당신은 주제를 찾고 있습니까 “praca nad poprawą swojego charakteru – JAK ZAPANOWAĆ NAD EMOCJAMI? Racjonalna Terapia Zachowań“? 다음 카테고리의 웹사이트 you.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: you.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Przeciętny Człowiek 이(가) 작성한 기사에는 조회수 47,628회 및 좋아요 1,480개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
praca nad poprawą swojego charakteru 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 JAK ZAPANOWAĆ NAD EMOCJAMI? Racjonalna Terapia Zachowań – praca nad poprawą swojego charakteru 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Animacje na zlecenie: http://ideaman.tv/animacje/
Kup moją książkę i kurs: https://ideaman.tv/ksiazka-pozegnaj-prokrastynacje-bf/
Podcast: https://bit.ly/podcastDZ—
Wspieraj kanał: http://bit.ly/wspieramidee
Jak opanować emocje? Wydawało by się, że to temat, który łatwo wyczerpać: parę wdechów, medytacje, jakiś sport, samokontrola. No jednak nie, rządzą nami schematy emocjonalne tak silnie wyryte w naszej psychice, że kompletnie nie wiemy, że tymi ścieżkami podążamy. To znaczy, że podążamy nieświadomie ścieżką konfliktu, odrzucenia, złości, wyparcia własnych emocji, stresu. Nurt terapii poznawczo-behawioralnych opisuje te problemy w formie tak zwanego ABCD emocji, a Racjonalna Terapia Zachowań autorstwa Maixego Maultsbiego daje ciekawe odpowiedzi jak identyfikować i co zmieniać w swoim postępowaniu, by doprowadzić do realnej, pozytywnej zmiany.
Kanał dla rodziców: http://bit.ly/PraktyczneRodzicielstwo
Konsultacje, mentoring i pytania biznesowe: [email protected]
#emocje #psychologia #schematy
—
Grupa FB: http://bit.ly/grupanieprzecietnych
Fanpage Facebook: http://facebook.com/nieprzecietneidee
Inne Animacje: http://bit.ly/nieprzecietneidee
Wszystkie treści, w tym nazwy własne i cytaty, są użyte w celach edukacyjnych. Zastosowanie logotypów ma charakter informacyjny. Żaden z elementów filmu nie jest i nie może być substytutem terapii lub indywidualnej porady psychologicznej.
praca nad poprawą swojego charakteru 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Praca nad sobą to najbardziej opłacalne zajęcie, jakie …
„Praca nad sobą to jedyna pewna robota w życiu”. … Zmiana swojego życia … Zastanów się nad swoim charakterem, który sprawia, …
Source: zmianywzyciu.pl
Date Published: 8/21/2022
View: 7817
Praca nad sobą. Czy można zmienić swoją osobowość?
W pracy nad sobą warto odróżnić to, nad czym da się pracować, od tego, … wysoką aktywnością i trudnością w kontroli swojego zachowania (małe możliwości …
Source: www.focus.pl
Date Published: 10/2/2022
View: 342
10 zasad pracy w zespole – Porady pracuj
Umiejętność pracy w grupie to jedna z kompetencji miękkich, które mają szczególne … Aby ją rozwijać, warto np. zastanawiać się nad tym, …
Source: porady.pracuj.pl
Date Published: 3/8/2021
View: 9339
Czy masz odwagę zmieniać swój charakter? Dlaczego warto …
Warto pracować nad ich zmianą, jeśli jest nam ze sobą niewygodnie. … wybierz i zakreśl kluczowe cechy swojego charakteru: miła, ładna, …
Source: zwierciadlo.pl
Date Published: 7/2/2021
View: 8995
Samoakceptacja – najlepsze, co możesz dla siebie zrobić
Ze wszystkimi cechami charakteru, z powodu których sama siebie … Samoakceptacja jest tak istotna dlatego, że prawdziwa praca nad sobą może …
Source: ogrodprzemian.pl
Date Published: 7/8/2021
View: 7058
JAK POPRAWIĆ CHARAKTER PISMA – się rysuje
Na początek zrób analizę swojego charakteru pisma. … W pracy nad nowym charakterem pisma poszłam na całość i zdecydowałam się na dwa nowe …
Source: sierysuje.pl
Date Published: 6/12/2021
View: 9391
Cechy osobowości i charakteru które prowadzą do szczęścia i …
Są to cechy, które możesz w sobie rozwijać i nad nimi pracować, aby stworzyć … Wypracowanie w sobie tych cech wymaga czasu i pracy, jak wszystko co jest …
Source: rosnijwsile.pl
Date Published: 6/18/2021
View: 8062
Satysfakcja z pracy jako jeden z głównych motywatorów
Każdy pracownik posiada inny charakter i inną osobowość – znacznie się od siebie różnimy. Są pracownicy, którzy odczuwają dużą satysfakcję z pracy, mimo że nie …
Source: poradnikpracownika.pl
Date Published: 8/16/2021
View: 5300
Poczucie własnej wartości: czym jest i jak je budować …
Myśląc o pracy nad samooceną warto zadać sobie kilka pytań: “Co dla mnie znaczy … Asertywność, czyli umiejętność wyrażania swojego zdania.
Source: www.poradnikzdrowie.pl
Date Published: 5/1/2021
View: 5382
6 praktycznych sposobów na budowanie pewności siebie
Jako cechę, można ją wykształcić dzięki pracy nad sobą i samoobserwacji. … Mamy kompleksy na temat swojego wyglądu lub charakteru; Mniej spotykamy się z …
Source: witalni.pl
Date Published: 2/23/2022
View: 787
주제와 관련된 이미지 praca nad poprawą swojego charakteru
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 JAK ZAPANOWAĆ NAD EMOCJAMI? Racjonalna Terapia Zachowań. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 praca nad poprawą swojego charakteru
- Author: Przeciętny Człowiek
- Views: 조회수 47,628회
- Likes: 좋아요 1,480개
- Date Published: 2019. 7. 22.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=7UdMljdLroA
Jak pracować nad swoją osobowością?
Pierwsze co należy zrobić, to zdać sobie sprawę z tego, że pewne aspekty naszej osobowości wpływają negatywnie na nasze życie. Samoświadomość stanowi pierwszy etap rozwoju. W sytuacji, gdy zdajemy sobie sprawę z blokad, które uniemożliwiają wewnętrzny rozwój, możemy zacząć pracę nad zmianą zachowania.
Co można osiągnąć pracując nad sobą?
Ona pozwala usłyszeć swoje myśli, skupić uwagę na swoim ciele, jego potrzebach. Pozwala zaopiekować się sobą. To zaspokojenie naturalnej potrzeby człowieka, żeby ktoś się o nas troszczył. Więc najpierw ja zatroszczę się o siebie.
Czy praca zawodowa ma sens?
Praca daje poczucie stabilizacji, bezpieczeństwa (choć może z każdym rokiem coraz mniejsze), dzięki niej poszerzają się nasze perspektywy, komfort życia – możemy sobie kupić to czy tamto, pojechać na wakacje, pomyśleć o droższym hobby, nie martwić się tak bardzo prozą życia.
Jak radzisz sobie w pracy grupowej?
Nie możesz przekreślać czegoś tylko dlatego, że to nie Ty na to wpadłeś. Pamiętaj, że jesteś tylko i aż częścią zespołu. Kolejną ważna częścią grupowego wysiłku jest szczerość na temat swoich umiejętności i zdolności. Nie bierz się za coś z czym sobie nie radzisz.
Co ile lat człowiek się zmienia?
Dodają, że po okresie około 60 lat cechy osobowości danej osoby mogą ulec całkowitej zmianie. Jest to pierwszy znak, że wraz z wiekiem zmieniają się nie tylko nasze komórki, ale też sposób myślenia, zachowania i komunikacji.
Kiedy zmienia się osobowość?
Rozwój osobowości wraz z wiekiem
Nasza osobowość kształtuje się wraz z wiekiem, co najmniej do 30 roku życia, a niektórzy badacze uważają, że pełną dojrzałość osobowości człowiek osiąga dopiero około 50 roku życia. Wynika to z tego, że wraz z wiekiem zmieniają się nasze wartości.
Dlaczego warto pracować nad sobą?
Będziesz umieć cieszyć się życiem i czerpać z niego przyjemność Zrzuciłeś ciężar z barków i chcesz (i umiesz) troszczyć się o siebie. Wiesz że życie jest po to by go doświadczać, więc umiesz się nim cieszyć, odczuwać radość, dostarczasz sobie przyjemności i czerpać z życia pełnymi garściami.
Jak pracowac nad Otwartoscia?
Weź kąpiel, spotkaj się ze znajomymi, przejedź się rowerem, posłuchaj muzyki, idź na siłownię, włącz ulubiony kabaret, wygadaj się z przyjaciółką – regularnie praktykuj to, co dla Ciebie najlepsze, żeby poczuć się nieco swobodniej i z większą otwartością kontynuować pracę nad sobą.
Jak zdystansować się od pracy?
Optymalizuj swoją energię: dąż do osiągania maksymalnego efektu minimalnym nakładem sił. Bądź w tym, co robisz, a jednocześnie obserwuj wszystko z boku. To pozwoli ci zdystansować się, kiedy dotknie cię np.
Co przynosi satysfakcje z pracy?
Satysfakcja z pracy jest ważna i potrzebna. Gdy jesteśmy zadowoleni z tego, co robimy na co dzień, żyje nam się lepiej, jesteśmy zdrowsi i szczęśliwsi. A jednak, jak donoszą badania Instytutu Gallupa z 2016 roku* jedynie 6% osób w Polsce tę satysfakcję z pracy odczuwa.
Kiedy praca nie daje ci satysfakcji?
Na wypalenie zawodowe najlepszym sposobem jest odpoczynek, co najmniej kilkudniowy. Jeśli czujesz, że praca, a nawet sukcesy zawodowe nie dają ci satysfakcji, weź urlop – nawet krótki (jeśli naprawdę nie masz możliwości dłuższego wypoczynku).
Z czego jestem zadowolona z pracy?
Radość z wynagrodzenia
Rynek pracy po roku pandemii – w poszukiwaniu równowagi”[ii], przygotowany przez Devire. Według niego aż 55% ankietowanych deklaruje zadowolenie ze swojego wynagrodzenia. Jest to więcej niż w zeszłym roku, kiedy to 51% respondentów było usatysfakcjonowanych pensją.
Co przeszkadza w pracy w zespole?
Nieprzyjemne uwagi, przytyki, obrażanie czyjejś inteligencji. Praca grupowa ma to do siebie, że może wywoływać emocje. Jeśli w zespole znajdzie się ktoś, kto lubi konflikty, może być to doskonała okazja, by się z kimś pokłócić, podważyć kompetencje i zwyczajnie obrazić.
Jakie cechy powinien mieć dobry pracownik?
- Dobra organizacja czasu pracy. Dobra organizacja pracy, szczególnie w czasach, kiedy wymagana stała się wielozadaniowość, jest ważna dla pracodawców. …
- Elastyczność …
- Komunikatywność …
- Lojalność …
- Odpowiedzialność …
- Pewność siebie. …
- Pozytywne nastawienie. …
- Pracowitość
Co jest najważniejsze w zespole?
Uczciwość
To jedna z najważniejszych zasad dobrej współpracy w zespole. Niedopuszczalne jest ukrywanie istotnych informacji przed współpracownikami. Nierzadko praca nad projektem wymaga zachowania dyskrecji. Utrzymanie pewnych informacji w tajemnicy to zadanie dla wszystkich członków zespołu.
Czy da się zmienić typ osobowości?
Na przestrzeni lat zmienia się natężenie poszczególnych cech osobowości człowieka. Ogólna struktura osobowości pozostaje jednak bez zmian – wynika z badania opublikowanego na łamach „Journal of Personality and Social Psychology”.
Jak można zmienić swój charakter?
Przede wszystkim należy mieć silną wolę i być nastawionym optymistycznie do wszelkich zmian w życiu. Otaczające środowisko także może wpływać pozytywnie i motywująco na zmianę charakteru, dlatego należy otaczać się ludźmi, którzy nam imponują swoim zachowaniem i cechami.
Czy można zmienić swój charakter?
Zdaniem Strelaua temperament jest możliwy do zmiany w toku doświadczeń życiowych jednostki, w przeciwieństwie do osobowości, która jest niezmienna i nie podlega modyfikacjom.
Jakie typy charakteru pasują do siebie?
Natomiast najłatwiej porozumieć się cholerykowi z sangwinikiem lub melancholikiem, melancholikowi z cholerykiem lub flegmatykiem, flegmatykowi z sangwinikiem i melancholikiem, a sangwinikowi z flegmatykiem i cholerykiem.
Praca nad sobą to najbardziej opłacalne zajęcie, jakie możesz podjąć w życiu!
„Praca nad sobą to jedyna pewna robota w życiu”. Kiedyś otrzymałam kubek z takim napisem od bliskiej mi osoby. Na początku napis ten wywołał uśmiech na mojej twarzy i potraktowałam go jako humorystyczne przesłanie. Jednak kiedy bardziej się nad nim zastanowiłam, pomyślałam, że ma ono w sobie wiele mądrości.
Samorozwój to najbardziej opłacalne zajęcie na świecie!
Zysków jest więcej niż strat
Rozpatrzmy to na przykładzie kariery zawodowej każdego z nas. Prawda jest taka, że niezależnie od naszego aktualnego miejsca pracy, relacji z szefem, zajmowanej pozycji czy poczucia stabilizacji, jest tyle zmiennych – zależnych i niezależnych od nas – że tak naprawdę nie możemy mieć 100% pewności, że któregoś dnia, z jakichś przyczyn tej pracy nie stracimy. Strata pracy najbardziej bolesna może być dla osób, które poświęcają jej zbyt dużo czasu, często własnym kosztem czy kosztem najbliższych. Z kolei praca nad sobą to praca, która nigdy nie pójdzie na marne. Niezależnie od tego, co zrobimy. Zawsze każda praca na rzecz samego siebie, będzie przynosiła nam korzyść.
Czyta kalkulacja
Praca nad sobą, w szerszym ujęciu, może stać się najbardziej opłacalnym zajęciem w naszym życiu. Nauka, wyciągnięta z tego doświadczenia, pozostaje w nas na zawsze. Nikt nam jej nie odbierze. Dlatego też powinniśmy przez całe życie pracować na rzecz siebie i wyciągać z tego jak najwięcej korzyści.
Co możemy zyskać, pracując nad sobą?
Zanim będziesz rozmyślać o zyskach, zastanów się najpierw, nad czym możesz pracować. Praca nad sobą dla każdego z nas będzie oznaczać coś innego. Pamiętaj także, że są obszary, które możesz zmienić, ale też takie, na które nie masz wpływu. Pora na parę przykładów:
Praca nad swoimi wadami
Zauważasz, że jesteś osobą leniwą, mającą negatywne nastawienie do życia albo bojącą się wyzwań. Koniecznie chcesz zmienić którąś ze swoich podobnych cech? Jest to możliwe! Przygotuj tylko konkretny plan, realizuj go i stawiaj przed sobą realne cele. Jeśli cechuje cię lenistwo, a chcesz w swoim życiu robić naprawdę wiele, zacznij od małego kroku! Zamiast jeździć do pracy samochodem, wybierz rower. Zamiast czekać, aż inni członkowie rodziny wyręczą cię, jak zwykle we wszystkich obowiązkach, zrób coś sam. Jeśli jesteś zawsze „na nie”, spróbuj czasem zrobić coś wbrew sobie i wykaż się bardziej pozytywną postawą. Sprawdź, czy te małe zmiany wpływają w jakiś sposób na ciebie.
Zmiana swojego życia
Narzekasz na swoje życie? Nie czerpiesz zadowolenia z życia zawodowego albo pracy? Zastanów się, nad czym możesz popracować, aby to zmienić. Zastanów się nad swoim charakterem, który sprawia, że Twoje związki nie układają. Pokora? Być może to nad nią warto popracować, bo tak naprawdę praca, którą masz jest świetna, tylko ty nie umiesz jej docenić? Zrób coś, co będzie się wiązało z jakąś zmianą i sprawdź, jak wpłynie to na ciebie.
Lepszy nastrój
Pracując nad sobą, masz poczucie, że robisz coś dla siebie. Każda, nawet najmniejsza zmiana, nowa nauka czy umiejętność, którą w sobie wypracujemy będzie procentować. Wprawi nas w dobry nastrój. Im więcej w nas pozytywnych emocji, tym szczęśliwsi jesteśmy.
A nad czym ty możesz pracować? Jesteś w stanie wskazać 5 obszarów do pracy nad sobą i zaplanować konkretne działania w związku z nimi? Pamiętaj, że tylko od ciebie i twoich chęci zależy czy chcesz zmienić jakość twojego życia i poczucie szczęścia. Chcesz pozostać na zawsze w miejscu? A może pragniesz się dalej rozwijać i czerpać z życia jak najwięcej?
Praca nad sobą. Czy można zmienić swoją osobowość?
Wyobraź sobie, że ktoś proponuje ci udział w wyprawie survivalowej w Bieszczady. Albo że pada pomysł wśród znajomych, aby wspólnie podjąć jakieś działania. Wybrałbyś się w Bieszczady? Zgłosiłbyś się do kierowania grupą sąsiadów? A twoja partnerka czy partner? A twoi rodzice? Niezależnie od tego, czy odpowiadasz twierdząco, czy zaprzeczasz, odpowiedź pewnie pada dość szybko. A czy potrafisz przewidzieć, jak na takie pytania odpowiedziałby sąsiad, którego znasz tylko z widzenia, albo współpracownik z innego działu? Zapewne tym razem masz sporo wątpliwości. Skąd w takim razie wiesz, co ty lub twoi bliscy zrobiliby w takich sytuacjach? Odpowiedź wydaje się oczywista – znasz przecież siebie, swoją rodzinę, wiesz, co lubią, a czego nie. Ta pozorna oczywistość kryje w sobie zagadkowe pytania o rolę naszych stałych cech osobowości. Bo tak naprawdę jedynym powodem, dla którego sądzisz, że potrafisz przewidzieć czyjeś zachowanie, jest to, że widziałeś tę osobę w wielu sytuacjach i zakładasz, że to „coś”, co wywołuje u niej takie a nie inne reakcje, jest stałe.
Co za temperament!
Te względnie stałe tendencje w naszym zachowaniu nazywamy cechami. Niektóre z nich obecne są naprawdę wcześnie, jak temperament, którym różnią się między sobą już noworodki. Choć ekspresja zachowań świeżo urodzonego dziecka wydaje się dość ograniczona, to już w tym wczesnym okresie życia widać na przykład podatność na pojawianie się emocji negatywnych – jedne dzieci łatwiej popadają w niezadowolenie i szybko dają temu wyraz płaczem, inne ze stoickim spokojem przyjmują chwilowy dyskomfort, a gdy ich potrzeby zostaną zaspokojone, łatwo się uspokajają.
Po kilku miesiącach różnice w temperamencie stają się jeszcze bardziej złożone. Na przykład aktywność przejawiająca się w ruchu nie jest taka sama u każdego dziecka. Maluchy różnią się tak- że takimi cechami jak rytmiczność zachowania (tendencja do wyznaczania sobie stałych pór jedzenia, spania, aktywności), odporność na zmęczenie czy wreszcie towarzyskość. Ta ostatnia ujawnia się w czasie, gdy dzieci zdają się nie wymagać obecności innych osób niż bliscy opiekunowie, a mimo to jedne są najwyraźniej zadowolone, gdy koło nich pojawiają się ludzie, a inne – wręcz przeciwnie – reagują płaczem, gdy ktoś nowy znajduje się w zasięgu wzroku. Choć wiele osób bierze to za wczesne znamiona inteligencji, umiejętność skupiania uwagi, wytrwałość w zajmowaniu się jedną zabawą czy ciekawość i reakcja na nowość – to również przejawy temperamentu.
Temperament zatem to dość pierwotna, biologiczna część naszej osobowości. Wyraża się bardziej w formie niż w treści zachowań i opisuje to, jak intensywnie i szybko na coś reagujemy oraz jak bardzo pobudzające zachowania wybieramy.
W przypadku małych dzieci przejawem lękliwości jest płacz czy niechęć do rozstawania się z opiekunem, w przypadku dorosłego możliwości ekspresji lęku są większe: ktoś z trudem panuje nad stresem, nie śpi przed ważnymi wydarzeniami, szuka ulgi w lekach uspokajających czy w alkoholu. Może też nauczyć się radzić sobie z własną lękliwością w sposób bardziej konstruktywny, np. stosuje techniki relaksacyjne, dopasowuje wyzwania życiowe do swoich możliwości.
Jednak lękliwość jako tendencja do denerwowania się, przejmowania i martwienia pozostaje. Czy między zachowaniem niemowlęcia a dorosłego człowieka zachodzi aż taki silny związek? Byłoby przesadą powiedzenie, że w naszym temperamencie nic się nie zmienia, ale liczne badania pokazują, że na podstawie zachowania w wieku niemowlęcym w pewnym stopniu można przewidzieć, jacy będziemy w przyszłości.
W Dunedin w Nowej Zelandii prowadzono interesujący projekt polegający na ocenie temperamentu wszystkich dzieci, które przyszły tam na świat. Projekt trwał wiele lat, a kolejne badania coraz starszych dzieci, a potem młodych dorosłych pokazały, że temperament określony u maluchów pozwalał całkiem trafne przewidzieć fakty z późniejszego życia badanego. Ci, którzy w niemowlęctwie charakteryzowali się dużą pobudliwością, czyli silnymi reakcjami emocjonalnymi, wysoką aktywnością i trudnością w kontroli swojego zachowania (małe możliwości skupiania uwagi, trudności z uspokajaniem się), wyrastali na dorosłych, którzy mieli o wiele częściej trudności w szkole i pracy, w kontaktach z rodziną oraz rówieśnikami, a nawet częściej popadali w konflikty z prawem. Badania z Dunedin – niejedyne zresztą, ale jedne z nielicznych, w ramach których badano całą populację danego rejonu, różną pod względem zamożności czy pochodzenia etnicznego – dowodzą zarówno roli temperamentu w kształtowaniu się naszej biografii, jak i stałości cech temperamentalnych.
Stałe i zmienne
Oczywiście środowisko, wpływy zewnętrzne też nie są bez znaczenia. Inni badacze temperamentu niemowląt opisali rolę środowiska, które tworzą opiekunowie. Nawet te spośród maluchów, które charakteryzowały się tzw. temperamentem trudnym, dawały sobie radę w przedszkolu i szkole, jeżeli ich rodzice starali się nadrobić deficyty w zachowaniu i szczególnie dbali, aby środowisko wspierało ich rozwój. Mówiąc o roli środowiska, warto zwrócić uwagę, że często w myśleniu potocznym geny postrzega się jako źródło stałości, a środowisko – jako źródło zmienności w naszym zachowaniu. Tymczasem sprawa nie jest tak prosta.
Temperament, choć daje się dostrzec w życiu bardzo wcześnie, tylko w połowie zależy od wpływów genetycznych, a w połowie od rozumianego szeroko środowiska. Stan zdrowia mamy, gdy była w ciąży, choroby, które nam się przytrafiały, styl życia rodziców, wreszcie otoczenie innych osób, kultura, w której żyjemy, a na koniec – nasze wybory i decyzje to wszystko elementy środowiska. Może ono wpływać na nasze zachowanie stabilizująco i utrwalać wrodzone tendencje.
Rodzice z reguły starają się odpowiadać na potrzeby dziecka – aktywnemu urwisowi tworzą okazje do zabaw ruchowych, a dziecku lękowemu dają więcej wsparcia i ochrony. Sami także wybieramy raczej to, co do nas dopasowane, podejmując decyzje o sposobie spędzania wolnego czasu czy typie pracy.
Geny z kolei nie są źródłem wyłącznie stałości. Badacze rozwoju osobowości podkreślają, że niezależnie od kultury, w jakiej żyjemy, ludzie zmieniają się w ciągu swojego życia w podobny sposób – w młodości są bardziej aktywni i towarzyscy, później bardziej stonowani i mniej skłonni do podejmowania ryzyka. Z czasem zmniejszają się zazwyczaj nerwowość i lękliwość, choć w okresie starości ponownie zaczynają rosnąć. Poza tym geny to nie zapis na płycie, który uruchamia się po naciśnięciu magicznego przycisku. Ich ekspresja zależy od środowiska i zmienia się w czasie.
Wokół biologicznej osi
Wróćmy do pytania z początku tekstu. Czy rzeczywiście możemy być pewni cudzego (lub swojego) zachowania? Czy przewidywania nas nie zawiodą? Przecież o tym, jak się zachowujemy, decydują nie tylko nasze względnie stałe cechy charakteru, ale także kontekst, w którym działamy. Nawet jeśli lubimy przewodzić innym, to nie zgłosimy się na szefa sąsiedzkiego przedsięwzięcia, jeżeli mamy zbyt dużo innych obowiązków. Duża motywacja zatem, jakieś szczególne powody, poczucie braku wyboru powodują, że robimy rzeczy, które do nas nie pasują i które mogą zaskakiwać i nas samych, i naszych bliskich. Co więcej, często zdarza się, że nasze zachowanie różni się w zależności od tego, z kim i w jakim obszarze działamy. Na przykład pewna siebie i odporna na stres pracownica w konflikcie z rodzicami traci pewność siebie i płacze niczym mała dziewczynka. Bywa i tak, że długotrwałe ćwiczenie danego typu zachowania przechodzi w nawyk i wyraźnie modyfikuje nasze temperamentalne skłonności.
Ktoś, kto z natury jest raczej nieśmiały, może nauczyć się w pracy bardziej asertywnych i przebojowych zachowań, a te z kolei wpływają na to, że i w kontaktach z przyjaciółmi staje się bardziej otwarty i śmiały.
Badacze krytykujący znaczenie cech, w tym temperamentalnych, zwracają uwagę, że tylko w małym stopniu pomagają one przewidywać zachowania człowieka (choć zgadzają się, że są bardzo stabilne). Gdyby było inaczej, psychologowie mieliby łatwą pracę. Tymczasem nawet dokładna diagnoza tu i teraz nie daje pewności, co ktoś zrobi w przyszłości. Zwłaszcza gdy działa pod presją, w szczególnych okolicznościach, bardzo czegoś pragnie i na czymś mu zależy.
Nawet najbardziej zalękniona osoba potrafi czasem zachować się odważnie, i na odwrót, ktoś przebojowy i śmiały może w pewnych okolicznościach stracić rezon. Ktoś aktywny, poszukujący doznań i silnych wrażeń może spokojnie uczyć się do egzaminu, na którym mu zależy, a introwertyk pójść na przyjęcie, jeśli będzie to dla niego ważne lub jeśli wszyscy znajomi tak robią.
Nie należy się jednak spodziewać, że osoba introwertywna będzie z chęcią i często uczestniczyła w przyjęciach towarzyskich. Jeśliby się na to zdecydowała, będzie się z tym czuła niekomfortowo, całkiem możliwe, że w końcu zmieni swój styl życia czy pracę. Podobnie z poszukiwaczem wrażeń – od czasu do czasu może wybrać spokojny i mało emocjonujący styl życia, ale na dłuższą, a nawet średnią metę zacznie się jednak nudzić i pewnie w jakiś sposób zacznie szukać silniejszych doznań.
Temperament oczywiście nie wyczerpuje opisu naszej osobowości. To zaledwie podstawa, biologiczna oś, wokół której rozwijają się inne tendencje, na przykład pewność siebie, przekonania czy wewnętrzna wiara w to, na ile możemy sobie radzić z rzeczywistością. Pokazują to dziesiątki badań.
Z przekonaniem o możliwości skutecznego działania nie rodzimy się – tworzy się ono w takt naszych doświadczeń, choć temperament i tu ma pewien wpływ. Lękliwa osoba widzi wokół siebie więcej zagrożeń, a na świat spogląda bardziej pesymistycznie. Oznacza to, że trudniej jest jej dostrzegać pozytywne konsekwencje swoich działań, a te negatywne widzi wyraźnie i mocno przeżywa. Trudniej jest jej zatem rozwijać w sobie przekonanie, że może być w tym świecie aktywnym i skutecznym graczem.
Również aktywność waży na naszym przekonaniu o możliwości działania. Ktoś, kto lubi działanie, łatwo je podejmuje, szuka wrażeń i skłonny jest podjąć ryzyko, ma szanse na zdobycie większej puli doświadczeń, które pobudzą jego wiarę w siebie. Badacze podkreślają, że z tą skłonnością do działania łączy się także optymizm i radość, łatwość popadania w dobry nastrój. Generalnie jednak na poziom poczucia skuteczności mają wpływ w pierwszej kolejności nasze doświadczenia, choć obserwacja innych osób, perswazja, a nawet stan zdrowia nie są bez znaczenia.
Atuty, nie ograniczenia
Czy zatem można zmienić swoją osobowość? Odpowiedź, która tu pada, jest ostrożna i złożona. Najłatwiej jest zmieniać konkretne zachowania w konkretnych sytuacjach i to na tym najlepiej koncentrować swoje wysiłki.
Jak zabrać się do pracy, gdy brakuje nam wiary w sukces? Jak nie wybuchnąć gniewem, gdy ktoś nas zdenerwuje? Jak nie uciec w używki albo objadanie się, gdy przytłacza stres? Najlepszą receptą jest próba zbudowania sobie alternatywnego modelu działania, swoistej protezy, i nauczenia się go, zżycia się z nowym nawykiem.
Zamiast więc zajadać stres, można nakłonić się do wykonywania ćwiczeń relaksacyjnych, pójścia na spacer, poprosić ludzi wokół, żeby nas wspierali w tym postanowieniu i kiedy ogarnia nas słabość, przypominali nam o nim i dodawali sił. Każdy, kto próbował zmienić w sobie jakiś niechciany nawyk, wie, jak ta z pozoru łatwa decyzja bywa trudna do wcielenia w życie. Nawyk bowiem, jak głosi sentencja, jest drugą naturą człowieka.
Znacznie bardziej kłopotliwa jest odpowiedź na pytanie o zmianę cech. Niby łatwo jej doświadczyć – wzięcie środka znoszącego lęk powoduje, że osoba nieśmiała i spięta rozluźnia się i staje się odważna. Trudno jednak uznać, że to coś trwałego. Do zmiany tendencji warto więc dążyć na poziomie zmiany zachowań, licząc na to, że staną się one nawykami, a to z kolei zmodyfikuje naszą generalną skłonność. Praca nad sobą to zawsze praca nad konkretnymi zachowaniami i reakcjami, a nie nad abstrakcyjną zmianą w sobie jakichś cech.
Z definicji nie jest ona łatwa. Nie chcąc nikogo zniechęcać ani popierać usprawiedliwień typu „taki właśnie jestem”, pragnę tylko podkreślić, że wszelkie, choćby niewielkie zmiany wymagają czasu, starań i wysiłku. Warto je doceniać, nawet jeśli nie powodują rewolucji. W pracy nad sobą trzeba po prostu mierzyć siły na zamiary. Mieć realistyczne oczekiwania i nie ufać tym, którzy obiecują nam zbyt dużo i zbyt łatwo.
A na swoje skłonności warto patrzeć raczej jak na zasoby, potencjalne atuty niż jak na ograniczenia. Czy to w końcu nie jest dobrze, że nie jesteśmy tacy sami? Cechy temperamentu i różnice w tym zakresie są wynikiem milionów lat ewolucji, a to oznacza, że każda z nich może mieć pozytywną wartość.
Co prawda z większą lękliwością niełatwo żyje się w świecie pełnym stresu, ale równocześnie sprawia ona, że jesteśmy bardziej wrażliwi, ostrożni i potrafimy dostrzec nawet drobne sygnały zbliżającego się niebezpieczeństwa, a takie cechy wydają się już całkiem przydatne.
10 zasad pracy w zespole
Umiejętność pracy w grupie to jedna z kompetencji miękkich, które mają szczególne znaczenie dla pracodawców. Chcąc efektywnie działać w zespole, warto m.in. wsłuchiwać się w oczekiwania współpracowników oraz konstruktywnie rozwiązywać problemy i konflikty.
Najważniejsze zasady współpracy w grupie to:
Doskonalenie umiejętności komunikacyjnych
Zdolność formułowania jasnych wypowiedzi i słuchania komunikatów wysyłanych przez rozmówców – to kompetencja niezbędna niemal w każdym zawodzie. Aby ją rozwijać, warto np. zastanawiać się nad tym, jak współpracownicy mogą interpretować nasze wypowiedzi. Dobrze jest także upewniać się, czy właściwie zrozumieliśmy to, co mieli nam do zakomunikowania.
Realizowanie celów zespołowych
Aby skutecznie pracować w grupie, nie możemy dbać wyłącznie o własny interes. Przyjęcie takiej postawy utrudnia realizację celów, które można osiągnąć dzięki współdziałaniu.
Sumienne wykonywanie powierzonych zadań
Zespół pracowników można porównać do maszyny, w której awaria jednej części prowadzi do unieruchomienia całej struktury. Pracując w grupie, musimy rzetelnie i na czas wywiązywać się ze swoich zobowiązań, ponieważ w przeciwnym razie spowodujemy opóźnienia.
Uczciwość
Ujawnianie informacji, które nie powinny być znane osobom postronnym czy dyskredytowanie nielubianego członka zespołu – to zachowania uniemożliwiające efektywne wykonywanie zadań.
Okazywanie zaufania
Podejrzliwość jest kolejną przeszkodą na drodze do realizacji celów w zespole. Warto dać kredyt zaufania współpracownikom. Nadmierna ostrożność, podejrzliwość i zamknięcie na pozostałych członków grupy utrudnia współdziałanie.
Budowanie przyjaznej atmosfery
O efektach pracy decyduje także jakość stosunków panujących pomiędzy członkami zespołu. Życzliwość, szczerość i chęć niesienia pomocy – to postawa, którą warto przyjmować w środowisku pracy.
Bycie otwartym na oczekiwania i sugestie współpracowników
Pracę w grupie utrudniają także despotyczne zachowania i brak pokory. Wspólne cele można osiągnąć wyłącznie dzięki podjęciu dialogu. Kilka osób dostrzega znacznie więcej niż jedna – warto wykorzystywać ten potencjał.
Formułowanie informacji zwrotnych
W efektywnym współdziałaniu pomaga także konstruktywna krytyka oraz udzielanie pochwał. Formułowanie tego typu komunikatów nie leży wyłącznie w gestii liderów. Dobrze, jeśli wszyscy członkowie zespołu wzajemnie się motywują.
Branie odpowiedzialności za podejmowane działania
Realizacja przyjętych założeń jest możliwa tylko wtedy, gdy każdy członek grupy angażuje się w przedsięwzięcie. Ważne też, żeby być świadomym konsekwencji własnych decyzji. Nie można przenosić odpowiedzialności na inne osoby lub uwarunkowania, jeśli popełniło się błąd.
Wspólne rozwiązywanie problemów
Jedną z kompetencji umożliwiających współdziałanie jest zdolność pokonywania trudności. Nie warto zniechęcać się, gdy napotykamy przeszkody na swojej drodze.
Czy masz odwagę zmieniać swój charakter? Dlaczego warto to robić?
Nasze cechy charakteru nie muszą być wyznacznikiem na całe życie. Warto pracować nad ich zmianą, jeśli jest nam ze sobą niewygodnie. (fot. iStock)
Nasze cechy charakteru nie muszą być wyznacznikiem na całe życie. Warto pracować nad ich zmianą, jeśli jest nam ze sobą niewygodnie. (fot. iStock)
Nie bój się porzucić człowieka, którym jesteś, na rzecz człowieka, którym chcesz być. To ukoronowanie skutecznego działania.
Magda ma 29 lat, jest z wykształcenia filologiem, pracuje w firmie importującej środki chemiczne. – Rok temu spotkałam kolegę z liceum – opowiada. – To był zawsze taki typ clowna – leń i zgrywus. Tymczasem teraz robi doktorat, ożenił się, buduje dom. Nie mogłam uwierzyć, że to ten sam człowiek. Co się stało ze „starym” Piotrem albo raczej: skąd się nagle wziął ten nowy? Dało mi to do myślenia, a wręcz wytrąciło mnie z równowagi. Ja też tak chcę! Kto powiedział, że całe życie masz być tą samą osobą? Coś ci się w sobie nie podoba, zmieniaj się do woli! Zwłaszcza jeśli zmiana ma dotyczyć złych nawyków, które utrudniają ci życie. Pomyśl: skąd pewność, że właśnie teraz jesteś prawdziwą sobą, może musisz ją dopiero odkryć…? Jaka jesteś? – Często mylimy prawdę o sobie z wymyślonym wizerunkiem Zacznij od tego, kim jesteś dziś. Z wymienionych poniżej określeń wybierz i zakreśl kluczowe cechy swojego charakteru: miła, ładna, mądra, przyjacielska, rozsądna, punktualna, pracowita, prawdomówna. Zacznij od tego, kim jesteś dziś. Z wymienionych poniżej określeń wybierz i zakreśl kluczowe cechy swojego charakteru: miła, ładna, mądra, przyjacielska, rozsądna, punktualna, pracowita, prawdomówna. To, co przed chwilą zrobiłaś, to nie jest twój portret, tylko twoja wizja samej siebie. Nie jesteś taka, ty tylko tak siebie widzisz. Nauczyłaś się i przyzwyczaiłaś tak siebie postrzegać. Te cechy automatycznie z siebie wydobywasz, jesteś biegła w ich używaniu. Tak o sobie myślisz, ale czy wiesz, na ile jest to zgodne z prawdą? Każdy z nas – w zależności od wypadkowej wielu zmiennych w rodzaju: okoliczności, bieżących rezerw psychicznych, kondycji fizycznej i zdrowotnej, aktualnego paradygmatu postrzegania sytuacji, siły motywacji – wykazuje najróżniejsze cechy, czasem nawet takie, których w ogóle nie kojarzy ze sobą, jak: agresja, zrzędliwość, upór, złośliwość, egoizm.
Magda: – Do siebie nie ma człowiek takiego dystansu, ale patrzyłam kiedyś na mojego męża. Kiedy ma umyć samochód, to aż kipi energią. Jest taki zorganizowany i pełen wigoru. Lubi o sobie mówić, że niczego nie zostawia na ostatnią chwilę, i rzeczywiście nie zostawia. Mąż Magdy wyraźnie unaocznia psychologiczną prawdę: Jesteś taki, jaki myślisz, że jesteś. Zachowujesz się zgodnie z wizją siebie samego. W każdym jest wszystko: odwaga i tchórzostwo, pewność siebie i nieśmiałość, wrażliwość i grubiaństwo. To od nas zależy, na co nastawimy reflektor własnej uwagi. Cechy, na których się skupiamy, silniej wykształcamy, czyniąc z nich filary postrzegania siebie, a inne „leżą odłogiem”. Niektórych używamy nawykowo, innych bardzo rzadko. Dlatego, jeśli chcesz być szczęśliwa, nie blokuj się myślą, że pewne cechy są ci dane, wdrukowane, trwale zaszczepione. Ludzie się zmieniają. Jaskrawym przykładem jest realizacja roli ojca. W pierwszej relacji z dzieckiem mężczyzna może być archetypem złego rodzica, podczas gdy w nowej relacji z kolejnym dzieckiem staje się nagle mądrze kochającym ojcem. Mówimy, że ludzie się zmieniają, ale w rzeczywistości chodzi o to, że przeformatowali wizję samych siebie. Jeśli zgadzasz się z poglądem, że człowiek nie musi być całe życie uwięziony w jednej osobowości, że ma prawo porzucić swoją starą wersję dla nowej, lepszej – możesz zrobić kolejny krok. Porzuć swoją starą wersję i stań się tym, kim chcesz – Moim wielkim życiowym celem jest poprawa relacji z bratem – stwierdza Magda. – Dręczę się tym od lat, ale do tej pory nie umiałam ruszyć z miejsca. Grzebałam się wciąż w przyczynach tego stanu rzeczy, w urazach i próbach zmiany zachowania brata. Wiedziałam, oczywiście, że sporo winy jest po mojej stronie, w końcu zrozumiałam, że zmiana musi zacząć się ode mnie. No dobrze, tylko od czego zacząć? – Moim wielkim życiowym celem jest poprawa relacji z bratem – stwierdza Magda. – Dręczę się tym od lat, ale do tej pory nie umiałam ruszyć z miejsca. Grzebałam się wciąż w przyczynach tego stanu rzeczy, w urazach i próbach zmiany zachowania brata. Wiedziałam, oczywiście, że sporo winy jest po mojej stronie, w końcu zrozumiałam, że zmiana musi zacząć się ode mnie. No dobrze, tylko od czego zacząć? Z perspektywy skutecznego działania droga do zmiany osobowości wiedzie poprzez twój osobisty cel. W przypadku Magdy wizja jest jasna: dobre relacje z bratem. Ty, jeśli już umiesz odróżniać wizje od toksycznych fantazji, wybierz jedną, najbliższą ci dziś wizję. Co byś chciała skutecznie zrealizować w swoim życiu? Wybierz jedną rzecz. Teraz następny krok: zapomnij, że ten cel dotyczy ciebie. Stań z boku i odpowiedz na pytanie: Jaka osoba może to osiągnąć? Zachowaj się jak pracodawca czy dyrektor castingu. Osoby o jakich cechach szukasz? Potraktuj ten problem abstrakcyjnie i wypisz te cechy. W ten sposób stworzysz portret psychologiczny osoby, która bez trudu osiągnie cel, który wybrałaś.
Magda: – Po zadaniu sobie pytania, kto skutecznie poprawi relacje z bratem, wypisałam: „ktoś tolerancyjny, nieoceniający, ale słuchający; ktoś, kto pierwszy podejmuje kontakt; ktoś, kto w ogóle wie, w jakiej rzeczywistości żyje jego brat; ktoś umiejący zamknąć za sobą drzwi przeszłości; ktoś chwalący się bratem, chętnie pokazujący go znajomym; ktoś lubiący i akceptujący ważne dla niego sprawy”. Kiedy przestajesz myśleć w kategorii: „co JA muszę zrobić”, a zaczynasz zadawać sobie pytanie: „Co TRZEBA zrobić?”, od razu widzisz, czego do tej pory zaniechałaś. Kolejny krok to hierarchizacja. Wybierz jedną, twoim zdaniem kluczową, cechę, która skutecznie umożliwi realizację wyznaczonego celu. Ponownie zapomnij o sobie. Myśl abstrakcyjne o problemie, a nie o swoim przypadku. Jakie konkretne zachowania trzeba podjąć, żeby w sobie tę cechę rozwinąć? Nie jest ci potrzebna żadna fachowa wiedza. Ty to wiesz. Wyobraź sobie, że chcesz wychować dziecko, żeby wyraźnie tę cechę manifestowało. Kolejny krok to hierarchizacja. Wybierz jedną, twoim zdaniem kluczową, cechę, która skutecznie umożliwi realizację wyznaczonego celu. Ponownie zapomnij o sobie. Myśl abstrakcyjne o problemie, a nie o swoim przypadku. Jakie konkretne zachowania trzeba podjąć, żeby w sobie tę cechę rozwinąć? Nie jest ci potrzebna żadna fachowa wiedza. Ty to wiesz. Wyobraź sobie, że chcesz wychować dziecko, żeby wyraźnie tę cechę manifestowało. Magda: – Cecha, która według mnie jest bardzo pożądana w relacjach z tak trudnym i tak nieodpowiedzialnym człowiekiem jak mój brat, to tolerancja. Co bym robiła, gdybym u kogoś miała rozwinąć tolerancję? Starałabym się, by poznawał kultury i religie inne niż moja. Poszerzyłabym jego środowisko społeczne o ludzi, z którymi do tej pory się nie zadawał. Sprawiłabym, by słuchał zamiast mówić. Pytał, dlaczego, a nie mówił, że to głupie. Oglądał filmy, czytał książki, nie odrzucał czegoś tylko dlatego, że to nie jego klimaty. Zainteresował się czymś kompletnie nowym. Potem przełożyłam to na swój przykład. Zaczęłam od tego, że kupiłam pismo na temat motorów i je przeczytałam od deski do deski.
Samoakceptacja – najlepsze, co możesz dla siebie zrobić
Samoakceptacja. Ten cudowny stan, w którym czujesz się dobrze ze sobą. Niezależnie od wyglądu, stanu posiadania, zachowań, osiągnięć i tego, co ludzie o Tobie mówią. To stan wewnętrznej harmonii, spokoju, spełnienia, pozwolenia sobie na bycie sobą i uwolnienie się od ciągłej presji, aby być kimś innym. Kimś, kim wydaje Ci się, że powinnaś być.
Samoakceptacja to podstawa, na której budujesz swoje poczucie własnej wartości i naturalną autentyczną pewność siebie, opierając na niej swoje działania. To zaufanie i szacunek dla siebie samej. I przekonanie, że jesteś OK, że wszystko z Tobą w porządku. Że zasługujesz na wszystko, co najlepsze w życiu.
Zaakceptuj siebie – brzmi prosto. Tylko jak to zrobić? Dlaczego to takie trudne? Dlaczego ciągle jesteśmy z siebie niezadowolone? Nie lubimy siebie. Wciąż siebie krytykujemy, naprawiamy, naginamy się do jakichś standardów… Tak jakby to, jakie jesteśmy teraz, było niewystarczające. Wciąż próbujemy „podwyższyć” sobie poczucie własnej wartości.
Dlaczego chcesz być lepsza niż jesteś?
Może dlatego, że nasłuchałaś się krytyki?
Przyjęłaś całe mnóstwo nakazów, nakazów, pouczeń, dobrych rad?
Nasiąkłaś jak gąbka przekazami pełnymi dezaprobaty i informacjami, co jeszcze jest do poprawy?
Pomyśl o tym, jak odnosili się do Ciebie rodzice i inni dorośli, gdy byłaś dzieckiem. O tym, jak Ty sama odnosiłaś się do siebie, gdy byłaś starsza, a potem już całkiem dorosła. Czy to były przekazy pełne akceptacji? Akceptowano Twoje uczucia i emocje? Czy mogłaś być sobą? I czy sama potrafiłaś wybaczać sobie własne błędy?
Co się dzieje, gdy słowa krytyki dotyczące naszego zachowania, postępowania, opinii, decyzji, wyborów, wyglądu zewnętrznego słyszymy od osób, na których bardzo nam zależy? Np. od rodziców, którzy w dzieciństwie są dla nas najważniejszymi osobami na świecie i nie wyobrażamy sobie życia bez nich?
Próbujemy za wszelką cenę się poprawić, bo mamy poczucie, że jeśli tego nie zrobimy, zostaniemy odrzucone.
Boimy się odrzucenia, więc staramy się dopasować siebie do oczekiwań ludzi, którzy są dla nas ważni. Próbujemy siebie zmienić, ulepszyć, postępujemy wbrew sobie i na podświadomym poziomie wysyłamy sobie komunikat, że coś jest z nami nie tak. Brakuje nam samoakceptacji i poczucia wartości.
Czujesz, że nie akceptujesz siebie? Chciałabyś mieć więcej zgody na siebie i wyrozumiałości dla swoich was? Dołącz do kursu samoakceptacji “Przyjmuję siebie w pełni”, którego III edycja startuje już 18 lipca 2022. Szczegóły znajdziesz TUTAJ
Lęk przed byciem odrzuconą
W dorosłym życiu znów obawiamy się braku akceptacji i tego, że zostaniemy odrzucone. Przez znajomych, grupę rówieśniczą, koleżanki z pracy, lokalną społeczność. Bardzo chcemy być lubiane i doceniane. I nie możemy znieść tego, że mamy w sobie cechy, atrybuty albo jakieś części, które nam w tym “przeszkadzają”.
Nie lubimy swojego ciała, wystającego brzucha, zbyt dużego nosa. Nie akceptujemy swoich reakcji, zachowań i stanów emocjonalnych. Wstydzimy się i karzemy siebie za swoje błędy, porażki, wady, ograniczenia. „Znowu zrobiłam z siebie głupka”, „Dlaczego ja zawsze muszę wszystko schrzanić”, „Jak mogłam się tak ubrać, wyglądałam strasznie grubo” – dowalamy sobie bez litości.
Nie akceptujemy siebie, bo boimy się, że nie zaakceptują nas inni. Tylko, czy wiemy, co to dla nas oznacza?
Ciągła krytyka – co Ci to robi?
To tak, jakbyś wciąż odrzucała siebie samą. Jakbyś samej sobie mówiła, że jesteś wybrakowana. Że TAKIEJ siebie nie możesz kochać. Że nie zasługujesz na własną akceptację i sympatię. „Jak się za siebie weźmiesz i schudniesz, to wtedy mogę cię zaakceptować. Teraz spadaj. Idź biegać, grubasie” – komunikujesz sobie, patrząc z pogardą na swoje odbicie w lustrze zamiast zaakceptować siebie taką, jaką jesteś.
Jak się wtedy czujesz?
Jakie masz w sobie emocje?
Czy to Cię nie rani?
Oczywiście, że tak. Tylko najczęściej nie pozwalasz sobie poczuć tego bólu. To by było za dużo. Boisz się, że byś tego nie udźwignęła. Ale chociaż rzucasz się w działanie i próbujesz robić wszystko, co w Twojej mocy, żeby się „poprawić” – i tak nosisz w sobie ten smutek. I rośnie w Tobie przekonanie, że coś jest z Tobą nie tak. Że urodziłaś się niepełnowartościowa i że nie zasługujesz na miłość ani na szacunek.
Samoakceptacja to balsam na Twoją duszę
Tymczasem najlepsze, co możesz dla siebie zrobić, to zaakceptować siebie taką, jaka jesteś. Ze wszystkimi swoimi słabościami i niedoskonałościami. Z tymi wszystkimi sytuacjami, kiedy zachowałaś się nie tak, jakbyś chciała. Ze swoimi błędami i porażkami. Z cellulitem i zmarszczkami. Ze wszystkimi cechami charakteru, z powodu których sama siebie odrzucasz. Na tym właśnie polega samoakceptacja.
Okaż sobie choć trochę serca. Przecież starałaś się najlepiej jak mogłaś. Daj sobie wyrozumiałość, współczucie, wybacz błędy i potknięcia. Nie krytykuj się i nie obwiniaj, jeżeli coś Ci się nie powiedzie. Zamiast tego, pociesz siebie samą, poklep po ramieniu, pogłaszcz po głowie. Zdobądź się na kilka ciepłych, wspierających słów.
Więcej o tym, jak być dla siebie dobrą i akceptującą piszę w mojej książce “Jesteś wartościowa! 10-tygodniowy trening doceniania siebie”. Książka dostępna na stronie wydawnictwa Onepress KLIKNIJ TUTAJ oraz w Empiku i innych dobrych księgarniach.
Paradoks samoakceptacji
„Zaraz, chwileczkę” – słyszę często podczas sesji – „jak to, mam zaakceptować swoje wady? Przecież chcę się rozwijać. Muszę się za siebie wziąć! Po to przyszłam do coacha. A tu słyszę, że wszystko ze mną OK. Te wszystkie moje niedoskonałości są w porządku. Czyli mam usiąść i nic nie robić?” Nie, to nie o to chodzi.
Samoakceptacja jest tak istotna dlatego, że prawdziwa praca nad sobą może się rozpocząć dopiero po tym, jak zaakceptujesz obecny stan rzeczy i swoje życie. A to wcale nie oznacza rezygnacji z dalszego rozwoju i chęci zmiany.
Jak pisze Jeff Foster w swojej książce „Zakochaj się w tym, co jest”:
„Powiedzenie TAK tej chwili, dokładnie takiej jaka jest, powiedzenie TAK sobie, dokładnie takiemu jaki jesteś, nie oznacza, że przestajesz wierzyć w możliwość zmiany. To nie znaczy, że nie nadejdzie odpowiedź, smutek nie zniknie, a ból nie ustanie, albo że sensowne zachowanie nie pojawi się w następnej scenie”.
Tak, prawdziwa samoakceptacja oznacza, że dostrzegasz siebie całą, jako cudowną, absolutnie unikalną istotę ludzką z niepowtarzalnym zestawem cech, talentów i umiejętności. Że jesteś świadoma swojej wartości, mimo swoich słabości i wad.
Jak możesz coś w sobie zmienić, jeżeli najpierw tego nie przyjmiesz? I nie zaakceptujesz, że tak jest?
Podejmuj działania z miłości do siebie
Zgódź się na siebie taką, jaka jesteś i z tej pozycji podejmij decyzję, co chciałabyś w sobie zmienić. A potem zacznij realizować te postanowienia z łagodnością i wyrozumiałością dla siebie samej.
Bardzo ważne jest, by Twoja motywacja do pracy nad sobą nie skutkowała działaniem przemocowym i opresyjnym w stosunku do siebie. By nie brała się z pogardy, niechęci, rozczarowania sobą czy nienawiści do siebie samej.
Ważne, by to samoakceptacja była tu punktem wyjścia. I by Twoja chęć rozwoju wynikała ze współczucia i wyrozumiałości. Bo lepiej i skuteczniej jest rozwijać się z miłości do samej siebie, niż podejmować zmiany „za karę”.
Jeżeli podchodzisz do siebie bez łagodności, w sposób surowy i bezwzględny, wymagając od siebie natychmiastowej poprawy, sama wysyłasz sobie komunikat, że taka jaka jesteś teraz, nie zasługujesz na akceptację.
Nie powtarzaj tego schematu, który zaszczepiono Ci w dzieciństwie.
Daj sobie to, czego wtedy nie dostałaś.
Traktuj siebie tak, jakbyś potraktowała kogoś, kto szczególnie potrzebuje ciepła, delikatności i wsparcia.
Teraz pora, byś opatrzyła swoje stare rany, a nie jeszcze przysparzała sobie nowych.
Daj sobie czas
Dlatego, kiedy jest Ci smutno i źle, i czujesz się winna z powodu swojego zachowania albo sytuacji, w której popełniłaś jakiś błąd, powiedz sobie, że to widzisz. Że sobie współczujesz, bo to przykre i bolesne doświadczenie. Że rozumiesz, że to nie jest łatwo zmierzyć się z trudnymi emocjami. Być może przeżyć wstyd, rozczarowanie, smutek, żal. Przyjmij te emocje, przeżyj je, daj im przestrzeń do zaistnienia. A potem z takiej pozycji możesz zastanowić się, co mogłabyś zrobić, by następnym razem zareagować inaczej.
I nie ponaglaj samej siebie. Daj sobie dużo czasu. Nie czyń sobie wyrzutów, że jesteś beznadziejna, bo przecież „już miałaś być asertywna, już obiecałaś sobie, że nie będziesz się tak zachowywać, już miałaś panować nad swoimi emocjami…” Daj sobie zgodę na to, że jeszcze nie do końca tak potrafisz.
Nie bądź na siebie zła, że znowu górę wzięły stare nawyki albo że nie umiałaś wprowadzić w życie nowej wiedzy. Zaakceptuj, że tak jest i daj sobie więcej czasu.
Gdy ustawiasz sobie wysoko poprzeczkę, wywierasz presję albo krytykujesz siebie, że „jeszcze nie potrafisz, a już powinnaś”, też komunikujesz sobie brak akceptacji. Znowu odrzucasz siebie, bo nie spełniłaś swoich własnych wysokich oczekiwań i pojawia się schemat z dzieciństwa, kiedy byłaś odrzucana przez swoich rodziców. Tylko, że teraz to Ty sama sobie to robisz, nie dając przyzwolenia, by akceptować siebie taką, jaką jesteś.
Prawdziwą samoakceptację poczujesz wtedy, gdy pozwolisz sobie być taką jaką jesteś . Przyjmiesz wszystko, co się pojawia. I będziesz kochać siebie, bez stawiania sobie warunków. Bez mówienia, że zaakceptujesz „gdy tylko”, „jak już” albo „jeżeli”.
Chcesz poznać 5 największych korzyści z zaakceptowania siebie? Zapraszam do lektury tego wpisu na moim Instagramie .
Spokój zamiast ciągłej walki
Być może zdarzyło Ci się spotkać w swoim życiu osobę, którą podziwiałaś za jej spokój, siłę i charyzmę. Za to, że roztacza wokół siebie jakąś niezwykłą aurę, którą odczuwają wszyscy w jej otoczeniu. Taka osoba nie wywiera na siebie presji, nie toczy ze sobą nieustannej walki, nie ma w sobie napięcia ani lęku, że powie albo zrobi coś nie tak i ktoś inny to skrytykuje. Nawet, jeżeli tak się stanie, jest w niej gotowość do przyjęcia tego, bo to część niej. To jej sposób doświadczania swojego „ja”. Taka osoba bierze odpowiedzialność i nie uchyla się od konsekwencji lecz nie odrzuca siebie i nie gardzi sobą z powodu błędu. Cokolwiek by się nie wydarzyło, zawsze stoi po swojej stronie.
Ty też tak możesz. Zacznij od rezygnacji z samokrytyki. Zamiast wytykania sobie błędów, okaż wyrozumiałość i wsparcie. Za tym pojawi się samoakceptacja. Ten stan, w którym zgodzisz się na siebie w pełni i zostawisz przestrzeń, na wszystko, co będzie się pojawiać.
To bardzo pomaga w stawaniu się pewną siebie kobietą, świadomą swojej wartości i czerpiącej z tego moc.
Zobacz również:
JAK POPRAWIĆ CHARAKTER PISMA – się rysuje
Aby pisać ładniej, trzeba… pisać dużo. Zamiast biadolić, że bazgrzesz, po prostu popracuj nad swoim charakterem pisma.
Ładniejsze, czytelniejsze pismo da się wypracować, zapewniam. Efekty przyjdą stopniowo – nie jutro i nie pojutrze – a kiedy już przyjdą, zaskoczą Cię.
Chcesz poprawić swoje pismo? Kup mój podręcznik „Italik. Pisz ładniej” i zeszyty ćwiczeń – dostępne w moim sklepie KLEKSOGRAFIA (klik!)
Zabawa w grafologa
Na początek zrób analizę swojego charakteru pisma. Napisz akapit czy dwa ręcznie na kartce i przyjrzyj się uważnie. Może to być dowolny tekst, na przykład wiersz.
Zwróć uwagę na:
odstępy między literami. Czy piszesz ciasno, czy rozwlekle?
pochylenie pisma. W prawo, w lewo? A możesz piszesz zwyczajnie, prosto?
ozdobniki. Może używasz zawijasów (np. ozdabiasz nimi litery „y” i „j”)? Czy zamiast kropki nad „i” rysujesz kółeczko? Jak oceniasz te ozdoby?
„wyrobienie” pisma. Czy jest po dziecięcemu wyraźne, czy nieczytelne, jak u lekarza? Łączysz litery, jak tego uczono w szkole, czy niektóre są stawiane oddzielnie?
co się dzieje z pismem, kiedy się spieszysz? Większość z nas ma tendencję do zniekształcania niektórych liter, szczególnie przy łączeniu („rz” wygląda jak „n”). Pracując nad pismem, trzeba na te kłopotliwe litery zwrócić szczególną uwagę.
co chcesz zmienić? Czy jakieś litery irytują Cię, wolisz je pisać inaczej?
Wybierz pismo idealne
Aby zmienić pismo na ładniejsze masz dwie opcje. Można – co jest o wiele łatwiejsze – popracować nad swoim dotychczasowym pismem, „podrasować” je. Albo zmienić styl pisania na zupełnie inny. Ja wybrałam tę drugą, bardziej wyboistą drogę. Jeśli również chcesz nią pójść, znajdź pismo-ideał, do którego będziesz dążyć.
W pracy nad nowym charakterem pisma poszłam na całość i zdecydowałam się na dwa nowe style pisania: codzienne (prostsze, do szybszego pisania) i odświętne (kiedy się nie spieszę, a zależy mi żeby pismo było eleganckie, np. przy pisaniu kartek z pozdrowieniami, życzeń, dedykacji). Codziennym stało się drukowane pismo ręczne uczone w amerykańskich szkołach, w którym poszczególne literki nie łączą się ze sobą (tak zwany print). Wygląda ono bardzo schludnie i jestem w nim stanie pisać normalnym i średnio szybkim tempem. Na specjalne okazje mam pismo łączone, czyli kursywę. To pismo Austina Palmera: uczyły się go dzieci w Ameryce w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Obydwa style widać na zdjęciu powyżej.
Dlaczego taka radykalna zmiana? Moje pismo w ostatnich latach ewoluowało w kierunku, który mi nie odpowiadał. Niektóre litery pisałam wersalikami – początkowo wydawało mi się to fajne i oryginalne, później doszłam do wniosku, że wygląda infantylnie.
Na zdjęciu poniżej widać mój charakter pisma z marca 2016 roku i – pismo Palmera – z lutego 2017.
Jeśli potrzebujesz pisać na co dzień dość szybko (na przykład uczysz się lub studiujesz i robisz notatki z lekcji/wykładów), print może być zbyt trudny. Zerknij na italik – w tym piśmie możesz łączyć tylko te litery, które chcesz!
Dostosuj pismo idealne do siebie
Wypisz sobie swój nowy docelowy alfabet i zastanów się nad każdą literą. Być może niektóre Ci się nie spodobają i zechcesz je zmienić. Przykładowo, w alfabecie Palmera niektóre wielkie litery były dla mnie tak dziwne, że opracowałam sobie ich własne wersje (spójne jednak z tym stylem pisania). Z kolei w princie sporo czasu poświęciłam na rozważania, jak będę pisała polskie znaki diakrytyczne (na przykład ogonki przy „ą”, kreseczki nad „ó”). Ważne, by te zmiany wprowadzić na początku i od razu uczyć rękę, jak kreślić litery.
Pisz jak najwięcej!
Kiedy już przemyślisz cały alfabet, wypisz litery pionowo na kartce i trenuj. Pisz pojedyncze litery, dwuznaki („cz”, „sz”), sylaby. Potem składaj słowa, zdania, akapity. Przepisuj przysłowia, fragmenty książek. W mojej grupie facebookowej ćwiczyliśmy na prognozie pogody, ogłoszeniach drobnych, przemówieniach, kronice kryminalnej z gazety, staropolskich pieśniach i awangardowych wierszach. 😉
Trenuj tak długo, dopóki nie poczujesz się z nowym charakterem pisma swobodnie. Może to potrwać, nie zrażaj się. Z moich doświadczeń w pracy nad pismem własnym i z członkami grupy Kochamy Pismo Ręczne wynika, że miesiąc codziennych ćwiczeń to minimum, by nauczyć się nowego stylu pisania.
Oprócz trenowania na kartkach czy w zeszycie (na początek dobrze sprawdza się kratkowany), staraj się pisać nowym charakterem przy każdej okazji: w pracy, na uczelni, w Twoim Bullet Journalu.
Trzy sposoby na ładny charakter pisma
1. pisz powoli, świadomie kształtując każdą kreskę i każde zaokrąglenie, starając się stawiać litery jak najrówniej;
2. cierpliwie ćwicz każdego dnia powtarzając w myśli „bez pracy nie ma kołaczy” (możesz tę mądrość przepisywać) 🙂
3. eksperymentuj z przyborami do pisania. Zbierz wszystkie długopisy, cienkopisy, pióra, które masz w domu i je przetestuj. Niektóre będą miały za cienką, inne za grubą jak na Twój gust linię. Jedne będą robiły brzydkie kleksy, inne gładko popłyną po papierze. Ja bardzo lubię pisać piórem wiecznym – wymusza ono na mnie staranniejsze, bardziej eleganckie pismo.
Mój charakter pisma na przestrzeni lat – od pisma elementarzowego do italika.
Jak zmienia się pismo samoistnie na przestrzeni lat i jak można zmienić swój charakter pisma na inny.
Kup podręcznik i zeszyty ćwiczeń „Italik. Pisz ładniej”!!! Dzięki mojej książce poprawisz charakter pisma (lub pomożesz swojemu dziecku pisać ładniej). Dostępna jest w sklepie KLEKSOGRAFIA (klik!).
Masz apetyt na popracowanie nad charakterem swojego pisma? Zapraszam Cię do grupy Kochamy Pismo Ręczne na Facebooku. Poćwiczymy razem! Zajrzyj też do artykułu, w którym opowiadam, jak pomogłam mojemu synowi pisać ładniej.Save
Save
Save
Save
Udostępnij:
Cechy osobowości i charakteru, które prowadzą do szczęścia i sukcesu
Istnieją cechy osobowości i charakteru, które odgrywają ważną rolę w osiąganiu szczęścia i sukcesu. Są to cechy, które możesz w sobie rozwijać i nad nimi pracować, aby stworzyć dla siebie i Twoich bliskich lepsze życie.
Wypracowanie w sobie tych cech wymaga czasu i pracy, jak wszystko co jest wartościowe w życiu. Jednak jeśli spojrzeć na to w perspektywie długoterminowej, podejmując każdego dnia wysiłek, aby rozwijać i wzmacniać w sobie te cechy oraz zachowania, z czasem zaczniesz obserwować pozytywne zmiany w sobie i Twoim życiu.
„Szczęście nie jest czymś co można odłożyć na przyszłość, lecz jest czymś co musisz stworzyć już teraz”. – Jim Rohn
Oto 27 cech osobowości i charakteru, które prowadzą do szczęścia i sukcesu:
#1 Rzetelność
To pozytywna cecha charakteru, która oznacza solidne wykonywanie tego, czego się podejmujemy. Przejawia się precyzyjnością, dokładnością i poprawnością realizacji zadań, które bierzemy na siebie. Kiedy wiesz, że jesteś rzetelny i co do zasady należycie wypełniasz swoje obowiązki, wzmacnia to w Tobie zaufanie do swojej osoby oraz daje większe poczucie własnej wartości. Wiesz, że inni mogą na Tobie polegać, jak również Ty możesz polegać na sobie.
#2 Zaradność
Zaradność to umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach. Życie często potrafi zaskoczyć nas różnymi nieprzewidzianymi zdarzeniami, w których powinniśmy umieć się odnaleźć. Od naszej reakcji na dane okoliczności, zależy nie tylko nasze samopoczucie, ale również nas sukces. Często musimy działać tylko z tym co w danym momencie mamy i nasza zaradność pozwala nam wyjść zwycięsko z różnych sytuacji.
#3 Ciekawość
Ciekawość to dążenie do poznawania nowych rzeczy, jest siłą napędową rozwoju. Ciekawość, to jeden z czynników, który miał wpływ na postęp ludzkości. Rozwijaj w sobie ciekawość. Miej otwarty umysł. Poznawaj, poszukuj, badaj, odkrywaj. Nie przestawaj się uczyć. Świat ma nam tak wiele do zaoferowania, że szkoda by było z tych różnych możliwości nie korzystać.
#4 Motywacja
Bez wewnętrznej motywacji do działania i podejmowania decyzji nie jesteś w stanie osiągnąć niczego wartościowego. Powinieneś nauczyć się wzbudzić w sobie chęć do stawiania przed sobą celów, podejmowania się różnych wyzwań. Samo-motywacja to Twoje zadanie. To Ty dokonujesz ostatecznego wyboru związanego z wykonywaniem, bądź nie danej czynności. Nikt nie może tego zrobić za Ciebie, więc musisz w sobie rozbudzić motywacje, aby coś zrobić.
#5 Siła woli
W życiu będziesz kuszony przez różnego rodzaju rozpraszacze uwagi, będzie pojawiać się w Tobie chęć do odwlekania działania, przełożenia ich wykonania na później. Potrzebujesz w sobie siły woli, by umieć powiedzieć „nie”, gdy coś nie pasuje do Twoich celów i odciąga Twoje skupienie od ich osiągnięcia. Powinieneś być zdeterminowany i konsekwentny, mieć w sobie zdolność do podejmowania stanowczych decyzji, spowodowanych mocnym wewnętrznym przekonaniem o ich słuszności.
#6 Cierpliwość
Umiejętność wytrwałego czekania, znoszenia ze spokojem przeciwności jest bardzo przydatna. Niektórzy oczekują natychmiastowej gratyfikacji, chcą efektów natychmiast, bez czekania. Oczekiwanie nas męczy i denerwuje, nie potrafimy zachować dystansu do swoich pragnień. Jednak duży sukces rzadko kiedy przychodzi z dnia na dzień. Aby go osiągnąć potrzebujesz cierpliwości. Niecierpliwość burzy spokój ducha. Zdecyduj już dziś, że bez względu jak długo to potrwa, osiągniesz swoje główne cele, które przed sobą postawiłeś w życiu.
#7 Entuzjazm
Entuzjazm to stan zachwytu, zapał do czegoś co bardzo chcesz. To radość z tego co robimy. Jak można wzbudzić w sobie entuzjazm? Skutecznym sposobem jest odkrycie w życiu swojej pasji. Pasja to istotny składnik do uzyskania szczęścia i sukcesu. Bycie pasjonatem i wielkie zamiłowanie do czegoś co robisz sprawi, że będziesz dział z większą energią, zaangażowaniem i entuzjazmem. Idealną sytuacje osiągasz wtedy, gdy robisz to co kochasz, a jednocześnie pozwala Ci to zarabiać na życie.
#8 Wiara w siebie
Musisz uwierzyć w siebie. Jest to jedna z najważniejszych cech pozwalających osiągnąć sukces w czymkolwiek. Wiara w siebie nie oznacza, że jesteś doskonały lub pozbawiony wad, ale raczej, że znasz swoją wartość i wierzysz w swoją zdolność do przezwyciężania trudności i osiągania założonych rezultatów. Znasz swoje mocne strony, wiesz w czym jesteś dobry. Nabierz zaufania do siebie i swoich możliwości!
#9 Pokora
Pokora polega na uznaniu własnej ograniczoności, niewywyższaniu się ponad innych i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami. W dzisiejszym świecie panuje duch rywalizacji i wiele osób uważa, że aby osiągnąć sukces, trzeba się wybić. Takie osoby pokorę i skromność uznają za przeszkodę. Pokora jest jednak istotnym czynnikiem potrzebnym na drodze do sukcesu. Nie chodzi o to, że ludzie charakteryzujący się pokorą nie są pewni swoich zdolności i przekonań. Chodzi o to, że mają otwarty umysł i świadomość tego, że mogą się mylić, a to w konsekwencji pozwala im na rozwój i doskonalenie.
#10 Wdzięczność
Pokora i wdzięczność, często idą w parze. Kiedy wspinasz się po swojej drabinie sukcesu coraz wyżej, ważne jest, aby pozostać wdzięczny za to, co masz. Jak powiedział Walter Dirks wdzięczność jest najpiękniejszą formą szczęścia: należy zarówno do jego przyczyn, jak i skutków. Bycie wdzięcznym jest nawykiem, który powinniśmy kultywować. Umiejętność doceniania tego co jest wokół nas jest niezwykle cenna i pozwala nam być bardziej zadowolonym z naszego życia.
Sprawdź: 50 rzeczy, za które warto być wdzięcznym
#11 Tolerancja
Świat jest różnorodny. Otaczają nas różni ludzie, o rożnych poglądach, osobowości, spojrzeniu na świat. Aby znaleźć szczęście powinieneś rozwijać w sobie tolerancję. Wzmacniaj swoją umiejętność poszanowania czyichś poglądów, wierzeń, upodobań, różniących się od Twoich własnych. Ucz się i rozwijaj z różnorodności. Szanuj drugiego człowieka i stosuj prostą zasadę nie robienia tego, czego nie chciałbyś, aby ktoś czynił wobec Ciebie.
„Osobowość kształtuje się nie przez piękne słowa, lecz pracą i własnym wysiłkiem”.
– Albert Einstein
#12 Uczciwość
Uczciwość, wywiązywanie się z danego słowa działanie w zgodzie z prawem, w poszanowaniu obowiązujących zasad, nawet gdy inni tego nie widzą lub nie oczekują jest bardzo ważna. Kiedy żyjesz w sposób uczciwy, daje Ci to większe poczucie komfortu. Możesz kłaść się co noc spać z „czystym sumieniem”, nie stresować się, że z powodu Twoich kłamstw, krętactw i oszustw, wpadniesz w tarapaty. Działając uczciwie w zgodzie z samym sobą i swoimi wartościami masz większe szansę na osiągnięcie w życiu szczęścia i trwałego sukcesu.
#13 Szczerość
Szczerość to wyrażanie tego, co się myśli i czuje w sposób zgodny z rzeczywistością, oraz postępowanie zgodnie z tym, co się wyraża. Kiedy jesteś nieszczery, sięgasz po kłamstwo, może to zacząć z czasem „zżerać” Twoje sumienie i sprawić, że będziesz czuł się nieszczęśliwszy. Im więcej kłamstw będzie pojawiać się w Twoim życiu, w tym więcej komplikacji z tego tytułu będziesz popadał. Gdy nagminnie kłamiesz, w końcu możesz pogubić się w swoich łgarstwach. Szczerość pozwala Ci wyrazić siebie, swoje uczucia i pragnienia.
#14 Lojalność
Lojalność to ważna cecha, która ma do odegrania istotną rolę w Twoich osobistych i zawodowych relacjach. Człowiek lojalny jest wierny swoim wartościom oraz ludziom, którzy podobne wartości podzielają. Nie możemy mówić o prawdziwej lojalności, jeśli ktoś oczekuje od nas robienia czegoś co nie jest w zgodzie z naszymi wartościami, zasadami, przyzwoitością. Lojalność, bycie uczciwym i rzetelnym w stosunkach z ludźmi, buduje zaufanie i wzmacnia relacje.
#15 Odpowiedzialność
Branie odpowiedzialności za swoje działania odgrywa istotną rolę w osiąganiu sukcesu i szczęścia. Być odpowiedzialnym człowiekiem to trudne wyzwanie. Niektórzy za wszelką ceną unikają odpowiedzialności. Bycie odpowiedzialnym oznacza, że bierzemy na siebie wszelkie konsekwencje zarówno te dobre jak i złe, które wynikają z naszych działań. Ludzie odpowiedzialni liczą zazwyczaj na siebie, wywiązują się z powierzonych im zadań i potrafią przyznać się do błędów. Odpowiedzialne osoby potrafią wziąć życie w swoje ręce, nie czekając na to, aż ktoś coś za nich zrobi. Ludzie odpowiedzialni, to ludzie, którym możemy ufać i na nich polegać.
#16 Empatia
Empatia jest zdolnością człowieka do rozpoznawania myśli lub uczuć innej osoby oraz reagowania na jej myśli i uczucia odpowiednią emocją. To zdolność odczuwania stanów psychicznych innych, umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość i dobranie swojej reakcji oraz działań w poszanowaniu tej perspektywy. Empatia to cecha ułatwiająca nawiązywanie i utrzymywanie głębokich relacji, które są potrzebne zarówno w życiu osobistym jak i biznesie.
#17 Przebaczanie
Złość, żal, uraza wobec innych to uczucia, które nie prowadzą do szczęścia. Bywają sytuacje, że wybaczenie przychodzi nam z wielkim trudem. Jeśli jednak chcemy mieć szczęśliwsze życie powinniśmy umieć godzić się z przeszłością i wybaczać. Prawdziwe zadowolenie pochodzi z wybaczania tym, którzy są wokół nas, za ich przewinienia, nawet wtedy, gdy poczuliśmy się prawdziwie zranieni lub skrzywdzeni. Nie leczy to w pełni bólu, jednak pozwala wznieść się ponad to, żyć tu i teraz, a nie przeszłości.
#18 Autentyczność
Potrzeba autentyczności – wyrażania w życiu tego, co naprawdę myślimy i czujemy – leży u podstaw naszego szczęścia. Badania naukowe dowodzą bowiem, że ludzie autentyczni są szczęśliwsi, zdrowsi i bardziej spełnieni w życiu. W życiu unikamy fałszywych ludzi, dążąc do kontaktu z tymi, którzy są szczerzy, godni zaufania i autentyczni. Bycie sobą to jeden z ważniejszych aspektów bycia bardziej szczęśliwym. Autentyczność często pomaga nam również osiągać większy sukces, ponieważ ludzie cenią sobie prawdziwe osoby, które niczego nie udają.
#19 Odwaga
Odwaga to śmiała i świadoma postawa wobec zagrożeń i trudności. To również zdolność do wypowiadania się i postępowania w zgodzie, ze swoimi przekonaniami bez względu na konsekwencje. Odwaga jest niezwykle ważną cechą. Życie może postawić na Twojej drodze wiele trudnych sytuacji i musisz mieć w sobie odwagę, aby stawić im czoła. Ponadto bez odwagi nie podejmiesz się wielu działań, które mogą pozytywnie przyczynić się do Twojego szczęścia i sukcesu.
#20 Szczodrość
Wiele osób nadal nie nauczyła się mocy dawania. Ofiarowanie swojego czasu, wysiłku i niesienie bezinteresownej pomocy ma niesamowicie potężny efekt. Wywołujemy nie tylko radość i wdzięczność u tych, którym pomagamy, ale również sami odczuwam korzystne efekty z takiego postępowania. Wspaniałomyślna, szczera gotowość do hojnego obdarowywania innych, to postawa, którą warto w sobie rozwijać. Obdarowanie innych wywołuje stan błogości, a nawet najmniejsza szczodrość czyni ludzi szczęśliwszymi.
#21 Życzliwość
Kolejna z ważnych cech na liście to życzliwość. Chodzi o wyrażanie ciepła i podejmowanie działania, które może pomóc innemu człowiekowi i sprawi, że poczują się mile widziany i akceptowany. Życzliwość może sprawić, że ktoś dzięki nam będzie miał lepszy dzień. Czasem wystarczą nawet prost gesty jak przepuszczenie kogoś w kolejce, czy ustąpienie miejsca w autobusie. Podobnie jak w przypadku szczodrości, akty dobroci mogą spowodować, że poczujesz się wyjątkowo. Bycie życzliwym i miłym nic nie kosztuje, a można tym naprawdę wiele osiągnąć. Dzięki życzliwości zmniejszają się objawy depresyjne, wzrasta subiektywne odczuwanie szczęścia i satysfakcji z życia. Życzliwość wpływa na kształtowanie się pozytywnych relacji z samym sobą i z innymi.
#22 Wytrwałość
Wytrwałość to konsekwentne dążenie do zamierzonego celu. Wszystko, co ma większą wartość w życiu wymaga wysiłku, czasu i wytrwałości w działaniu. Dzięki wytrwałości podnosimy się z niepowodzeń i porażek, idziemy naprzód pomimo przeciwności. Każdego dnia podejmujemy wysiłek i działamy na rzecz tego co jest dla nas ważne. Wytrwałość to element naszej codziennej egzystencji, który powinniśmy w sobie rozwijać i pielęgnować. To gotować do zaangażowania się w obliczu trudności, które stoją na drodze do celu. Nie osiągniesz niczego znaczącego jeśli brak Ci wytrwałości.
#23 Kreatywność
Kreatywność to proces umysłowy pociągający za sobą powstawanie nowych idei, koncepcji, pomysłów. To sztuka nietypowego oraz efektywnego rozwiązywania zadań i problemów. Dzięki rozwijaniu i wzmacnianiu swojej kreatywności możesz tworzyć swoją rzeczywistość w wybrany przez Ciebie sposób. Fantazja, kreatywne i twórcze podejście do życia to dobra droga do większych sukcesów i większego poczucia szczęścia. Bądź więc kreatywny i używaj swojego mózgu i wyobraźni najlepiej jak tylko potrafisz.
Sprawdź: 10 sposobów na oryginalność, czyli jak być bardziej kreatywnym
#24 Samodyscyplina
Samodyscyplina to cecha, która jest motorem napędowym sukcesu. To silny charakter, pewność siebie i konsekwencja. To systematyczne działanie w określonym kierunku, niezależne od okoliczności i naszego nastroju. Samodyscyplina to umiejętność kierowania swoim zachowaniem, tak by było spójne z ważnymi dla nas celami i wartościami. Brakuje Ci samodyscypliny, jeżeli nie radzisz sobie z pokusami, zachciankami i różnego rodzaju rozpraszaczami. Potrzeba jest wiele samodyscypliny, jeśli chcesz pozostać na dobrej drodze do realizacji swoich marzeń i celów.
#25 Pracowitość
Stare powiedzenie mówi „bez pracy nie ma kołaczy”. Jest w tym dużo prawdy. Pracowitość jest cechą pozwalającą nam osiągnąć nasze cele. Jeśli chcesz osiągać rezultaty powinieneś zwalczyć w sobie lenistwo. Dzięki pracowitości zyskujesz szacunek i uznanie wśród ludzi z którymi pracujesz, ale także mistrzostwo w swoim fachu. Sam talent czy wrodzone predyspozycje to często za mało, aby osiągnąć sukces. Bez wielu godzin ćwiczeń i wysiłku, wytężonej pracy każdego dnia, nie osiągniesz mistrzostwa w tym co robisz. Rozwijaj w sobie pracowitość, sumiennie przykładaj się do swoich zadań, a zaczniesz dostrzegać pozytywne efekty z takiej postawy.
#26 Asertywność
Asertywność to sztuka wyrażania swoich myśli, przekonać i uczuć bez lekceważenia doznań i poglądów innych ludzi. Asertywność umożliwia obronę własnych praw i granic, realizowanie własnych celów i zamierzeń, bez łamania praw i granic innych ludzi. Dzięki zachowaniom asertywnym łatwiej radzimy sobie w sytuacjach konfrontacyjnych. Odczuwamy mniejszy stres. Zyskujemy wiarę we własne siły. Łatwiej też opieramy się różnym próbą manipulacji i wywierania wpływu.
#27 Optymizm
Optymizm to stosunek do życia, w którym świat postrzegamy przede wszystkim jako pozytywne miejsce, jako coś dobrego. Optymizm to zdolność do zauważania jasnej strony rzeczy i zjawisk, nawet w trudnych sytuacjach. Na drodze do sukcesu i szczęścia pozytywne myślenie i optymizm jest niezwykle istotne. Będziesz musiał w życiu stawić czoła wielu wyzwaniom i przeszkodom, które mogą Ci przeszkadzać w osiągnięciu celu. Optymizm da Ci siłę, aby przezwyciężyć wszelkie trudności. Sposób widzenia i interpretowania tego, co dzieje się wokół nas, ma istotny wpływ na jakość naszego życia. Pozbądź się negatywnego myślenia, korzystaj z mocy optymizmu.
Poznaj: 35 powodów i korzyści z budowania pozytywnego nastawienia
„Charakter to robienie właściwych rzeczy jak nikt nie patrzy.” – Julius Caesar Watts
Niektórzy uważają, że szczęście i sukces po prostu przychodzą same. Inni twierdzą, że trzeba mieć fart w życiu i urodzić się w bogatej rodzinie lub znaleźć się w odpowiednim miejscu i czasie. Poczucie szczęścia i osiągnięcie sukcesu w dużym jednak stopniu zależy od nas samym, naszego charakteru i cech osobowości. Każdego dnia możemy kształtować nasz charakter, pozbywać się wad i wzmacniać zalety, rozwijać naszą osobowość w kontaktach z innymi. Stajemy się w ten sposób silniejszym człowiekiem, który w większym stopniu panuje nad swoim życiem i może czerpać z niego więcej satysfakcji.
Jeśli zainteresował Cię temat szczęścia i sukcesu sprawdź też: Szczęście – co robią szczęśliwi ludzie? oraz 23 cechy i nawyki ludzi sukcesu – co robić, aby odnieść sukces?
A według Ciebie jakie cechy warto w sobie rozwijać, aby być bardziej szczęśliwym i osiągać większe sukcesy w życiu? Podziel się swoją opinią w komentarzu.
Doskonalenie osobowości, czyli praca nad sobą
Co to jest osobowość?
Osobowość jest to zbiór wszystkich cech danego człowieka, które warunkują jego zachowanie w określonych sytuacjach. Jest to całość myśli, emocji i zachowań nadająca spójność życiu człowieka.
Kształtowanie się osobowości jest procesem, który rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i trwa przez całe życie. Pewne cechy osobowości możemy zmieniać poprzez własny rozwój. Proces doskonalenia osobowości jest niezwykle ważny, ponieważ pozwala nam na wzrastanie i zmianę tych nawyków, które blokują nasz wewnętrzny rozwój. Wyróżnia się pięć głównych cech osobowości takich jak: sumienność, ekstrawersja, ugodowość, otwartość na doświadczenia, neurotyzm. Różni ludzie posiadają różne natężenie wyżej wymienionych cech.
Pięć głównych cech osobowości
Jedną z teorii osobowości jest tzw. Wielka Piątka, która zakłada, że osobowość człowieka składa się z pięciu cech, których natężenie jest różne w zależności od konkretnej osoby. Do składowych Pięcioczynnikowego Modelu Osobowości należą:
sumienność – osoby posiadające tę cechę charakteryzują się dużym zorganizowaniem, skrupulatnością, punktualnością. Zawsze dotrzymują danego słowa i większość zadań wykonują o czasie. Osoby mało sumienne nie przykładają większej wagi do terminowości oraz mają tendencje do częstego spóźniania się,
– osoby posiadające tę cechę charakteryzują się dużym zorganizowaniem, skrupulatnością, punktualnością. Zawsze dotrzymują danego słowa i większość zadań wykonują o czasie. Osoby mało sumienne nie przykładają większej wagi do terminowości oraz mają tendencje do częstego spóźniania się, ekstrawersja – osoby uzyskujące wysokie wyniki na skali ekstrawersji lubią przebywać wśród innych ludzi. Czerpią z nich energię do działania. Nie lubią samotności i ponad wszystko cenią sobie kontakt z innym człowiekiem,
– osoby uzyskujące wysokie wyniki na skali ekstrawersji lubią przebywać wśród innych ludzi. Czerpią z nich energię do działania. Nie lubią samotności i ponad wszystko cenią sobie kontakt z innym człowiekiem, ugodowość – osoby ugodowe są zazwyczaj przyjacielskie, ciepłe, zawsze chętne do pomocy drugiemu człowiekowi. Angażują się w działania prospołeczne,
– osoby ugodowe są zazwyczaj przyjacielskie, ciepłe, zawsze chętne do pomocy drugiemu człowiekowi. Angażują się w działania prospołeczne, otwartość na doświadczenia – osoby takie charakteryzują się nieprzewidywalnością, chęcią odkrywania nowych dziedzin życia. Szybko się nudzą i poszukują nowych doświadczeń. Mają tendencję do preferowania sportów ekstremalnych,
– osoby takie charakteryzują się nieprzewidywalnością, chęcią odkrywania nowych dziedzin życia. Szybko się nudzą i poszukują nowych doświadczeń. Mają tendencję do preferowania sportów ekstremalnych, neurotyzm – osoby neurotyczne charakteryzują się brakiem stabilności emocjonalnej. Są odbierane przez otoczenie jako przewrażliwione na swoim punkcie. Mają tendencję do reagowania w sposób impulsywny.
Na czym polega doskonalenie osobowości?
Pomimo tego, że niektóre cechy naszej osobowości mogą być trudne do zmiany, nad wieloma aspektami możemy pracować. Odblokowanie naszego wewnętrznego potencjału oraz zmiana cech osobowości blokujących własny rozwój jest to tzw. proces doskonalenia osobowości. Doskonalenie osobowości może być dokonywane poprzez zmianę istniejących nawyków, sposobów myślenia bądź rozwijanie umiejętności.
Doskonalenie osobowości może następować samoistnie w wyniku postępującego czasu, a wraz z nim posiadania coraz większego doświadczenia życiowego. Bardzo często zdarza się, że wraz z wiekiem jesteśmy bardziej skłonni do refleksji nad sobą i własnym życiem, co stymuluje nas do zmiany.
Praca na sobą nie musi oznaczać od razu wprowadzenia do swojego życia radykalnych zmian. Pierwsze co należy zrobić, to zdać sobie sprawę z tego, że pewne aspekty naszej osobowości wpływają negatywnie na nasze życie. Samoświadomość stanowi pierwszy etap rozwoju. W sytuacji, gdy zdajemy sobie sprawę z blokad, które uniemożliwiają wewnętrzny rozwój, możemy zacząć pracę nad zmianą zachowania. Ważne jest, aby proces ten postępował małymi krokami, bez presji i z sympatią do samego siebie.
Co możemy zyskać, pracując nad sobą?
Praca nad sobą stanowi nieodzowny element rozwoju naszego wewnętrznego potencjału. Niejednokrotnie proces ten nie jest łatwy, ponieważ wiąże się z uświadomieniem sobie swoich cech, które często przez lata były wypierane. Samoświadomość jest jednak konieczna, do tego, aby móc dokonać zmian we własnej osobowości, a co za tym idzie poprawy komfortu własnego życia.
Pracując nad sobą, możemy wpłynąć na zmianę dysfunkcjonalnych nawyków powtarzanych przez wiele lat, a w rezultacie, wprowadzić powiew świeżości do swojego życia. Rozwijając swoje umiejętności, niwelujemy uczucie stagnacji oraz odzyskujemy poczucie kontroli nad własnym życiem. Doskonalenie osobowości bardzo często skutkuje przywróceniem wiary we własne możliwości, wzrostem motywacji do działania, poprawą nastroju oraz podwyższeniem samooceny.
Praca nad osobowością w Avigon
Pomimo tego, że nad wieloma aspektami naszej osobowości jesteśmy w stanie pracować sami, zdarza się, że potrzebujemy osoby, która pomoże nam w przejściu tego procesu.
Specjaliści, z którymi można umówić się na spotkanie poprzez platformę Avigon, dysponują wiedzą oraz umiejętnościami mogącymi pomóc w procesie doskonalenia osobowości.
Praca z coachem, trenerem lub mentorem polega na cyklicznym spotkaniach, w których trakcie poprzez rozmowę, odpowiednie zadawanie pytań i wsłuchiwanie się w potrzeby klienta, specjalista jest w stanie doradzić i pomóc w dobraniu odpowiedniej ścieżki rozwoju.
Terapia osobowości bardzo często przynosi dobre efekty w postaci zmiany dotychczasowego, blokującego rozwój sposobu działania oraz niejednokrotnie wpływa na wydobycie wewnętrznego potencjału, co skutkuje zwiększeniem poczucia szczęścia.
opracowanie
mgr Barbara Wróblewska
Literatura:
Doliński D., Strelau J. (2008). Psychologia podręcznik akademicki. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Po co pracujemy? Sens pracy i jego twarze
Po co pracujemy? Sens pracy i jego twarze
Wstajesz codziennie rano, choć wolałbyś pospać jeszcze kilka godzin, wytężasz siłę woli, by się ubrać, przełknąć jakąś kanapkę i biec do pracy… Po co? Po co pracujemy, jaki w tym sens? Ciśnie się na usta, że dla pieniędzy oczywiście…, ale czy rzeczywiście tylko dla nich?
Praca daje poczucie stabilizacji, bezpieczeństwa (choć może z każdym rokiem coraz mniejsze), dzięki niej poszerzają się nasze perspektywy, komfort życia – możemy sobie kupić to czy tamto, pojechać na wakacje, pomyśleć o droższym hobby, nie martwić się tak bardzo prozą życia. To wersja optymistyczna, gdy zarobki są na tyle wysokie, że rzeczywiście po opłaceniu rachunków z pensji coś zostaje… W innych przypadkach, nawet jeśli praca jest szczytem naszych marzeń – często pojawia się frustracja… Trudno się bowiem cieszyć z rozwoju, jeśli nie możemy zapewnić sobie i bliskim godziwego bytu…
Tylko pieniądze, czy coś jeszcze?
Można by pokusić się o pytanie – Czy tylko pieniądze sprawiają, że podejmujemy się trudu pracy zawodowej? Czy to tylko one nas motywują, stoją nam przed oczami każdego dnia, gdy zabieramy się za wykonywanie swoich obowiązków? Czy praca może mieć jeszcze jakiś inny sens – oprócz comiesięcznego przelewu na konto? Jak ją traktujemy i jaki to może mieć wpływ na nasze życie?
Pasja – są w naszym życiu rzeczy, które kochamy robić, sprawiają nam frajdę i wyciskają uśmiech na twarzy. Jeśli uda się połączyć realizację swojej pasji z życiem zawodowym/zarobkowym to praca zyskuje całkiem inny wymiar – staje się realizacją siebie, rozwojem, cieszy nawet w trudnych chwilach. Taka praca nie jest traktowana, jako zło konieczne, ale coś, co pragniemy robić, z czym się identyfikujemy. W efekcie my jesteśmy szczęśliwi, zarabiamy, a klienci otrzymują doskonały towar/usługę.
są w naszym życiu rzeczy, które kochamy robić, sprawiają nam frajdę i wyciskają uśmiech na twarzy. Jeśli uda się połączyć realizację swojej pasji z życiem zawodowym/zarobkowym to praca zyskuje całkiem inny wymiar – staje się realizacją siebie, rozwojem, cieszy nawet w trudnych chwilach. Taka praca nie jest traktowana, jako zło konieczne, ale coś, co pragniemy robić, z czym się identyfikujemy. W efekcie my jesteśmy szczęśliwi, zarabiamy, a klienci otrzymują doskonały towar/usługę. Radość pomagania innym – wiele osób w swojej pracy może dostrzec bardzo głęboki sens, związany z pomaganiem innym. Poczucie spełnienia, satysfakcja, że to, co robią, czyni życie innych szczęśliwszym, daje szansę normalnego życia – staje się motorem wielu działań, które niekoniecznie idą w parze ze świetnymi zarobkami. Dobro drugiego człowieka stanowi często sens pracy, z którego nie chce się zrezygnować nawet w imię dużo wyższej pensji, przy innego typu pracy.
KURSY ONLINE:
8 razy O
Program stworzony do walki ze stresem
Sprawdź!
Praca dla pracy – sytuację, gdy zaczynamy pracować dla samej pracy trzeba już nazwać chorobą. Praca nie powinna stanowić celu samego w sobie. Pracoholizm – czyli uzależnienie od pracy, jest bardzo groźne (powoduje szereg konsekwencji zdrowotnych, wpływa na psychikę i sprawia, że nasz cały świat zostaje sprowadzony np. do oglądania 24 ha na dobę tabelek w komputerze. To, że ktoś dużo pracuje to jedno, jeśli jednak nie potrafi przestać i wytrzymać kilku godzin bez sprawdzenia „czegoś ważnego” nawet na jednodniowym urlopie, to już powinno zastanowić i wzbudzić niepokój. Pracoholizm jest uzależnieniem równie szkodliwym i niebezpiecznym jak inne… Miejmy tego świadomość.
– sytuację, gdy zaczynamy pracować dla samej pracy trzeba już nazwać chorobą. Praca nie powinna stanowić celu samego w sobie. Pracoholizm – czyli uzależnienie od pracy, jest bardzo groźne (powoduje szereg konsekwencji zdrowotnych, wpływa na psychikę i sprawia, że nasz cały świat zostaje sprowadzony np. do oglądania 24 ha na dobę tabelek w komputerze. To, że ktoś dużo pracuje to jedno, jeśli jednak nie potrafi przestać i wytrzymać kilku godzin bez sprawdzenia „czegoś ważnego” nawet na jednodniowym urlopie, to już powinno zastanowić i wzbudzić niepokój. Pracoholizm jest uzależnieniem równie szkodliwym i niebezpiecznym jak inne… Miejmy tego świadomość. Autorytet i uznanie – „Jesteś tyle wart, ile Twoja praca, stanowisko, które zajmujesz”. Wiele osób tak myśli – i wspina się po drabinie kariery, biegnie w wyścigu szczurów, by być kimś…(nawet, jeśli do końca nie wiedzą, co to znaczy być tym kimś). Uznanie innych jest dla niektórych najważniejsze, bo sprawia, że mogą udowodnić sobie, że są wartościowi, fajni, szanowani… Wartość człowieka upatrują w pracy, jaką wykonuje i na siebie patrzą przez ten sam pryzmat. Problem pojawia się, gdy dochodzi do zwolnienia… wtedy okazuje się, że znika również poczucie wartości, pojawia depresja, załamania… Uważajcie na to… Usilna pogoń za byciem „kimś”, niekoniecznie wychodzi na zdrowie…
– „Jesteś tyle wart, ile Twoja praca, stanowisko, które zajmujesz”. Wiele osób tak myśli – i wspina się po drabinie kariery, biegnie w wyścigu szczurów, by być kimś…(nawet, jeśli do końca nie wiedzą, co to znaczy być tym kimś). Uznanie innych jest dla niektórych najważniejsze, bo sprawia, że mogą udowodnić sobie, że są wartościowi, fajni, szanowani… Wartość człowieka upatrują w pracy, jaką wykonuje i na siebie patrzą przez ten sam pryzmat. Problem pojawia się, gdy dochodzi do zwolnienia… wtedy okazuje się, że znika również poczucie wartości, pojawia depresja, załamania… Uważajcie na to… Usilna pogoń za byciem „kimś”, niekoniecznie wychodzi na zdrowie… Bo jestem lepszy i najmądrzejszy – rozejrzyjcie się w swoim otoczeniu… i poszukajcie ludzi z napisem na twarzy „Jestem lepszy” – nie brakuje ich. Wytykają innym brak kropki nad „i” donoszą szefowi, że Kolega X to zbyt wolno układa dokumenty w teczce albo za często chodzi do toalety. Oni wszystko robią super (swoich błędów nie widzą lub je bagatelizują), praca jest dla nich środowiskiem, gdzie mogą się pokazać, brylować i wyładowywać swoje frustracje. W tych przypadkach również praca jest polem, gdzie buduje się po trupach poczucie własnej wartości. Bardzo przykro współpracować z takimi osobami – dlatego przyjrzyjmy się sobie i zastanówmy się, czy aby sami tak nie postępujemy…
– rozejrzyjcie się w swoim otoczeniu… i poszukajcie ludzi z napisem na twarzy „Jestem lepszy” – nie brakuje ich. Wytykają innym brak kropki nad „i” donoszą szefowi, że Kolega X to zbyt wolno układa dokumenty w teczce albo za często chodzi do toalety. Oni wszystko robią super (swoich błędów nie widzą lub je bagatelizują), praca jest dla nich środowiskiem, gdzie mogą się pokazać, brylować i wyładowywać swoje frustracje. W tych przypadkach również praca jest polem, gdzie buduje się po trupach poczucie własnej wartości. Bardzo przykro współpracować z takimi osobami – dlatego przyjrzyjmy się sobie i zastanówmy się, czy aby sami tak nie postępujemy… Czas na kawkę – coraz mniej jest takich firm, w których jest to możliwe, jednak jeszcze nie tak dawno temu, szczególnie w instytucjach państwowych bywali pracownicy, którzy do pracy przychodzili, żeby porozmawiać, wypić kawę i ogólnie chyba rozerwać się towarzysko. Oprócz walorów finansowych, sensem takiej pracy było/choć może i nadal bywa wyjście z domu i miłe spędzenie czasu;) Praca marzenie?
– coraz mniej jest takich firm, w których jest to możliwe, jednak jeszcze nie tak dawno temu, szczególnie w instytucjach państwowych bywali pracownicy, którzy do pracy przychodzili, żeby porozmawiać, wypić kawę i ogólnie chyba rozerwać się towarzysko. Oprócz walorów finansowych, sensem takiej pracy było/choć może i nadal bywa wyjście z domu i miłe spędzenie czasu;) Praca marzenie? Sposób na nudę – zapytałam znajomych na fb – „Po co pracować?” Kilka osób odpowiedziało – „Żeby się nie nudzić…”. W sumie mają rację… Może są ludzie, którzy z radością spędzają życie na kanapie, jednak w większości przypadków, brak jakiegoś zajęcia na dłuższą metę bywa wyjątkowo frustrujący (nuda i monotonia potrafią męczyć jeszcze bardziej niż praca).
ZOBACZ TEŻ: Sposób na zadowolenie z pracy? Rób to, co kochasz
Barbara Krawczyk
zapytałam znajomych na fb – „Po co pracować?” Kilka osób odpowiedziało – „Żeby się nie nudzić…”. W sumie mają rację… Może są ludzie, którzy z radością spędzają życie na kanapie, jednak w większości przypadków, brak jakiegoś zajęcia na dłuższą metę bywa wyjątkowo frustrujący (nuda i monotonia potrafią męczyć jeszcze bardziej niż praca). Pieniądze – trudno pracować, nie zwracając uwagi na wynagrodzenia. Z bólem serca wielu społeczników i pasjonatów porzuca swoje ukochane zajęcia, bo drastycznie mówiąc „coś do garnka trzeba włożyć”. Pieniądze są więc ważne i konieczne do życia, jednak uważajmy, żeby nie przesadzić z tym stawieniem ich na pierwszym miejscu. Jeśli nie będziemy znali umiaru, a pragnieniu posiadania coraz większej sumy na koncie poświęcimy całe życie – wiele możemy stracić. Pamiętajmy, że dziecko niekoniecznie tak bardzo potrzebuje kolejnego markowego ciucha, a bliska wam osoba kolejnej błyskotki – praca wymaga czasu, im jej więcej tym mniej go dla siebie i innych. Za pieniądze nie kupimy dobrych relacji w małżeństwie, nie kupimy miłości w rodzinie, nie kupimy zdrowia.
Odkryj swój sens pracy
Nauka a później praca… standardowa kolej rzeczy… Z rozpędu ze szkoły trafiamy do świata „szczęśliwych” pracowników lub osób pracy poszukujących. Nie zawsze jest czas, czy nawet świadomość tego, że warto się zastanowić, co tak naprawdę do pracy nas motywuje, jaki sens chcemy, żeby miała?
Pomyśl – „Jakie mam oczekiwania względem pracy i co ma mi dać? Tylko pieniądze? Satysfakcję? Poczucie bezpieczeństwa? A może chciałbym jeszcze czegoś zupełnie innego?”
Spróbuj to nazwać i zastanowić się, czy to rzeczywiście dobry motywator? Jak wpłynie na Twoje życie? Dobrze to wiedzieć, zanim z rozbiegu chwycimy się pierwszego lepszego zajęcia, nie zastanowiwszy się nawet, jaki to ma sens.
Praca w grupie: jak sobie radzić?
Długie dojazdy do biura, wymagający szef czy trudności w skupieniu się w drugiej połowie dnia, to nie jedyne problemy, z którymi możemy się spotkać w pracy. Każdy z nas stara się sobie z nimi radzić na swój sposób. A co zrobić, gdy nasze problemy dotyczą kontaktów z innymi ludźmi?
Przeczytaj także: Praca zespołowa: wady i zalety
Kliknij, aby powiekszyć fot. pressmaster – Fotolia.com Jak lepiej współpracować w grupie? Jednym z najważniejszych, a często zaniedbywanych, aspektów współpracy jest dobra komunikacja z zespołem.
Większość z nas pracuje w zespołach. Współpracy z innymi uczymy się przez całe życie. Zaczynamy już w przedszkolu od wykonywania zadań grupowych i zabaw z innymi dziećmi. W kolejnych etapach edukacji wykonujemy razem z rówieśnikami coraz trudniejsze zadania. Mimo to, większość z nas ma problem, kiedy przychodzi nam pracować w grupie.Coraz więcej projektów realizowanych jest zespołowo , do tego dochodzi jeszcze praca w zespołach międzynarodowych. Nawet niektóre procesy rekrutacyjne przewidują etap assessment center, czyli ośrodka oceny sprawdzającego zdolności współpracy. Jeżeli praca zespołowa spędza Ci to sen z powiek, mamy dla Ciebie kilka wskazówek.Upewnij się, że Twoja rola i obowiązki jako członka zespołu są precyzyjnie określone. Musisz być pewien, czego się od Ciebie oczekuje i ile masz czasu na wykonanie zadania. Ważne jest także to jak zorganizujesz sobie pracę. W zespole możecie pracować razem już od początku, albo spotkać się po wykonaniu przydzielonych każdemu zadań, aby omówić ich efekty – podkreśla Małgorzata Majewska, ekspert monsterpolska.pl.Jednym z najważniejszych, a często zaniedbywanych, aspektów współpracy jest dobra komunikacja z zespołem . Niestety wspólny projekt może budzić natychmiastową potrzebę konkurencji wśród bezpośrednich współpracowników, a duch rywalizacji może utrudniać osiągnięcie sukcesu. Pamiętaj, że nawet jeżeli niektóre z pomysłów kolegów uważasz za słabe lub nieistotne, musisz znaleźć sposób, aby mówiąc o tym nikogo nie urazić. A może wspólnie uda się je Wam ulepszyć? Nie możesz przekreślać czegoś tylko dlatego, że to nie Ty na to wpadłeś. Pamiętaj, że jesteś tylko i aż częścią zespołu.Kolejną ważna częścią grupowego wysiłku jest szczerość na temat swoich umiejętności i zdolności. Nie bierz się za coś z czym sobie nie radzisz. Szkoda czasu, zwłaszcza jeśli zadanie jest pilne. Znając swoje mocne strony i jasno o nich mówiąc, pomożesz wszystkim współpracownikom – radzi Małgorzata Majewska, ekspert monsterpolska.pl..Morale drużyny jest bardzo ważne, a może nawet i najważniejsze. Motywacja pozwoli Wam wspiąć się na wyżyny możliwości. Zadaj sobie pytanie czy kiedykolwiek starałeś się wesprzeć pozostałych członków grupy? Nigdy? Czas to zmienić! Prosty komplement czy pochwała naprawdę potrafią zdziałać cuda. Jeśli będziesz wysyłać dobrą energię, istnieje duża szansa, że pozostali członkowie grupy zrobią to samo. I wszystkim będzie pracowało się dużo lepiej.
Satysfakcja z pracy jako jeden z głównych motywatorów
Autor
Ekspert – wfirma.pl Artykuły autora
Satysfakcja z pracy jest ściśle połączona z tym, jaki stosunek do organizacji ma pracownik, ściślej mówiąc do samego miejsca, atmosfery, przełożonego, współpracowników, zadań, które wykonuje. Ma na to wpływ finansowy aspekt, ale również potrzeby wyższego rzędu, takie jak poczucie sukcesu, prestiżu, szacunku, przynależności oraz samorealizacji.
Czy satysfakcja z pracy jest dla nas cenniejsza niż wynagrodzenie?
Trudno jest odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie. Dla niektórych osób najważniejsza jest wysokość wypłaty w danym miesiącu. Są jednak pracownicy, którzy mówią, że pensja jest dla nich istotna, ale ważniejsze jest to, że mogą robić coś, co sprawia im przyjemność, a ponadto wynik ich pracy zostanie doceniony przez przełożonego czy współpracowników. Satysfakcja z pracy jest odczuwana wewnętrzne na podstawie tego, co udało się zrealizować, motywuje do dalszych działań. Pamiętajmy, że wynagrodzenie jest jednym z czynników higieny wg teorii Herzberga. Jest ono potrzebne po to, byśmy nie byli niezadowoleni.
Czy praca może być naszym hobby?
Oczywiście! Jeśli czymś się interesujemy, np. uwielbiamy fotografować ludzi, mamy wizję na to, by zdjęcie zaskoczyło innych, dlaczego więc nie możemy zawodowo zostać fotografem? Właściwie możemy, tylko nie każdy odważy się podążać za swoim sercem. Czasami wymaga to od nas tylko wiary w siebie i w swoje umiejętności. Ludzie, którzy poszukują pracy, zwracając uwagę tylko na kryteria finansowe czy odległość firmy od domu, nie będą tak zadowoleni w przyszłości, jak ludzie którzy zaczęli robić zawodowo coś, co wypłynęło z ich zainteresowań, co sprawiło, że chcą o tym czytać więcej i więcej, pogłębiać swoją wiedzę i ciągle wzmacniać swoje kompetencje. Nie oznacza to, że nie będą oni finansowo zadowoleni ze swojego życia. Może się zdarzyć tak, że będą zarabiać więcej niż ci, którzy wybierali pracę pod kątem wynagrodzenia. Dlaczego? Bo siła ich motywacji wewnętrznej jest tak duża, że pcha ich do przodu i dodaje skrzydeł w trudnych momentach.
Czy potraficie sobie wyobrazić, że możecie robić coś, co daje wam satysfakcję? Wyobraźcie sobie, że gdy wykonujecie pracę, zatracacie się w niej, tracicie poczucie czasu, aż do tego stopnia, że nie jesteście w stanie uwierzyć, że już powinniście wracać do domu, a jeszcze tyle chcielibyście zrobić. Przyjemne uczucie? A może tak właśnie jest? Może jesteś w gronie tych osób, które mają to szczęście, że mogą wykonywać pracę, która ich satysfakcjonuje?
Zagrożenia – praca jako hobby
Nasuwa się tutaj pewne zagrożenie – pracoholizm. Gdy tak bardzo podoba nam się to, co robimy, gdy w naszym organizmie rodzą się endorfiny, gdy zaczynamy się uzależniać od pracy, może oznaczać to, że przesadziliśmy w drugą stronę. Dlatego najlepiej pracować z umiarem, mimo że będzie to nasze hobby, znaleźć też czas dla przyjaciół, rodziny, czas na inne zainteresowania.
Co jeśli rodzice są lekarzami lub prawnikami – czy ja też muszę iść w ich ślady?
To nadal spotykane zjawisko w naszym kraju. Rodzice chcą, by ich dziecko poszło w ich ślady, wykształciło się i godnie ich zastąpiło, np. w rodzinnej kancelarii prawnej. Jeśli nie jest to tożsame z tym, co dziecko czuje, to na pewno nie będzie usatysfakcjonowane z wykonywanego zawodu. Może się zdarzyć tak, że dziecku wydaje się, że chce to robić, lecz po dwóch latach studiów zrezygnuje. Lepiej zrobić to teraz, niż po 10 latach pracy. Oczywiście w każdym wieku człowiek może zdecydować się na przekwalifikowanie w zawodzie, bo dlaczego by nie, tylko musi mieć świadomość, że może to wymagać pewnego wysiłku. Ale kto wie, może ten wysiłek będzie mu się opłacił. Jeśli człowiek po 50. roku życia ma już dosyć pośpiechu i pracy w korporacji, chce wyjechać w góry i paść owce, to kto mu zabroni zostać pasterzem?
Satysfakcja zawodowa – wyniki badań
Wyniki badań, opublikowane w 2013 roku, które zostały przeprowadzone przez CBOS, pokazują, że na satysfakcję z pracy najmocniej wpływa to, czy jest ona interesująca i ciekawa oraz czy to, co robi pracownik, ma sens i jakiś cel. Mniej istotne okazały się takie czynniki jak: możliwość pełnego zużytkowania kompetencji, doskonalenie umiejętności, stabilne zatrudnienie oraz wysokość wynagrodzenia. Najmniej z satysfakcją z pracy koreluje tożsamość wykształcenia z wykonywanym zawodem oraz świadczenia socjalne, które pracownik otrzymuje od firmy. Badania te były przeprowadzane również w 1994 roku, wyniki które uzyskano wtedy, były zbliżone. Można wysnuć więc ciekawy wniosek, że czynniki, które mają wpływ na satysfakcję z pracy, nie zmieniły się radykalnie przez lata.
Satysfakcja z pracy – determinanty
U. Gros wyodrębnił trzy grupy czynników, które wpływają na satysfakcję, którą czerpiemy z pracy:
czynniki organizacyjne
W skład tej grupy wchodzi wynagrodzenie, możliwość awansu, poczucie bezpieczeństwa, to jaką pracę wykonujemy oraz jakie możliwości daje nam firma.
czynniki osobiste
W tej grupie na zadowolenie z pracy mają wpływ: nasz wiek, płeć, zdobyte doświadczenie, nasza osobowość i charakter.
czynniki społeczne
Jeżeli chodzi o tę kategorię, to w jej skład wchodzi: atmosfera w pracy, klimat organizacji, kontakt ze współpracownikami i przełożonym, współpraca z klientami, wzajemny szacunek.
POLECAMY Ogłoszenia o pracę z całej Polski Poznaj wybrane oferty pracodawców
Poznaj wybrane oferty pracodawców Weź udział w rekrutacji
Weź udział w rekrutacji Podziel się opinią ZOBACZ OGŁOSZENIA Dowiedz się ile możesz zarabiać w innej firmie na takim samym stanowisku
Satysfakcja z pracy zawodowej – pogląd psychologiczny
Warto w tym miejscu wspomnieć jedną postać – dr. Jeremy’ego Deana, psychologa z University College London. Zaznaczył on, że satysfakcja z pracy jest ważna ze względu na poziom wydajności pracy, ale co więcej ma wpływ na jakość życia człowieka. Opisał elementy, które mają wpływ na zadowolenie z pracy:
codzienne problemy
Są to małe kamyczki, na które nie poświęca się uwagi, ze względu na brak czasu. Jednak warto wiedzieć, że takie małe problemy mogą negatywnie wpływać na satysfakcję z pracy. Warto zastanowić się, co drażni, przeszkadza, utrudnia codzienne wykonywanie zadań i spróbować wyeliminować to.
sprawiedliwość i równość wobec podwładnych
Jeżeli pracownik nie zgadza się z wysokością wynagrodzenia, które otrzymuje, ponadto czuje się pokrzywdzony względem kolegi na tym samym stanowisku pracy – wpływa to negatywnie na poziom satysfakcji z pracy.
możliwość osiągnięcia sukcesu
Dobrym motywatorem do działania jest świadomość, że w miejscu, w którym jesteśmy zatrudnieni, możemy coś osiągnąć, nasze pomysły mogą zostać wykorzystane, zadania, które wykonujemy, są po coś. Dzięki ich realizacji możemy osiągnąć zadowolenie, a firma zyski.
feedback – czyli informacja zwrotna
Jest to niezmiernie istotny element w pracy z ludźmi. Każdy chce dowiedzieć się, czy to co robi, jest realizowane w poprawny sposób, a jeśli nie, co mógłby poprawić w swoich działaniach. Brak jakiejkolwiek informacji zwrotnej ze strony lidera czy przełożonego może wpływać demotywująco na pracownika.
różnorodna i złożona praca
Pracownicy lubią wyzwania. Dlatego ważne, by mogli realizować ambitne cele i założenia. Dzięki temu ludzie będą chcieli stale się rozwijać i zwiększać swoja wiedzę. W momencie gdy pracownik dostaje zadanie na niskim poziomie trudności, monotonne, sprawia to, że nie odczuwalna jest satysfakcja z pracy.
kontrolowanie pracowników
Warto zastanowić się nad odejściem od pokazywania palcem, co i w jaki sposób pracownik ma zrobić. Stania nad nim, kontrolowania, oczekiwania raportów. Dobrym sposobem jest pozostawienie pracownikowi swobody w działaniu, tzn. lider określa, co pracownik ma zrobić, ale nie w jaki sposób. Dzięki temu pracownik czuje się odpowiedzialny za wykonanie zadania. Wymaga to zaangażowania ze strony pracownika i zaufania z obu stron.
wsparcie ze strony firmy
Pracownik musi czuć, że jest potrzebny, że jest istotnym elementem w organizacji. Pracodawca powinien wspierać go w rozwoju, starać się w godny sposób traktować pracownika, podmiotowo, nie przedmiotowo, dostarczać benefitów, które ułatwią mu życie, np. opiekę medyczną.
osobiste problemy pracownika
Nie zawsze potrafimy oddzielić życie prywatne od zawodowego. Gdy pokłóciliśmy się z bliską nam osobą, dręczą nas niemiłe myśli, trudniej jest nam skupić się na pracy. Wpływa to na nasz nastrój i obniża satysfakcję z pracy.
osobiste predyspozycje
Każdy pracownik posiada inny charakter i inną osobowość – znacznie się od siebie różnimy. Są pracownicy, którzy odczuwają dużą satysfakcję z pracy, mimo że nie mają w niej wielu udogodnień i przywilejów. Z kolei pracownicy, którzy są malkontentami, narzekają z zasady, na wszystko – bez względu na to, jak ich praca wygląda. Co ciekawe satysfakcja z pracy wzrasta wraz z wiekiem. Młodzi pracownicy, którzy niedawno rozpoczęli pracę, zazwyczaj mają wygórowane oczekiwania względem swojego pracodawcy.
Ważne, by pracodawcy zwracali uwagę na atmosferę w pracy. Dzięki temu nie będzie dochodzić do wybuchów, pożarów, ponieważ drobne problemy będą na bieżąco rozwiązywane, zanim urosną do większych rozmiarów. Dzięki dobrej atmosferze satysfakcja z pracy wzrasta – a na tym zależy i pracodawcy i pracownikom.
Na podstawie tego artykułu widać, że na satysfakcję z pracy wpływa wiele czynników. Ważne, by pracodawcy zdawali sobie z tego sprawę. Warto zastanowić się nad zbadaniem poziomu satysfakcji u zatrudnionych pracowników. Dzięki temu będziemy mogli lepiej zarządzać zasobami ludzkimi. Warto pogłębić wiedzę dotyczącą tego, jakie potrzeby mają nasi podwładni oraz jakie postawili sobie cele i jaką mają wizję na siebie w danej organizacji. Dzięki przeprowadzeniu badania satysfakcji pracodawca może dowiedzieć się, jaki stosunek do pracy oraz do przełożonego mają pracownicy.
키워드에 대한 정보 praca nad poprawą swojego charakteru
다음은 Bing에서 praca nad poprawą swojego charakteru 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 JAK ZAPANOWAĆ NAD EMOCJAMI? Racjonalna Terapia Zachowań
- whiteboard
- myślenie wizualne
- przeciętny człowiek
- nieprzeciętne idee
- animacje edukacyjne
- rozwój osobisty
- psychologia
- racjonalna terapia zachowań
- rtz terapia
- maxie maultsby
- maxie maultsby książka
- opanować emocje
- jak opanować emocje
- jak zmienić się na lepsze
- toksyczne emocje
- panowanie nad emocjami
- inteligencja emocjonalna
- psychiatria
- jak zapanować nad emocjami
- emocje
- złość
- motywacja
- stres
- nadwrażliwość
- wrażliwość
- gniew
JAK #ZAPANOWAĆ #NAD #EMOCJAMI? #Racjonalna #Terapia #Zachowań
YouTube에서 praca nad poprawą swojego charakteru 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 JAK ZAPANOWAĆ NAD EMOCJAMI? Racjonalna Terapia Zachowań | praca nad poprawą swojego charakteru, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
