procesu u szczeniąt pojawia się pierwsze uczucie frustracji, które zmusza je do poszukiwania nowych zachowań, które pomogą im zdobyć pożywienie. Następuje wtedy zainteresowanie innymi, nowymi źródłami pokarmu.

Ostatni etap, kończący cały proces odstawienia szczeniąt od piersi, to czas, w którym szczenięta stają przed dylematem unikać/dążyć. Młode wchodzą w bardziej niezależny tryb życia. Na tym etapie inne źródła pokarmu dostarczają już młodym nagrodę (zdobywanie pokarmu jest czynnością samą w sobie nagradzającą; czynność ta nie wymaga wzmocnienia).

Moment oddzielenia szczenięcia od matki ma wpływ na prawidłowy rozwój układu podwzgórze – przysadka – nadnercze (ważnymi czynnikami w tym procesie są poziom stresu oraz sposób radzenia sobie z nim).

Należy mieć na uwadze, że pies jest gatunkiem, który w pierwszej fazie swojego rozwoju całkowicie uzależniony jest od swojej matki. Pies nie bez przyczyny posiada bardzo dobrze rozwinięty system adaptacyjny, czego rezultatem jest wysoka zdolność nawiązywania różnego rodzaju więzi. Najpierw tworzy silną więź ze swoją matką, potem z rodzeństwem, a w dalszym życiu ze swoją grupą społeczną (w procesie wytwarzania więzi ważną rolę odgrywają takie hormony jak oksytocyna i wazopresyna, odpowiedzialne przede wszystkim za pamięć społeczną, co w konsekwencji pomaga budować im trwałe więzi międzyosobnicze).

W związku z powyższym naturalny jest fakt zerwania w pewnym momencie więzi z matką. Jest to wręcz niezbędne do prawidłowego rozwoju emocjonalnego (z tym, że sam proces odstawienia od piersi nie powinien być niczym zaburzony i przechodzić w sposób dla siebie całkowicie naturalny).

Całkowity brak kontaktu z matką (np. w sytuacji, kiedy suka nie przeżywa porodu lub ginie zaraz po porodzie) może prowadzić u szczenięcia do takich problemów jak nadpobudliwość psychoruchowa, agresja czy nadmierny lęk. Szczeniak pozbawiony bliskości matki i co za tym idzie, pierwszej lekcji radzenia sobie z odrzuceniem i poczuciem frustracji (proces odstawienia od piersi), będzie w późniejszym życiu dużo trudniej radzić sobie ze zmianami zachodzącymi w jego życiu. Taki pies ma automatycznie zmniejszoną zdolność uczenia się, i nie jest już tak elastyczny w zmianie zachowania jak szczenięta wychowywane przez pierwsze osiem tygodni życia przez matkę.

Przyczyna zachowań stereotypowych

Należy mieć świadomość, że zachowania stereotypowe są prezentowane w odpowiedzi na różnego rodzaju powstałe w organizmie deficyty na poziomie fizycznym lub psychicznym. Jak się okazuje, deficyty te mogą mieć różne podłoże – np.: brak możliwości prezentowania naturalnego wzorca zachowania. Mogą być także efektem zaburzenia ogólnego dobrostanu psa lub pozostawania przez osobnika w środowisku nienaturalnym dla jego gatunku. Warto podkreślić, że mogą być również skutkiem złego samopoczucia fizycznego (przedłużający się stan chorobowy). Dlatego też, jeśli opiekun zauważy, że jego pies prezentuje zachowania, które zostały zdefiniowane jako zachowania stereotypowe, należałoby zacząć przede wszystkim od przebadania psa pod kątem jego kondycji fizycznej.

Lekarz weterynarii wykona szereg badań, mających na celu diagnozę ogólnego stanu zdrowia zwierzęcia (warto przy tej okazji zwrócić uwagę na diagnozę zwierzęcia przez specjalistę z zakresu neurologii).

Jeśli okaże się, że stan zdrowia czworonoga jest zadowalający i nie ma podstaw, by doszukiwać się w nim źródła prezentowania zachowań stereotypowych, w dalszej kolejności zaleca się kontakt z behawiorystą.

Spotkanie z behawiorystą

Behawiorysta poprzez przeprowadzenie obszernego wywiadu z opiekunem zwierzęcia dokona:

opisu i analizy problemów behawioralnych zwierzęcia,

opisu i analizy emocji towarzyszących psu podczas prezentowania zachowań niepożądanych (zachowań stereotypowych),

analizy zachowania, jakie – zdaniem właścicieli – prezentuje pies w sytuacjach dla niego stresujących,

analizy informacji dotyczących psa oraz przebiegu jego procesu socjalizacji, a także analizy środowiska, w którym żyje

oceny aktualnego budżetu przyjemności psa oraz oceny nastroju, w jakim pozostaje na co dzień zwierzę, które wykazuje zaburzenia w zachowaniu,

analizy zachowania właścicieli psa poprzez obiektywną ocenę tego, w jaki sposób reagują oni na konkretne niepożądane zachowanie (czasami reakcja opiekunów na niepożądane zachowanie psa może wpłynąć bezpośrednio na nasilenie się u niego stereotypii),

ustalenia, czy zachowanie stereotypowe zwierzę prezentuje tylko w obecności opiekuna, czy bez względu na jego obecność. Jeśli warunkiem prezentowania zachowania stereotypowego u psa jest jednak obecność jego właściciela, wówczas mamy do czynienia z zachowaniem, które zostało uwarunkowane jego reakcją (być może człowiek poświęca psu wiele uwagi tylko w momencie prezentowania zachowania stereotypowego, dlatego pies nauczył się, że prezentowanie tego typu zachowania przynosi mu po prostu korzyść w postaci uwagi opiekuna).

Wszystkie powyższe elementy pomogą behawioryście w ułożeniu indywidualnego programu terapeutycznego, którego celem jest poprawa ogólnego dobrostanu psa (niekiedy potrzebne jest wsparcie terapii środkami farmakologicznymi, jeśli należy wpłynąć na wyrównanie deficytów na poziomie neurochemicznym).

Odpowiednia dieta

Ważnym uzupełnieniem terapii jest wprowadzenie odpowiedniej diety. Należałoby przyjrzeć się jej nieco bliżej.

Dietę warto suplementować tryptofanem – ze względu na prawdopodobny powstały w organizmie zwierzęcia deficyt serotoniny.

Można również korzystać z tzw. diety behawioralnej, gdzie zaleceniem jest podanie posiłku węglowodanowego na 2–3 godziny po białkowym.

Realizacja piramidy potrzeb

Głównym założeniem wprowadzonej terapii jest przede wszystkim wzbogacenie środowiska, w jakim funkcjonuje zwierzę. Następnym krokiem jest umożliwienie psu realizacji jego piramidy potrzeb, co stanowi klucz do prawidłowego funkcjonowania na poziomie fizycznym i psychicznym.

Terapia pozwoli na:

Autor Ewa Jabłońska

rozwinięcie zachowań deficytowych, tj. uważanych za normalne, a w przypadku psa, który wykazuje zachowania stereotypowe, występujących rzadko lub wcale,

redukowanie zachowań niepożądanych,

naukę zachowań pożądanych przy pomocy wzmocnienia pozytywnego,

generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii w czasie (konkretne zachowanie jest zgeneralizowane tylko wówczas, gdy jest trwałe i pojawia się w różnych środowiskach i okolicznościach).

Bibliografia:

Kokocińska A., Kaleta T., Znaczenie etologii w naukach o dobrostanie zwierząt, „Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego” 12(1)/2016, s. 49–62. Horwitz D.F., Mills D.L., Medycyna behawioralna psów i kotów, Wyd. Galaktyka, Łódź 2016. Godzińska E.J., Stres a zachowanie zwierząt: fakty, paradoksy, kontrowersje, [referat wygłoszony na III Międzynarodowym Sympozjum Mechanizmy zachowań zwierząt oraz możliwości ich modelowania, Wrocław, 9 maja 2013 roku]. Wilde N., Mój pies się nie boi, Wyd. Galaktyka, Łódź 2009.

Zachowania stereotypowe mogą być konsekwencją drastycznego ograniczenia przestrzeni życiowej zwierząt bądź też ogólnej niemożności prezentowania swojego naturalnego wzorca zachowania (zwierzę przeżywa w związku z zaistniałą sytuacją silny stres, frustrację czy wewnętrzny konflikt).

Istnieją rasy psów, które są wręcz predysponowane genetycznie do prezentowania zachowań stereotypowych. Są to między innymi: dog niemiecki, owczarek niemiecki, owczarek belgijski, border collie czy doberman, ale również rasy mniejsze, takie jak sznaucer miniaturowy czy stafik (staffordshire bull terrier).

Pies poprzez powstałe w organizmie różnego rodzaju deficyty szuka zachowania, które będzie swoistego rodzaju upustem dla nagromadzonych i silnie przeżywanych emocji.

키워드에 대한 정보 zachowanie i tryb życia psa

다음은 Bing에서 zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.

이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów

Komunikacja psów
pies
psy
szkolenie psów
Co mówi pies
ala od jazza
psi język
życie z psem
język psów
zachowania agresywne u psów
stres u psów
zachowania psów
co mówią psy
sygnały uspokojajace
sygnały uspokajające
etogram psa
alexa capra
typy zachowań psów
szkolenie psa
trening psa

KOMUNIKACJA #PSÓW #- #MOWA #CIAŁA #PSÓW #- #od #czego #zacząć #naukę #języka #psów #i #jakie #są #zachowania #psów

YouTube에서 zachowanie i tryb życia psa 주제의 다른 동영상 보기

주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów | zachowanie i tryb życia psa, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.

zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 동영상 보기

d여기에서 KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów – zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 세부정보를 참조하세요

zachowanie i tryb życia psa 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.

Zachowanie psa – od czego zależy? – Vipazor

Zdrowy tryb życia psa – greypet.com

zachowanie i tryb życia psa – Brainly.pl

15 rzeczy, które Twój pies wie o Tobie – cbdzoe

Modyfikujący wpływ człowieka na zachowanie się psa …

Czy pies upodabnia się do właściciela? – Apetete

Ile Ruchu Potrzebuje Mój Pies? – Perfect Fit

Pies a zdrowie człowieka – Blog i fotografia psów AjriszZona.pl

Wiedza – ABC Szkoła dla psów i przewodników psów

Zachowania stereotypowe u psów – kongresbehawiorystyczny.pl

주제와 관련된 이미지 zachowanie i tryb życia psa

주제에 대한 기사 평가 zachowanie i tryb życia psa

Czy pies czuję że się go kocha?

Jak pies okazuje smutek?

Po czym poznać że mój pies mnie kocha?

Kogo pies kocha najbardziej?

Czego pies nie lubi?

Czy psy lubią jak się do nich mówi?

Kiedy pies jest zły?

Jak pies okazuje tęsknotę?

Czy psy płaczą z tęsknoty?

Co czuje pies gdy go przytulamy?

Jak pies wyraza miłość?

Dlaczego pies śpi na mnie?

Kiedy pies wybiera sobie wlasciciela?

Czy pies wybiera sobie właściciela?

Jak psy wybierają z kim spać?

Jak pies okazuje miłość sympatia?

Czy psy mają uczucia?

Kiedy pies patrzy w oczy?

Po czym pies rozpoznaje właściciela?

Zachowanie psa – od czego zależy?

Zdrowy tryb życia psa

Zachowania i emocje jakie pies potrafi odczytać i wyczuć, pies wie. Rejestracja zwierząt.

Czy pies upodabnia się do właściciela?

ILE RUCHU POTRZEBUJE MÓJ PIES?

Pies a zdrowie człowieka

Czy psy płaczą? Psie łzy, które wyrażają więcej niż smutek

Jak pies okazuje miłość?

Jak szczeniak wybiera pana

Ogólnopolska Konferencja Behawioryzmu Zwierząt

키워드에 대한 정보 zachowanie i tryb życia psa

사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 KOMUNIKACJA PSÓW – MOWA CIAŁA PSÓW – od czego zacząć naukę języka psów i jakie są zachowania psów

Leave a Comment Cancel reply