당신은 주제를 찾고 있습니까 “mistrz i małgorzata ostatni dzwonek – The Master and Margarita. The final part ten.“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://you.khunganhtreotuong.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://you.khunganhtreotuong.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 WatchFacts 이(가) 작성한 기사에는 조회수 7,072회 및 좋아요 114개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
mistrz i małgorzata ostatni dzwonek 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 The Master and Margarita. The final part ten. – mistrz i małgorzata ostatni dzwonek 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
PREMIERE. Film \”Master and Margarita\”. ”THE MASTER AND MARGARITA” ENGLISH VERSION.
Master and Margarita (2005) is a Menippean film based on the eponymous book by Mikhail A. Bulgakov. Set in Moscow under Stalin and in Jerusalem under Pilate, it has several story-lines where history, religion and politics are intertwined. The sacrifices of Master, a talented author of a manuscript about the biblical Pontius Pilate, and Master’s muse – Margarita, are paralleled by the biblical story of Ieshua in Ierushalaim, and the deceit of the cowardly ambiguous Pilate, whose character alludes to a Soviet leader. The reality is distorted by Satan Woland , and his lieutenants, who are manipulating public events and people’s lives by pushing the buttons of human weaknesses and sins. Margarita taps into Woland’s power, trying to save Master. The character of Master is autobiographical, burning of his manuscript alludes to what Bulgakov himself did under threats from the Soviet authorities.
mistrz i małgorzata ostatni dzwonek 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Mistrz i Małgorzata – streszczenie – klp.pl
Mistrz i Małgorzata powieść Michaiła Bułhakowa pisana przez dwanaście lat (1928-1940). Pierwsze rosyjskie wydanie książkowe ukazało się w roku 1967 w Paryżu …
Source: klp.pl
Date Published: 5/12/2021
View: 2260
Mistrz i Małgorzata – Streszczenie szczegółowe – Bryk.pl
A w teatrze trwają ostatnie przygotowania do występu Wolanda. … Małgorzata uratowała resztkę rękopisu i poprosiła mistrza, by poczekał na nią parę godzin, …
Source: www.bryk.pl
Date Published: 1/19/2022
View: 4596
Michaił Bułhakow – Mistrz i Małgorzata
Powtarzam ci, ale już po raz ostatni, abyś przestał udawać wariata, … Ale gdy tylko konduktorka szarpnęła dzwonek i tramwaj ruszył, kocur postąpił.
Source: biblioteka.kijowski.pl
Date Published: 8/6/2022
View: 2662
Mistrz i małgorzata opracowanie – abcwypracowania.pl
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata. Problematyka moralno – filozoficzna w „Mistrzu i Małgorzacie”. Kwestia BogaMichaił Bułhakow „Mistrz i …
Source: abcwypracowania.pl
Date Published: 6/14/2021
View: 558
Mistrz i małgorzata streszczenie szczegółowe ostatni dzwonek
Opracowania w pigułce, ‘Mistrz i Małgorzata’, ‘Ferdydurke .. Ferdydurke: streszczenie analiza interpretacja – Witold .. (3/5) Mistrz i …
Source: naukaklasowki.pl
Date Published: 3/27/2022
View: 6794
Ostatni dzwonek na wrzosy. Pięć najpiękniejszych polskich …
Rezerwat przyrody “Diabelskie Pustacie” (woj. zachodniopomorskie). Diabelskie Pustacie to największe wrzosowisko w Polsce i jedno z największych …
Source: wydarzenia.interia.pl
Date Published: 3/26/2021
View: 3699
Charakterystyka bohaterów mistrz i małgorzata – korytarzowo.pl
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Mistrza i Małgorzaty” ostatnzwonek.pl, streszczenie i opracowanie Mistrz i Małgorzata.
Source: korytarzowo.pl
Date Published: 12/19/2021
View: 156
empik – To już ostatni dzwonek na szkolne zakupy przed……
To już ostatni dzwonek na szkolne zakupy przed… pierwszym dzwonkiem na lekcje! … Małgorzata Strzelecka, profile picture … „Mistrz i Małgorzata”.
Source: ms-my.facebook.com
Date Published: 4/4/2021
View: 7512
주제와 관련된 이미지 mistrz i małgorzata ostatni dzwonek
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 The Master and Margarita. The final part ten.. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 mistrz i małgorzata ostatni dzwonek
- Author: WatchFacts
- Views: 조회수 7,072회
- Likes: 좋아요 114개
- Date Published: 최초 공개: 2020. 9. 7.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=ncI0bx3yb14
Mistrz i Małgorzata – streszczenie
Spis treści:
Część pierwsza ∨
Część druga ∨
Epilog
Część I
1. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomymi
Uwaga: “Aleksandrowicz” i “Mikołajewicz” są to tzw. otczestwa, integralna część imienia i nazwiska rosyjskiego. Pochodzą od imienia ojca. W sytuacjach oficjalnych, zwłaszcza przy przedstawianiu kogoś, nie można ich pominąć.
“W białym płaszczu z podbiciem koloru krwawnika, posuwistym krokiem kawalerzysty, wczesnym rankiem czternastego dnia wiosennego miesiąca nisan pod krytą kolumnadę łączącą oba skrzydła pałacu Heroda Wielkiego wyszedł procurator Judei Poncjusz Piłat”.
2. Poncjusz Piłat
3. Dowód siódmy
4. Pogoń
5. Co się zdarzyło w Gribojedowie
– 1 –
Mistrz i Małgorzata powieść Michaiła Bułhakowa pisana przez dwanaście lat (1928-1940). Pierwsze rosyjskie wydanie książkowe ukazało się w roku 1967 w Paryżu. W Polsce pierwsze wydanie ukazało się w 1969 roku. Streszczenie obejmuje wszystkie rozdziały powieści.Na Patriarszych Prudach w Moskwie spotkało się dwóch obywateli: Michał Aleksandrowicz Berlioz, redaktor miesięcznika literackiego i prezes zarządu jednego z największych stowarzyszeń literackich Moskwy (Massolitu) oraz poeta Iwan Nikołajewicz Ponyriow, o pseudonimie Bezdomny.Wieczór jest wyjątkowo gorący. Literaci usiedli na ławce i popijając ciepły napój morelowy (niczego innego nie było w budce z napojami) rozmawiają o poemacie o Jezusie, napisanym przez Iwana. Berliozowi nie podoba się utwór młodszego kolegi.Iwan przedstawił w nim wprawdzie Jezusa w jak najgorszym świetle, ale zdaniem Berlioza należałoby napisać poemat udowadniający, że Jezus w ogóle nie istniał. Nagle do rozmowy włącza się nieznany obu poetom dziwnie wyglądający cudzoziemiec. Jest on zdziwiony, gdy dowiaduje się, że literaci uważają, że Jezus nie istniał, zachwyca się, gdy okazuje się, ze obaj są ateistami i że w Moskwie ateistów nie brakuje.Nieznajomy powołuje się na pięć dowodów istnienia Boga autorstwa św. Tomasza oraz na szósty dowód Kanta (z którym – jak twierdzi – rozmawiał na ten temat przy śniadaniu). Przekonuje swoich współrozmówców, że ktoś musi kierować tym światem i że nie może tego robić człowiek ze względu na ograniczoność swego rozumu i śmiertelność.Nieznajomy przepowiada Berliozowi, że jeszcze dziś wieczór kobieta zetnie mu głowę, ponieważ Annuszka rozlała olej i że z tego powodu planowane na dzisiaj zebranie Massolitu, któremu Berlioz ma przewodniczyć, nie odbędzie się. Berlioz i Iwan są coraz bardziej zadziwieni, nie rozumieją logiki wywodu nieznajomego.Cudzoziemiec przedstawia im się jako profesor czarnej magii i pokazuje im paszport. Iwan nie zdążył dostrzec jego nazwiska, zauważył tylko, że zaczyna się ono na literę “W”. Profesor po raz kolejny przekonuje ich, że Jezus istniał naprawdę i że nie jest to kwestią przekonań, ale faktów. Aby im to udowodnić, opowiada historię zaczynającą się od słynnych słówTak zaczyna się historia o Piłacie, opowiadana równolegle wraz z rozwojem akcji powieści.Piłat ma atak migreny i bardzo cierpi. Przyprowadzony zostaje do niego Jeszua Ha-Nocri, człowiek skazany przez Sanhedryn na śmierć, Piłat ma wydać ostateczny, prawomocy wyrok. Jeszua robi wrażenie zalęknionego. Zaprzecza, jakoby zamierzał zburzyć świątynię jerozolimską. Twierdzi, że to Mateusz Lewita chodzi za nim i zapisuje to, czego Jeszua nie powiedział, a ludzie potem to powtarzają. Procurator jest coraz bardziej zmęczony, marzy o tym, żeby znaleźć się w swojej komnacie, ukoić obolałą głowę w zimnej wodzie, przywołać swojego psa; pomyślał nawet o truciźnie. Wszystkie te myśli – ku zdziwieniu Piłata – odgadł Jeszua.Na zapytanie Piłata, czy Jeszua jest wielkim lekarzem, Ha-Nocri odpowiedział przecząco. Wszystkich myśli Piłata Jeszua domyślił się ze sposobu jego zachowania. Jeszua zaprzeczył także, jakoby miał w tryumfalnym pochodzie wjechać na ośle do Jeruszalaim. Przedstawia także podstawę swojego nauczania – wszyscy ludzie są dobrzy, a ich złe postępowanie da się zmienić.Piłat już ma zamiar ułaskawić Jeszuę i umieścić go w swojej prywatnej rezydencji, gdy na nadesłanym pergaminie, zawierającym oskarżenie Jeszui odnajduje pewien znaczący szczegół. Jest to oskarżenie o obrazę majestatu. Jeszua potwierdza, że mówił Judaszowi z Kiriatu, że nadchodzi czas, kiedy nie będzie władzy cesarskiej ani żadnej innej. Po tych słowach Jeszui Piłat nie ma wyboru i zatwierdza wyrok śmierci. Skazany miał zostać stracony na Nagiej Górze.Po wyprowadzeniu Jeszui Piłat spotyka się z przewodniczącym Sanhedrynu, arcykapłanem Józefem Kaifaszem. Pyta się go, którego z więźniów ma uwolnić z okazji Święta Paschy – Bar Rawana czy Ha-Nocri? Kaifasz domaga się uwolnienia Bar-Rawana, mimo wstawiennictwa Piłata za Jeszuą. Po spotkaniu Piłat wychodzi do tłumów i ogłasza wyrok.Profesor skończył swoją opowieść. Berlioz doszedł do wniosku, że cudzoziemiec jest obłąkany. Profesor oświadcza, że w Moskwie zamierza zatrzymać się w mieszkaniu Berlioza przy ul. Sadowej oraz próbuje przekonać poetów do uwierzenia chociażby w istnienie diabła, skoro w istnienie Boga uwierzyć nie chcą. Profesor twierdzi, że istnieje na to dowód siódmy, który zaraz zostanie Berliozowi przedstawiony.Berlioz postanawia zadzwonić do biura turystyki zagranicznej i zawiadomić, że przybyły właśnie z zagranicy konsultant znajduje się na Patriarszych Prudach w stanie zdecydowanie odbiegającym od normy. Gdy literat chciał przejść przez ulicę po szynach tramwajowych do znajdującej się po drugiej stronie budki, zauważył nadjeżdżający tramwaj, poślizgnął się i upadł na szyny. Kobieta-motorniczy szarpnęła hamulcem, ale nie zdążyła wyhamować. Tramwaj najechał na Berlioza i na bruk wypadł okrągły ciemny przedmiot. Była to odcięta głowa Berlioza.Iwan Bezdomny w szoku po tym, co się stało, siedział na ławce nie mogąc uwierzyć własnym oczom. Usłyszał rozmowę kobiet, które komentowały śmierć Berlioza. Wspominały one coś o niejakiej Annuszce, która dziś rano rozlała olej na szyny tramwajowe. Kobiety domyślały się, że to właśnie na tym oleju poślizgnął się nieboszczyk Berlioz. W tym momencie Iwan zaczął kojarzyć fakty – profesor-cudzoziemiec mówił przecież, że dzisiejsze zebranie Massolitu nie odbędzie się, ponieważ Annuszka rozlała olej – i tak właśnie się stanie. Przepowiedział też, że Berliozowi głowę obetnie kobieta, a to właśnie kobieta prowadziła tramwaj.Nie zastanawiając się długo Iwan postanowił działać i ruszył w pościg za profesorem, do którego przyłączyło się dwóch osobników: człowiek w kraciastej marynarce, w dżokejce i binoklach oraz ogromnych rozmiarów czarny kot, chodzący na dwóch łapach. Mimo że Iwan szedł bardzo szybko, wręcz biegł, dystans między nim a ową trójką coraz bardziej się zwiększał. Uciekający rozdzielili się, Iwan postanowił biec za kotem, ten jednak wskoczył na tylny zderzak tramwaju i znikł Bezdomnemu z oczu. Poeta próbował jeszcze gonić profesora, ale ten zniknął mu w pewnym momencie w gmatwaninie moskiewskich uliczek i zaułków.Nie mogąc go odnaleźć, Iwan wpadł do jakiegoś mieszkania, niepokojąc kąpiącą się pod prysznicem obywatelkę, zabrał stamtąd świecę i święty obrazek i ruszył na dalsze poszukiwania. Nie wiedzieć czemu wpadła mu do głowy myśl, że profesor na pewno jest nad rzeką. Poszedł tam, powierzył swoje ubranie opiece jakiegoś nieznajomego, a sam wskoczył do wody. Po wypłynięciu okazało się, że jego ubranie zniknęło, na jego miejscu zaś pojawiła się para kalesonów i brudna koszula. Złorzecząc Iwan przebrał się w to, co było i postanowił poszukać profesora w Gribojedowie.Gribojedow to nazwa domu, pochodząca od nazwiska rosyjskiego pisarza, który miał tam podobno mieszkać. W domu tym mieściła się siedziba Massolitu wraz ze słynną na całą Moskwę restauracją, gdzie podawano największe przysmaki po rozsądnych cenach. Z restauracji mieli prawo korzystać wyłącznie członkowie Massolitu oraz zaproszeni goście.W dniu śmierci Berlioza dwunastu członków zarządu Massolitu niecierpliwie czekało na przybycie przewodniczącego. Po półtoragodzinnym czekaniu zniecierpliwieni literaci zeszli do Gribojedowskiej restauracji, gdzie grał właśnie słynny band jazzowy. Nagle całą restauracją wstrząsnęła najnowsza wiadomość o śmierci Berlioza. Po jakimś czasie od otrzymania tej wiadomości w Gribojedowie pojawił się Iwan – bosy, w pasiastych kalesonach i rozdartej koszuli, do której przypięty był agrafką jakiś święty obrazek, z rozdartym policzkiem i świecą w dłoni.Iwan zaczął szukać w Gribojedowie profesora i opowiadał o tym, co wydarzyło się dzisiaj na Patriarszych Prudach – o przepowiedni cudzoziemca, Poncjuszu Piłacie, ogromnym kocie chodzącym na dwóch łapach i nieudanym pościgu. Gdy Iwan zaczął bić się z jednym z restauracyjnych gości, który próbował namówić go do odpoczynku i położenia się do łóżka, został obezwładniony, związany prześcieradłami i odesłany do szpitala psychiatrycznego.strona:
Mistrz i Małgorzata
Streszczenie szczegółowe
Część I
1. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomymi
W Moskwie, na Patriarszych Prudach, ozłoceni blaskiem zachodzącego słońca dyskutowali dwaj mężczyźni: Michał Aleksandrowicz Berlioz, przewodniczący Massolitu (Stowarzyszenia Literatów Moskiewskich) oraz Iwan Nikołajewicz Ponyrion, poeta, znany pod pseudonimem Iwan Bezdomny. Właśnie napisał on artykuł o tym, że Jezus nigdy nie istniał. Zrobił to jednak źle, bo opisał Chrystusa w taki sposób, jakby właśnie istniał, a teraz próbuje się jego istnienie zatuszować. Berlioz tłumaczył Iwanowi, jak powinien zostać napisany taki artykuł, kiedy nagle do rozmowy włączył się niespodziewanie tajemniczy mężczyzna. Berlioz już wcześniej, zapalczywie dowodząc nieistnienia Boga, ujrzał zawieszoną nad ziemią postać, ale uznał, że to efekt upału i zmęczenia. Teraz tajemniczy profesor zachodniej uczelni, jak przedstawił się nieznajomy, wzbudził w nim nieokreślony lęk. tymczasem Woland, bo takie nazwisko podał przybysz, stwierdził nieodwołalnie, że Bóg istnieje i nie ma co do tego wątpliwości. Powiedział jeszcze coś gorszego – Berlioz zginie jeszcze tego samego wieczoru, utnie mu głowę kobieta – komsomołka. Zwłaszcza, że Annuszka już rozlała olej słonecznikowy.
Wszystko to słyszał Iwan Bezdomny, któremu z kolei Woland przepowiedział rychłe znalezienie się w szpitalu psychiatrycznym. Obaj mężczyźni uznali go za szpiega z obcego państwa i postanowili poinformować o tym odpowiednie służby.
2. Poncjusz Piłat
W Jerozolimie Poncjusz Piłat przygotowywał się w swoim pałacu do przesłuchania Jeszui Ha-Nocri, który został oskarżony o podburzanie ludzi przeciw rzymskiej władzy. Kiedy go przyprowadzono, Jeszua był w opłakanym stanie. W dodatku miał nieszczęście zwrócić się do Piłata „przyjacielu” i został za to kilka razy uderzony w twarz przez olbrzymiego i silnego żołnierza – Marka Szczurzą Śmierć.
W czasie rozmowy z Piłatem Jeszua w cudowny sposób uśmierzył ból głowy, który trapił namiestnika. Zaskoczył go też zdolnością czytania w myślach. Z kolei Piłata interesowała znajomość Ha-Nocri z Judą z Kariotu. Jeszua opowiedział mu o królestwie, w którym niepotrzebna będzie żadna władza, gdyż zbudowane ono zostanie na sprawiedliwości i prawdzie.
Wzburzony Piłat przywołał dowódcę swego plutonu, Marka Szczurzą Śmierć, i rozkazał mu wyznaczyć eskortę, która odtransportuje Jeszuę na Nagą Górę, miejsce kaźni. Piłat przekazał decyzję w sprawie kary śmierci dla Jeszui oraz innych więźniów Józefowi Kajfaszowi, kapłanowi z Judei. Był prawie pewien niewinności Ha-Nocri, nurtowała go niedokończona rozmowa z więźniem i czuł, że powinien, korzystając z możliwości uwolnienia jednego z podsądnych, ułaskawić właśnie jego. Nie zdobył się jednak na to i, zgodnie z wolą Żydów, darował wolność Bar Rabbanowi, niebezpiecznemu przestępcy. Zyskał tym aprobatę szemrzącego tłumu. Czując odrazę do siebie i unoszącą się w powietrzu znienawidzoną różaną woń zaszył się w pałacu. O dziesiątej rano wszyscy skazani byli już na miejscu męki.
3. Dowód siódmy
Tymczasem w Moskwie profesor z Niemiec wciąż opowiadał Berlizowi i Bezdomnemu o Ha-Nocri, przy sądzie którego, jak twierdził, był obecny. Berlioz próbował się jak najwięcej dowiedzieć o cudzoziemcu, gdyż wydał mu się on w najlepszym wypadku człowiekiem chorym psychicznie. Postanowił zatelefonować do biura turystyki zagranicznej. W drodze do telefonu zauważył znaną mu już postać z „powietrza”. W oczy rzucił mu się napis: „Strzeż się tramwaju”. Przed torami tramwajowymi poślizgnął się na rozlanym przez Annuszkę oleju i wpadł wprost pod nadjeżdżający pojazd, prowadzony przez kobietę. Koła odcięły mu głowę.
4. Pogoń
Krzyki zwróciły uwagę Bezdomnego. Gdy zrozumiał, co się stało, stwierdził oczywisty związek z przepowiednią profesora. Postanowił, że należy go natychmiast aresztować, bo to szatan – siła nieczysta. Przeraziła go myśl, że do Moskwy przybył sam diabeł. Iwan przed niczym się nie waha. Śledzi Wolanda i jego towarzysza o paranormalnych zdolnościach. Ci są jednak nieuchwytni. W trakcie pogoni Bezdomny wpada do jakiegoś mieszkania, chwyta świecę i święty obrazek i z nimi w dłoni, mając nadzieję, że go ochronią przed złem, wyrusza na poszukiwania. Postanawia nawet wskoczyć za zbiegami do wody, zostawiwszy na brzegu ubranie pod opieką siedzącego tam człowieka. Kiedy wychodzi na brzeg nie ma go już, a co gorsza nie ma też ubrania. Iwan kieruje się z powrotem do centrum miasta.
5. Co się stało w Gribojedowie?
Tymczasem w siedzibie Massolitu – w dawnym domu Gribojedowa, znanego rosyjskiego pisarza, zebrani członkowie zarządu od kilku godzin oczekiwali przybycie prezesa, Berlioza. Dyskutowali zajadle, że pewnie siedzi teraz nad Klaźmą, delektując się nadrzecznym chłodem, podczas gdy oni męczą się w zaduchu moskiewskim. Potem zaczynają roztrząsać sprawy socjalne – oczywiście na tanie wyjazdy do luksusowych „domów pracy twórczej” mogą sobie pozwolić tylko związkowi prominenci. Pozostali dysponują jedynie kartami wstępu do luksusowej i co ważne taniej, a bardzo smacznej, restauracji mieszczącej się na parterze domu Gribojedowa.
Tam też schodzą zdenerwowani nieobecnością Berlioza uczestnicy zebrania, które się nie odbyło. Tam trwa zabawa, kelnerzy raz po raz przynoszą kieliszki ze świeżym alkoholem. wszyscy są już w doskonałych nastrojach. Nagle na salę wpada półnagi Iwan Bezdomny. W rękach trzyma świeczkę i święty obrazek. To on przynosi straszliwą wieść o śmierci Berlioza pod kołami tramwaju, on także opowiada o spotkaniu z tajemniczym nieznajomym na Patriarszych Prudach. Mówi, że w Moskwie zagnieździła się siła nieczysta. Krzyczy, żeby gonić tajemniczego profesora – szpiega i mordercę. Jednocześnie za nic nie może sobie przypomnieć jego imienia. Iwan zostaje odwieziony do kliniki psychiatrycznej.
6. Schizofrenia, zgodnie z zapowiedzią
W szpitalu psychiatrycznym kolega Bezdomnego, Riuchin, odtwarza wydarzenia ubiegłego wieczoru, które miały miejsce w Gribojedowie. Iwan jest nerwowy, chce powiadomić milicję o sprawkach profesora, próbuje wyskoczyć przez okno. Dostaje zastrzyk z eteru. Zasypia, a pielęgniarze umieszczają go w separatce numer 117. Diagnoza lekarza brzmi: schizofrenia. Riuchin, aby zagłuszyć ogarniające go poczucie bezsensu tworzenia, upija się tego wieczoru.
7. Fatalne mieszkanie
Dyrektor teatru Variétés, Stiopa Lichodiejew, budzi się zupełnie nie w formie, czego przyczyną jest zabawa suto zakrapiana alkoholem. Kiedy już rozpoznaje, że znajduje się we własnym, dzielonym do tego pory z Berliozem, mieszkaniu (które zresztą było wielce tajemniczym lokalem, gdyż jego wcześniejsi lokatorzy poznikali w tajemniczych okolicznościach), spostrzega siedzącego wygodnie w fotelu mężczyznę. Nieznajomy przedstawia się jako profesor czarnej magii, Woland. Z uwagą przypatruje się wysiłkom Stiopy, który nie może sobie przypomnieć, skąd zna gościa i czy w ogóle go zna. Woland tymczasem, w myśl zasady „podobne leczyć podobnym” proponuje Lichodiejewowi mrożoną wódkę i gorące parówki w sosie pomidorowym. Po takim posiłku dyrektor artystyczny czuje się dużo lepiej. Teraz budzi się w nim jednak brak zaufania i podejrzliwość. Zwłaszcza, że Woland oznajmia, że podpisał z nim kontrakt na siedem występów. Lichodiejew niczego sobie nie przypomina, dzwoni do teatru i dowiaduje się, że… drukowane są już afisze zapowiadające występ profesora czarnej magii, Wolanda.
Tymczasem w mieszkaniu zaczynają się dziać niepojęte rzeczy: z lustra wychodzi Azazello – członek świty Wolanda, czarny kot mówi i zachowuje się jak człowiek. Nowi goście nie pałają zresztą do niego sympatią. Postanawiają wysłać go „na urlop”. Przerażony Stiopa traci przytomność, budzi się nad brzegiem morza. Stojącego nieopodal człowieka pyta o to, gdzie jest. Tamten, mając go za pijanego, odpowiada w końcu, że jest w Jałcie. Stiopa wydaje jęk i traci przytomność.
8. Pojedynek profesora z poetą
Tego samego dnia Iwan Bezdomny zostaje zbadany w klinice psychiatrycznej. Zgromadzeni nad nim pracownicy kliniki skrzętnie wypytują o szczegóły z jego życia. Robią notatki. Potem rozmawia z nim sam profesor Strawiński, dyrektor kliniki. Iwan ma do niego trochę zaufania, więc przekonuje go, że należy natychmiast dzwonić na milicję i szukać nieznajomego, a potem go aresztować. Strawiński radzi mu się uspokoić, wszystko przemyśleć i najlepiej spisać.
9. Głupie dowcipy Korowiowa
Mieszkanie Lichodiejewa zostało zasiedlone przez Wolanda i jego świtę. Tymczasem zjawia się w nim prezes spółdzielni mieszkaniowej, Nikanor Iwanowicz Bosy. Na spotkanie wychodzi mu Korowiow, który przypomina o liście skierowanym do prezesa przez Stiopę Lichodiejewa z prośbą o czasowe zameldowanie w mieszkaniu pod numerem 50 profesora czarnej magii, Wolanda, i jego zespołu. Korowiow przedstawia się jako pracownik biura turystyki zagranicznej, który pełni obowiązki przewodnika i opiekuna zagranicznego turysty po Moskwie. Bosy dzwoni do biura turystyki i potwierdza tożsamość Korowiowa. Potem ku swemu zdumieniu rzeczywiście znajduje w teczce list od Lichodiejewa. Korowiow namawia, by za wynajęcie Bosy zażądał odpowiednio wysokiej sumy – przecież musi na tym skorzystać i spółdzielnia i sam prezes. Bosy zgadza się, bierze pieniądze, podpisuje umowę wynajmu. Na koniec prosi jeszcze o dwa bilety na występ Wolanda i opuszcza mieszkanie.
Teraz Woland pyta Korowiowa, czy Bosy to człowiek uczciwy. Odpowiedź jest jedna: absolutnie nie. Dlatego Korowiow podnosi słuchawkę telefonu i powiadamia milicję, że w mieszkaniu Nikanora Iwanowicza Bosego przechowywana jest obca waluta.
Tymczasem prezes spółdzielni z apetytem siada do smakowitego posiłku – kości szpikowej, pływającej w gorącym barszczu. Wcześniej wypił kieliszek wódki na apetyt. Jeszcze jednak nie zdążył nabrać pierwszej łyżki zupy, kiedy rozlega się gwałtowny i głośny dzwonek do drzwi. Do pokoju wchodzą milicjanci i kierują się wprost do przewodu wentylacyjnego w łazience, tak jak ich powiadomił Korowiow. Ku zdumieniu Bosego wyciągają z przewodu paczkę, w której znajdują się dolary. Prezes jest przerażony, krzyczy jeszcze coś o umowie, liście, ale żadnego z tych dokumentów nie znajduje w swojej teczce. W dodatku jego żona namawia go do przyznania się, bo wtedy będzie „krócej siedział”. Zostaje aresztowany.
10. Wieści z Jałty
A w teatrze trwają ostatnie przygotowania do występu Wolanda. Sęk w tym, że ani Wolanda nikt nie widział, ani z Lichodiejewem w ogóle nie można się skontaktować. Zdenerwowany dyrektor finansowy, Rimski, i administrator teatru, Warionucha, rozmawiają coraz bardziej zaniepokojeni. Nagle przybywa listonoszka z depeszą do Rimskiego. To telegram od Lichodiejewa… z Jałty. Stiopa błaga o pomoc. Tymczasem mężczyźni nie mogą pojąć, jakim cudem w ciągu jednej nocy znalazł się w odległej Jałcie. Uznają, że Stiopa stroi sobie z nich żarty. Listonoszka przychodzi po raz kolejny, tym razem w telegramie jest prośba o to, by strzegli się Wolanda, by go obserwowali.
Warionucha postanawia zadzwonić do mieszkania Lichodiejewa, a tam Korowiow grzecznie go informuje, że Stiopa nie wrócił jeszcze z wycieczki za miasto. To nasuwa administratorowi podejrzenia, że Lichodiejew depeszuje z podmoskiewskiej restauracji „Jałta”. Tymczasem przychodzą dalsze telegramy, które Warionucha postanawia zanieść na milicję. Otrzymuje jednak telefon, a tajemniczy głos w słuchawce mówi, by nie zanosił nigdzie listów od Lichodiejewa. Administrator nie słucha i zostaje zaatakowany w miejskim szalecie przez czarnego kota. Traci teczkę z depeszami i zostaje zabrany do mieszkania numer 50. Tam opiekuje się nim Hella – naga strzyga o lodowatych dłoniach, której pocałunek przyprawa Warionuchę o omdlenie.
11. Rozdwojenie Iwana
W klinice profesora Strawińskiego Iwan Bezdomny bezskutecznie próbuje opisać wydarzenia ostatnich dni. Nie udaje mu się to. Bardzo się męczy, bo ma poczucie, jakby było w nim dwóch Iwanów – ten dawny i ten „teraźniejszy”. Bezdomny zmienił się, jeszcze nie wie, co to za przemiana, ale jest świadom, że coś się z nim stało.
12. Czarna magia oraz jak ją zdemaskowano
W teatrze rozpoczyna się wieczorne przedstawienie. Woland ze swoją świtą przybył na czas do teatru, a na widowni zasiadł tłum widzów spragnionych niezwykłych wrażeń. Tylko Rimski nie bardzo interesuje się przedstawieniem, gdyż niepokoi go nieobecność Warionuchy.
Występ profesora czarnej magii i jego świty zapowiada konferansjer teatralny Żorż Bengalski. Z naciskiem powtarza, że czary czarami, ale prawdziwie wartościowa część wieczoru to ta, w której czarna magia zostanie zdemaskowana. Nikt przecież w ateistycznym, komunistycznym społeczeństwie nie wierzy w podobne mrzonki.
Na początek kot Behemot i Korowiow zabawiają widzów sztuczkami z kartami. Ujawniają przy tym, że w kieszeni obywatela Parczewskiego znajduje się wezwanie do zapłaty zaległych alimentów. Strzał z pistoletu sprawia, że z sufitu spadają banknoty. Widzowie starają się pochwycić ich jak najwięcej. Kiedy Bengalski coraz natarczywiej żąda zdemaskowania czarnej magii, Korowiow pyta publiczność, czy urwać mu głowę, po czym to właśnie robi. Jakaś kobieta siedząca w pierwszych rzędach mdleje. Na moment odzywa się zwykła ludzka litość. Korowiow uspokaja ludzi – nakłada głowę Bengalskiego z powrotem na szyję, ale przerażony konferansjer tylko żałośnie jęczy „moja głowa” i nie jest w stanie dalej prowadzić występu. Karetka zabiera do kliniki profesora Strawińskiego.
Tymczasem Woland snuje na scenie rozważania na temat mieszkańców Moskwy. Nawet ich nie podejrzewa, żeby mogli być zależni od pieniędzy, by mogli ich pożądać. Wszak w idealnym komunistycznym społeczeństwie nikt nie narzeka, wszyscy są zadowoleni, wszyscy mają wszystkiego po równo, nieznane są tu pojęcia takie jak: zachłanność, pazerność, pragnienie dóbr materialnych. Wszyscy z oddaniem służą komunistycznej ojczyźnie.
Potem Woland poleca otworzyć na scenie magazyn dla pań. Kobiety na widowni ubrane są w takie same, wykonywane seryjnie ubrania – szare i nietwarzowe. Mimo to upływa dobra chwila, zanim jedna z nich decyduje się pójść na scenę i wybrać z magazynu coś dla siebie. A wybierać jest z czego, można się tu ubrać od stóp do głów. Są luksusowe pantofelki, suknie z kosztownych, wzorzystych tkanin w gustownych kolorach, apaszki, oryginalne torebki i drogie perfumy o egzotycznych zapachach. Pierwsza uszczęśliwiona schodzi ze sceny, a wtedy rzuca się tam prawdziwy tłum kobiet spragnionych własnej kobiecości. Świta Wolanda cierpliwie stara się zadośćuczynić pragnieniom każdej z nich. Działalność magazynu dla pań kończy wystrzał z pistoletu. Tymczasem z balkonu rozlega się głos niezadowolonego przewodniczącego komisji akustycznej teatrów moskiewskich, Arkadiusza Apołłonowicza Siemplejarowa, który napomina, by zdemaskować te tricki. Wtedy Korowiow momentalnie ujawnia podwójne życie Siemplejarowa, jego romans, zdradę żony. Ta wszczyna bójkę. Do teatru wkracza milicja.
13. Pojawia się bohater
W tych dniach, a raczej nocach, Bezdomnego odwiedza pacjent – sąsiad z kliniki. Okazuje się, że ma klucze od drzwi na balkon, a z balkonu może się dostać do pokoi innych pacjentów kliniki. Iwan czuje z nim jakieś tajemnicze pokrewieństwo. Ku swemu zdumieniu zauważa, że to pierwsza osoba, która zrozumiała jego lęk, przerażenie, pragnienie ścigania tajemniczego nieznajomego. Gość powiedział mu też wreszcie, jak nazywał się nieznajomy i kim naprawdę jest. Iwan dowiedział się, że Woland to szatan, który nawiedził Moskwę. Kiedy Bezdomny zacytował pierwsze zdanie opowieści Wolanda o Jezusie: „… w płaszczu z podbiciem koloru krwawnika…” gość opowiada mu swoją historię.
Był historykiem, jego żona pracowała w jednym z muzeów, nie kochali się. Pewnego dnia wygrał na loterii sto tysięcy rubli. Rozwiódł się z żoną, zamieszkał w skromnym mieszkaniu przy Arbacie i oddał się pisaniu książki o Poncjuszu Piłacie, bo takie było marzenie jego życia. Pewnego dnia spotkało go coś niezwykłego. Spotkał na swojej drodze kobietę z bukietem żółtej mimozy. Poszedł za nią, bo poczuł, jakby kochał ją od zawsze. To była Małgorzata. Zakochali się w sobie i nie mogli bez siebie żyć. Ona była mężatką, nie pracowała, mieszkała w luksusowej willi – miała wszystko, czego może pragnąć przeciętna kobieta, tylko nie czuła prawdziwej miłości. Oddała się mistrzowi bez reszty. Z uwielbieniem czytała poszczególne fragmenty jego książki, dbała o niego. Kiedy wreszcie historia była gotowa, mistrz zaniósł ją do wydawnictwa. Tam mu powiedziano, że nikt jej nie wyda. wtedy skończyło się dla niego życie. Małgorzata cierpiała wraz z nim. Zwłaszcza, że wkrótce w gazetach zaczęły się ukazywać obraźliwe artykuły podpisane przez czołowych krytyków na temat autorów pokroju mistrza, którzy chcieliby przemycić treści religijne.
Mistrz przeżył załamanie nerwowe. Małgorzata, które nie chciała krzywdzić męża nagłym zniknięciem, postanowiła radykalnie się z nim rozstać i zaopiekować się wyłącznie mistrzem. Kiedy przyszła do niego pewnego wieczoru zobaczyła coś strasznego – mistrz palił rękopis swojej powieści. Małgorzata uratowała resztkę rękopisu i poprosiła mistrza, by poczekał na nią parę godzin, a potem ona już nigdy go nie opuści. Mistrz tyle jednak nie wytrzymał. Kiedy wróciła, jego nie było już w mieszkaniu. Zabrano go do kliniki profesora Strawińskiego, gdzie pozostaje do dziś.
Pod koniec historii mistrza Iwan był dla niego pełen uwielbienia, całkowicie mu oddany.
14. Chwała kogutowi!
Po zakończonym przedstawieniu w Moskwie wybuchło prawdziwe pandemonium. Wszystkie przedmioty nabyte w magazynie dla pań zaczęły znikać, co w przypadku torebek, czy nawet butów nie stwarzało problemu, ale panie, które włożyły sukienki, bieliznę, czy pończochy zostawały na ulicach zupełnie nagie… Podobnie rzecz się miała z pieniędzmi, które spadały z sufitu: zamieniały się w papierki, pszczoły, etykietki od butelek… Taksówkarze nie chcieli przyjmować żadnych banknotów, raz po raz na ulicy rozlegał się rozpaczliwy krzyk zawstydzonej i upokorzonej damy.
Odgłosy zamieszania docierają również do Rimskiego, siedzącego wciąż w gabinecie i czekającego na Warionuchę. I rzeczywiście późnym wieczorem administrator wreszcie się zjawia, ale jest jakiś dziwny i budzi w dyrektorze lęk. Warionucha informuje Rimskiego, że Stiopa rzeczywiście był w restauracji „Jałta”, że odpowie za swoje kawały. Mówiąc Warionucha osłania dolną połowę twarzy dłonią. W pewnej chwili przerażony Rimski dostrzega, że administrator nie rzuca cienia. Za oknem pojawia się odrażający trup kobiety, który powoli otwiera zasuwkę okna, wchodzi do środka… I w tym momencie sparaliżowany strachem Rimski słyszy trzykrotne pianie koguta. Upiór prycha gniewnie, Warionucha wypływa razem z nim przez okno, a Rimski w popłochu ucieka z teatru, pędzi na dworzec i wsiada do pierwszego pociągu, który odjeżdża ze stacji.
15. Sen Nikanora Iwanowicza
Przebywający w klinice prezes spółdzielni mieszkaniowej, Nikanor Iwanowicz Bosy, w którego mieszkaniu w przewodzie wentylacyjnym znaleziono dolary, ma dziwny sen. Śni mu się, że wraz z wieloma innymi ludźmi przebywa w wielkim teatrze, gdzie kolejni „nawróceni” zdają walutę, przyznają się do posiadania dewiz i oddają je dobrowolnie dla dobra radzieckiej ojczyzny. W dodatku wstydzą się, że w ogóle poważyli się uprawiać tak nędzny proceder, jak gromadzenie waluty. Bosego też namawiają, by się przyznał do tych dolarów i oddał resztę. Zrozpaczony Bosy krzyczy przez sen. Budzi Iwana Bezdomnego, który płacze.
16. Kaźń
O zachodzie słońca trzech skazańców (Dismas, Gestas i Jeszua) na wózku w otoczeniu centurii dowodzonej przez Marka Szczurzą Śmierć dojeżdża na Nagą Górę – miejsce ich kaźni. Na szyi każdego z nich zawieszona jest biała deska, a na niej po grecku i aramejsku jest napisane „zbójca i wichrzyciel”. Za nimi toczą się wozy ze „sznurami, łopatami, wiadrami i siekierami”, które będą potrzebne podczas kaźni.
Panuje nieznośny skwar. Skazańcy zostają przybici i przywiązani do krzyżów. Żołnierze i zebrani przypatrują się ich męce. Od czasu do czasu któryś z żołdaków udaje się do pobliskiego niemal wyschniętego strumienia, skąd przynosi wiadro wody. Wszyscy są coraz bardziej spragnieni i zmęczeni. Nie zważa na to tylko jeden człowiek, Mateusz Lewita. Siedzi on na zboczu góry, na kamieniu pod niewiele cienia dającym drzewkiem. Nie uczestniczył w kaźni, ale przez cały czas jest jej widzem. To uczeń Jeszui, który bardzo kocha swego mistrza. Wierzy w niego, dlatego błaga Jego Ojca, Boga, by Go uwolnił od męki. Niestety niebo milczy, a Mateusz jest w coraz większej rozpaczy, bo Jeszua bardzo się męczy, a nie umiera. Prosi Boga o szybką śmierć dla swego mistrza, a tymczasem „słońce schyla się ku zachodowi, a śmierć nie nadchodzi”. Mateusz planował zabić Jeszuę i siebie tuż przed kaźnią, ale to mu się nie udało. Po czterech godzinach kaźni Mateusz zaczyna przeklinać Boga: „Byłem w błędzie! (…) Ty jesteś Bogiem zła! (…) Jesteś Bogiem nieprawości! Przeklinam cię, Boże łotrów, opiekunie zbójców, natchnienie zbrodniarzy!”.
Tymczasem na niebie pojawia się czarna chmura. Robi się coraz ciemniej. Złoczyńcy i Jeszua cierpią dotkliwie. Gestas śpiewa w obłędzie pieśń o winoroślach. Dismas nie stracił przytomności i cierpi najdotkliwiej, raz po raz rzuca głową. Jeszua popadł w omdlenie już w pierwszej godzinie męki, następnie stracił przytomność. Teraz zostaje ocucony przez jednego z żołnierzy, który podaje mu na końcu włóczni gąbkę nasączoną wodą. Kiedy Dismas ochrypłym głosem domaga się także wody, Jeszua prosi żołnierza, by mu ją podał. Potem jeden z żołnierzy zabija Jeszuę wbijając włócznię w Jego serce. Wkrótce umierają dwaj pozostali. Na ziemi zalega ciemność. Spada ulewny deszcz. W strugach wody Mateusz brnie na wzgórze i ściąga z krzyża ciało swego mistrza.
17. Niespokojny dzień.
Nazajutrz przed kasą teatru ustawiają się kolejki chętnych, aby obejrzeć występ Wolanda. Spektakl jednak odwołano, a w sprawie zniknięcia pieniędzy i odzieży prowadzone jest śledztwo. Poszukiwani zresztą są także artyści, a wreszcie i dyrekcja teatru. W tej sytuacji główny księgowy teatru, Wasilij Stiepanowicz Łastoczkin, ma się udać do Komisji Nadzoru Widowisk i Rozrywek Lżejszego Gatunku, by zdać raport i wpłacić wpływy z programów. Zaraz po wyjściu z teatru napotyka na kłopoty. Taksówkarz nie chce od niego przyjąć banknotu i każe sobie płacić monetami. Opowiada też, że ostatni banknot w jego kieszeni zamienił się w pszczołę, która go użądliła. Księgowy płaci więc za kurs z własnych pieniędzy.
Zamęt panuje nie tylko na mieście, ale także w Komisji Nadzoru Widowisk. Urzędnicy zostali zauroczeni i wbrew sobie śpiewają jedną i tę samą pieśń. W gabinecie dyrektora siedzi sam garnitur, który mówi, podpisuje się na dokumentach i nie poznaje nikogo z pracowników instytucji, zwłaszcza swojej sekretarki – kochanki. W końcu i Łastoczkin staje się podejrzanym, kiedy przyniesione przez niego pieniądze zmieniają się raz w kawałki gazety, raz w pieniądze. Prosto od kasy zostaje zabrany do kliniki psychiatrycznej profesora Strawińskiego.
18. Pechowi goście
A tymczasem do Moskwy przyjeżdża z Kijowa Popławski, wuj Berlioza, który otrzymał od niego telegram z informacją, że nie żyje i że pogrzeb ma się odbyć w takim to a takim terminie. Ten fakt zbytnio nie zdziwił Popławskiego, absurdalna wiadomość mogła być wynikiem zwykłej pomyłki telegrafistki. Takie rzeczy przecież mogą się zdarzyć zawsze. Natomiast Popławski był zainteresowany mieszkaniem w Moskwie. Nie wiadomo dlaczego bardzo zależało mu na tym, aby przenieść się z Kijowa do Moskwy. Swoje kroki skierował wprost do spółdzielni mieszkaniowej, do której należało mieszkanie numer 50 na Sadowej. Tam jednak zastał tylko wystraszonego urzędnika, który zresztą też został wyprowadzony przez milicjantów w cywilu. W tej sytuacji Popławski udał się wprost do mieszkania Berlioza.
Tu zastał Korowiowa, który zalewa się łzami z powodu śmierci Berlioza (łzami fałszywymi rzecz jasna, ale nie bardziej fałszywymi niż troska o bratanka, którą prezentuje jego wuj). Potem zostaje wystraszony przez kota, który krzyczy, żeby wracał do Kijowa póki jeszcze może i nie pokazywał się więcej w tym mieszkaniu.
Schodząc po schodach Popławski mija Andrzeja Fokicza, bufetowego z teatru. Fokicz przyszedł tu, by wyjaśnić sprawę fałszywych pieniędzy. Przez to, że płacono papierkami, a nie prawdziwymi banknotami, został oszukany. Woland nie daje się wzruszyć fałszywą postawą uczciwego obywatela, którą Fokicz prezentuje. Wytyka mu, że produkty w jego bufecie były nieświeże i wyśmiewa sformułowanie „łosoś drugiej świeżości”, jakiego bufetowy używa na ich określenie. Potem częstuje go kawałkiem soczystej pieczonej na ruszcie ryby i proponuje smaczne wino. Ktoś z jego świty ujawnia także olbrzymie sumy, jakie Fokicz zaoszczędził, naciągając klientów bufetu. Woland ubolewa nad tym, że nie zdąży ich wydać, bo ma przed sobą tylko rok życia – umrze na raka wątroby. Fokicz opuszcza mieszkanie przerażony, a mimo to wraca, by zabrać kapelusz, którego zapomniał. Idzie prosto do najlepszego w Moskwie specjalisty od nowotworów, doktora Kuźmina, i błaga go, by zatrzymał chorobę, której jednak jeszcze nie ma.
Po wyjściu Fokicza w gabinecie Kuźmina zaczynają się dziać dziwne rzeczy: na biurku pojawia się kotek, który zamienia się we wróbelka, a ten z kolei robi się agresywny i demoluje gabinet. Doktor dodzwania się do wypożyczalni pijawek, a potem mdleje. Kiedy odzyskuje przytomność, cały jest obłożony pijawkami.
Część II
19. Małgorzata
Mężem Małgorzaty był człowiek zajmujący wysokie stanowisko. Mieszkała w wygodnym domu w okolicy Arbatu i nigdy nie brakowało jej niczego oprócz prawdziwej miłości. Nie mając dziecka, całe uczucie przelała na Mistrza. Kiedy go zabrakło, załamała się. Robiła wszystko, aby odnaleźć ukochanego, ale nie przyniosło to żadnego rezultatu. Miała jednak przeczucie, że coś musi się stać. Jej uwagę zaprzątnęła usłyszana wiadomość o kradzieży głowy zmarłego Berlioza.
Rozmyśla o tym właśnie siedząc na ławce pod Kremlem, gdy przysiadł się do niej nieznajomy mężczyzna o rudej czuprynie i wystającym w ust kle i zagaił rozmowę. Azazello wie o niej wszystko. Zna nawet jej myśli. Zaprasza ją na bal u Wolanda, przykazując, aby wcześniej, dokładnie o 21.30, posmarowała całe ciało kremem, który jej daje. Reszty ma się dowiedzieć przez telefon.
20. Krem Azazella
O wyznaczonej godzinie Małgorzata wciera krem i nie może uwierzyć zmianie, jaka następuje momentalnie. W lustrze nie widzi już twarzy trzydziestoletniej kobiety, ale buzię młodej, pięknej dziewczyny. Służąca Natasza podziwia odmienioną Małgorzatę, która jest także inna wewnętrznie: promienieje radością i werwą. Nie waha się przed opuszczeniem mieszkania, choć nic pewnego o mistrzu jej nie powiedziano. Jest gotowa zrobić wszystko, by go odnaleźć. Po telefonie Azazella, zgodnie z instrukcjami Małgorzata dosiada miotły i wylatuje przez okno z okrzykiem: „Niewidzialna!”. Obserwuje to zdumiony sąsiad.
21. Lot
Małgorzata upaja się szybowaniem nad miastem. Bawi ją wymijanie przewodów elektrycznych i zaglądanie do okien. Kiedy mija Dom Literatów przychodzi jej do głowy, by zemścić się na krytykach, przez których tak bardzo cierpiał mistrz. Na liście nazwisk mieszkańców odnajduje nazwisko Łatuński i pędzi do jego mieszkania. Sprawdza jeszcze, czy dobrze trafiła, a następnie demoluje mieszkanie krytyka. Potem wylatuje przez okno i, zdenerwowana, wybija kilka szyb w oknach. Uspokaja się dopiero na widok malca, który przerażony, woła mamę. Niestety matki nie ma w mieszkaniu, więc to Małgorzata uspokaja chłopca, mówiąc mu, że mu się tylko śni i że nie zrobi mu krzywdy. Kiedy chłopiec zasypia, Małgorzata odlatuje. W pewnej chwili dogania ją służąca Natasza, na wieprzu, w którego zamieniła antypatycznego sąsiada. Jest zachwycona, nazywa Małgorzatę królową. Błaga, by jej pozwoliła lecieć z sobą.
Udają się nad jezioro, gdzie Małgorzata bierze kąpiel. Potem wsiada do samochodu, który unosi się w powietrze i odlatuje z powrotem do Moskwy.
22. Przy świecach
W Moskwie samochód ląduje na starym cmentarzu, a potem Małgorzata i Azazello lecą na miotle na Sadową do mieszkania numer 50. Bohaterka jest lekko wystraszona, ale nie traci ducha. Spotyka się z Wolandem, który mówi jej, że jest niezwykle mądrą kobietą. Widząc grymas na twarzy szatana, proponuje, że posmaruje mu kolano specjalną maścią. Lek jest tak gorący, że sprawia Małgorzacie ból, mimo to dzielnie okłada nim kolano Wolanda. Wreszcie też dowiaduje się, po co się tu znalazła. Otóż szatan jak co roku wydaje wiosenny Bal Pełni Księżyca, na którym potrzebna jest gospodyni. Również tradycyjnie już musi to być niezwykła kobieta o imieniu Małgorzata, w której żyłach płynie królewska krew. Okazuje się, że Małgorzata – rodowita moskwianka – ma w sobie krew francuskiej dynastii.
Za przyjęcie na siebie roli gospodyni balu Małgorzata będzie mogła poprosić, o co zechce, a Woland spełni jej życzenie. Niewiele myśląc Małgorzata zgadza się na to, bo ma na uwadze dobro mistrza, o którego odnalezienie będzie chciała prosić szatana.
W mieszkaniu tymczasem jest miło i rodzinnie. Woland i Behemot grają w szachy żywymi figurami. Małgorzata przygląda się grze. Woland pokazuje też Małgorzacie globus, na którym widać w pomniejszeniu, ale wyraźnie wydarzenia na świecie. Wątłe dymy i ciche wystrzały świadczą o tym, że w tej części świata toczą się walki lub trwa wojna. Woland stwierdza, że Abbadona dobrze wypełnia swoje obowiązki. Bohaterka pyta o demona, a Woland zgadza się go jej przedstawić. Przed Małgorzatą staje wysoki chudy osobnik w ciemnych okularach. Kiedy kobieta prosi, by je na chwilę zdjął, Woland z pobłażliwością mówi jej, że gdyby spojrzała Abbadonie (śmierci) w oczy, byłoby to ostatnie jej spojrzenie.
Potem zjawia się Hella, by przygotować Małgorzatę do balu.
23. Wielki bal u szatana
Wykąpana we krwi, natarta wonnymi olejkami, Małgorzata wkracza do sali balowej. Staje u szczytu schodów między Behemotem a Korowiowem i wita wchodzących gości. Ma odsłonięte kolano, na którym każdy obowiązkowo składa pocałunek. Obowiązkiem Małgorzaty jest powitać każdego osobno, do każdego coś powiedzieć, inaczej goście wpadliby w rozpacz. To bardzo męczy, zwłaszcza, że potok wchodzących zdaje się nie mieć końca. Na bal przybywają wszelkiej maści złoczyńcy i szubrawcy, którzy wstali ze swoich grobów, by tę jedną noc spędzić na upojnej zabawie. Są tu Kaligula i Mesalina, są mordercy, oszuści, sutenerzy. Wśród gości jest Frida, której historię opowiada Małgorzacie Korowiow. Jako młodziutka dziewczyna Frida pracowała w szynku. Jego właściciel pewnego wieczoru zaciągnął ją do piwnicy i wykorzystał. Dziewięć miesięcy później na świat przyszło dziecko. Frida urodziła je, wyniosła do lasu i zakopała. Przedtem wsadziła niemowlęciu w usta chusteczkę, żeby nie słyszeć jego płaczu. Potem Frida tłumaczyła, że nie miała za co utrzymać synka. Tę chusteczkę ściska w rozedrganych dłoniach na balu. Małgorzata współczuje kobiecie. Jej postać głęboko zapada jej w pamięć.
Postać za postacią goście przechodzą obok Małgorzaty, która jest coraz bardziej zmęczona. Drogocenny łańcuch zawieszony na jej szyi ciąży coraz bardziej, kolano jest sine i obolałe. Małgorzata słania się na nogach, jest coraz słabsza. Korowiow widząc, co się dzieje, zarządza chwilę odpoczynku. To czas, kiedy Małgorzata ponownie kąpie się we krwi, a potem udaje się na obchód sali balowej, by stwierdzić, czy goście się dobrze bawią. Ci zaś zabawiają się na przykład skokami do basenów wypełnionych alkoholem.
O północy na salę wkracza gospodarz. Towarzyszy mu Azazello. Mają z sobą głowę Berlioza wykradzioną z prosektorium. Chwilę potem do sali zostaje wprowadzony baron Meigel – szpicel, który za swoją działalność zostaje ukarany śmiercią. Woland, który pojawił się na balu w swoim starym, niechlujnym szlafroku, w mgnieniu okaz przeistacza się w eleganckiego, wytwornego mężczyznę. On i Małgorzata piją krew ofiary. W tej samej chwili wszystko nagle znika.
24. Wydobycie Mistrza
Po balu Małgorzata popijając alkohol wspomina wydarzenia ostatniej nocy i opowiada Wolandowi o tym, jak splądrowała mieszkanie krytyka Łatuńskiego. Czuje się lekka i szczęśliwa. Behemot popisuje się strzałami do serduszek w kartach do gry. Kiedy szatan pyta Małgorzatę o życzenie, ta bez wahania prosi o uwolnienie Fridy od męki spoglądania na chustkę, którą udusiła swoje nowo narodzone dziecko. Chciałaby także odzyskać mistrza, lecz wie, że Woland obiecał spełnić tylko jedno życzenie. Mimo to szatan obiecuje, że Małgorzata spotka się z ukochanym. I rzeczywiście w mieszkaniu pojawia się mistrz, ale jest chory, przerażony, niepewny siebie. W tej sytuacji szatanowi nie pozostaje nic innego, jak uzdrowić mistrza, co też robi. W dodatku zwraca mu nietknięty przez płomienie rękopis jego książki (którą mistrz spalił w przypływie szału), ponieważ, jak twierdzi, „rękopisy nie płoną”.
Marzeniem mistrza jest powrót do przeszłości, do szczęśliwych czasów, kiedy żyli z Małgorzatą w małym mieszkanku i kiedy pisał swoją książkę. Woland uważa, że jest to możliwe i w tym celu każe sprowadzić kolejnego z rzeszy moskiewskich donosicieli – Alojzego Mogarycza. Zostaje on pozbawiony dokumentów. Mistrz i Małgorzata wracają do swojego przytulnego mieszkania. Pora zresztą dla wszystkich, by wrócić do rzeczywistości. Ale na przykład Natasza nie chce wracać do stanu służącej, woli zostać wiedźmą. Z kolei Iwanowicz, sąsiad Małgorzaty zamieniony w wieprza, marzy o tym, by jak najszybciej wrócić do rzeczywistości. Zostaje odczarowany i uwolniony. Małgorzata otrzymuje od Wolanda na pamiątkę balu i spotkania diamentową podkowę, którą gubi na schodach. Klejnot znajduje Annuszka, która rozlała olej słonecznikowi i w pośredni sposób przyczyniła się do śmierci Berlioza pod kołami rozpędzonego tramwaju. Niewiele myśląc chowa go, ale odbiera go jej Korowiow.
Pożegnawszy się z Wolandem i jego świtą, Małgorzata i mistrz idą do domu. Zmęczony mistrz zasypia, a Małgorzata czyta jego dzieło i płacze ze wzruszenia.
25. Jak prokurator usiłował ocalić Judę z Kiriatu
Do Piłata przychodzi Afraniusz, komendant tajnej służby obecny przy śmierci Jeszui. Piłat pyta o ostatnie chwile Ha-Nocri. Czy próbował nauczać? Czy obwinił kogoś za swoją śmierć? Czy skarżył się na niesprawiedliwość? Afraniusz informuje go, że Jeszua wszystkim przebaczył i nie próbował wygłaszać żadnych nauk.
Kolejną sprawą poruszoną przez Piłata była kwestia Judy z Kiriatu. Prokurator myślał, że to starzec, ale Afraniusz informuje go, że Juda to człowiek młody i że ma słabość do pieniędzy. Piłat mówi, że otrzymał wiadomość, że Juda zostanie zasztyletowany, i ta myśl bardzo go męczy. Piłat poleca, by służby Afraniusza szczególnie pilnie strzegły Kiriatczyka, wyraźnie sugerując, żeby go po prostu usunęły. Afraniusz doskonale to rozumie. Obiecuje, że zrobi, co w jego mocy, by „ocalić Judę z Kiriatu”.
26. Złożenie do grobu
W duszy prokuratora kłębią się sprzeczne uczucia. Oprócz niego całe miasto świętuje Paschę. Tymczasem jego informator wchodzi do domu Nisy, kobiety, w której zakochany jest Juda. Wieczorem Juda już nie żyje. Zostaje zabity w gaju oliwnym, gdzie podstępnie umówiła się z nim Nisa. Afraniusz zawiadamia Piłata o śmierci młodzieńca oraz o ty oraz o tym, że nie w pełni wykonano jego rozkaz dotyczący pogrzebania skazańców, gdyż zwłoki Ha-Nocri ukrył Mateusz Lewita. Ten, wezwany, nie daje się skusić pieniędzmi ani obietnicą pracy w bibliotece i uparcie pragnie śmierci Judy i Piłata. Prokurator przyznaje się do zgładzenia Judy. Czyta też spisane przez Mateusza słowa, która Jeszua wypowiedział przed śmiercią.
27. Zagłada mieszkania numer pięćdziesiąt
W „pewnej moskiewskiej instytucji” rozpracowywana jest sprawa Wolanda. Wezwano Arkadiusza Apołłonowicza Siemplejarowa, który musiał złożyć szczegółowe zeznania nie tylko na temat wydarzeń w teatrze, ale i swoich romansów. Do swego garnituru powrócił przewodniczący Głównej Komisji Nadzoru Widowisk, Prochor Piotrowicz, który zaaprobował wszystkie decyzje podpisane przez garnitur. Odnaleziono też Rimskiego i sprowadzono Lichodiejewa wysłanego przez siły nieczyste do Jałty. Jedynie Warionucha nie został odnaleziony. Oficerowie śledczy trafili także do kliniki profesora Strawińskiego i przesłuchali Iwana Bezdomnego.
Ten jednak od czasu, kiedy spotkał się z mistrzem, zupełnie się zmienił. Odpowiadał cichym, beznamiętnym głosem, po dawnym animuszu, lęku a jednocześnie pragnieniu jak najszybszego złapania Wolanda i jego świty, nie pozostało ani śladu. Oświadczył także, że już nigdy nie będzie pisał wierszy, bo robił to wyjątkowo źle.
Zeznania złożyła też Annuszka, ta sama, która rozlała olej słonecznikowy, na którym poślizgnął się Berlioz, i która znalazła na schodach złotą podkowę wysadzaną brylantami i nie chciała jej oddać. Była tak wrzaskliwa i opryskliwa, że z ulgą ją wypuszczono.
Wreszcie około szesnastej wyruszono aresztować „dzikich lokatorów” mieszkania numer 50 w domu numer 302-A. A oni najspokojniej w świecie czekali na przybyszów. Przywitał ich Behemot, potem rozpoczęła się strzelanina, a wreszcie wybuchł pożar, który strawił miejsce dorocznego balu u szatana.
28. Ostatnie przygody Korowiowa i Behemota
Korowiow i Behemot wchodzą do ekskluzywnego sklepu spożywczego i dają upust swej fantazji samowolnie częstując się smakołykami i burząc piramidę czekolad. Wpływa to rozzuchwalająco na klientów, którzy zaczynają postępował podobnie Korowiow i kot przenoszą się do restauracji w Gribojedowie. Zostają zaproszeni na obiad przez pełnego złych przeczuć właściciela. Sprawdzają się one, gdyż po chwili w lokalu zjawiają się mężczyźni, którzy strzelają do Korowiowa i kota. Oni uchodzą cało, ale podpalają restaurację.
29. Przesądzone zostają losy Mistrza i Małgorzaty
Przysłany przez Jeszuę Mateusz Lewita prosi Wolanda, aby skrócił cierpienie Mistrza i zabrał go wraz z Małgorzatą do siebie. Rozmawiają na tarasie. Przybywa Korowiow z Behemotem, a w chwilę później nadciąga burza.
30. Czas już! Czas!
Mistrz i Małgorzata budzą się po długim śnie. W rozmowie Mistrz proponuje ukochanej, aby dla własnego dobra wróciła do dawnego życia. Ona jednak pragnie pozostać z nim, bo go kocha. Odwiedza ich Azazello i zaprasza do Wolanda. Częstuje ich winem, po wypiciu którego padają martwi. Jako zmarli wstają i wraz z Azezellem podążają do szatana. Mistrz zjawia się na chwilę w klinice, by pożegnać Bezdomnego, którego traktuje jako swego duchowego ucznia. Za sprawą Azazella mieszkanie Mistrza płonie.
31. Na Worobiowych Górach
Mistrz zatrzymuje się w drodze, aby po raz ostatni spojrzeć na miasto, w którym doznał wiele cierpienia, ale i wiele szczęścia. Patrząc na rozpiętą na niebie tęczę ogarnia go spokój. W tym czasie Korowiow i Behemot wydają przeraźliwe, iście diabelskie gwizdy.
32. Przebaczenie i wiekuista przystań
W blasku księżyca Małgorzata przygląda się prawdziwym postaciom Wolanda i jego towarzyszy. Opadły z nich maski i teraz wyglądają całkiem inaczej: Azazello to demon-morderca, Korowiow to rycerz, a Behemot – paź. W wędrówce po nocnym firmamencie zatrzymują się nieopodal góry, na której samotne cierpi prokurator Judei wciąż myśląc o rozmowie z Jeszuą, której nie dokończył. Małgorzata prosi o uwolnienie Piłata. Woland daje to prawo Mistrzowi – może jednym zdaniem zakończyć swą powieść. Uwolniony Piłat kroczy po księżycowej ścieżce. Po pożegnaniu z Wolandem Mistrz i Małgorzata udają się do wiecznego domu, aby doznać spokoju za swą miłość i wierność. Mistrz został uwolniony „tak, jak on sam uwolnił stworzonego przez siebie bohatera”.
Epilog
Zajście w Moskwie podzieliły mieszkańców na „kulturalnych i wyrobionych”, którzy sceptycznie zapatrywali się na wydarzenia, widząc w nich intrygę paczki „brzchomówców i hipnotyzerów”, oraz na tych, którzy wierzyli w działalność sił ciemności. Do strat zaliczyć trzeba spalenie się czterech domów i obłęd wielu ludzi, a także ofiary śmiertelne. Jeszcze przez jakiś czas polowano na czarne koty, posądzają je o przynależność od przestępców. Przykrości spotykały także obywateli podobnych do członków bandy. W wyniku śledztwa wykazano, że wszystkiemu winien był Korowiow, który użył swych zdolności hipnotyzera. Wydźwięk faktów malał wraz z upływem czasu. Niezatarte piętno wydarzenia owe pozostawiły tylko w świadomości bezpośrednich uczestników.
Mistrz i małgorzata opracowanie — abcwypracowania.pl
Ta pomoc edukacyjna została zatwierdzona przez naszego eksperta!
Pomoc szkolną pobrało już 874 osób! Już teraz dostępny do pobrania jest pomoc szkolna – mistrz_i_małgorzata_opracowanie w jednym z dostępnych formatów – PDF oraz DOC. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które pomogą Ci zdać nauczyć się materiału z danego zakresu. Całość na dodatek została podzielona na wymagane grupy, a na końcu materiału edukacyjnego umieściliśmy kartę odpowiedzi! To wszystko, czego potrzebujesz. Już teraz dostępny do pobrania jest pomoc szkolna –w jednym z dostępnych formatów –oraz. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które pomogą Ci zdać nauczyć się materiału z danego zakresu. Całość na dodatek została podzielona na wymagane grupy, a na końcu materiału edukacyjnego umieściliśmy kartę odpowiedzi! To wszystko, czego potrzebujesz.
Zweryfikowane pomoce edukacyjne
Zweryfikowane pomoce edukacyjne Wszystkie pomoce szkolne są aktualne
Wszystkie pomoce szkolne są aktualne Błyskawiczne oraz natychmiastowe pobieranie
Błyskawiczne oraz natychmiastowe pobieranie Dowolny oraz nielimitowany użytek własny
Opracowanie „Mistrza i Małgorzaty”. 1. Okoliczności powstania utworu. „Mistrza i Małgorzatę” Michaił Bułhakow pisał przez ostatnie dwanaście lat swojego. Mistrz i Małgorzata – opracowanie, Michał Bułhakow – Mistrz i Małgorzata – streszczenie, opracowanie.Mistrz i Małgorzata – Geneza utworu. autor: Michaił Bułhakow. epoka: XX-lecie międzywojenne. Mistrz i Małgorzata – opracowanie.„Mistrz i Małgorzata” to powieść, której akcja rozgrywa się w dwóch planach czasowych: we współczesnej Moskwie oraz starożytnej Jerozolimie. W obu tych. Mistrz i Małgorzata – opracowanie, streszczenie i opracowanie. Bułhakow w Mistrzu i Małgorzacie kunsztownie połączył ze sobą realizm i fantastykę,
Mistrz i Małgorzata – Problematyka
Problematyka Mistrza i Małgorzaty. Motyw miłości w „Mistrzu i Małgorzacie”. Miłość pomiędzy mistrzem a Małgorzatą pisarz przedstawił w wielu aspektach:. Masz problem ze zrozumieniem utworu Mistrz i Małgorzata? Znajdziesz pod tym linkiem: Problematyka – to pomoże Ci lepiej zrozumieć dzieło.Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata. Problematyka moralno – filozoficzna w „Mistrzu i Małgorzacie”. Kwestia BogaMichaił Bułhakow „Mistrz i Małgorzata” – problematyka powieści. „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa to dzieło, które po raz pierwszy wydane zostało w. Mistrz i Małgorzata to powieść skłaniająca czytelnika do refleksji nad życiem i wartościami etycznymi Przedstawiając stosunki społeczne panujące w Rosji.
Mistrz i Małgorzata bohaterowie
Administrator teatru Varits. Chrystus, człowiek bezgranicznie dobry, łagodny mądry, ginie męczeńską śmiercią na Wzgórzu Czaszek. Arcykapłan Judejski.W pewnym momencie dołącza do nich Woland, który nie zgadza się ze stawianymi przez obu panów tezami. Przepowiada też Boreliozowi, że niedługo. Wybiera Małgorzatę na gospodynię przyjęcia. Przepowiada Berliozowi śmierć. Kot Behemot – olbrzymi, czarny kot, zachowujący się jak człowiek (np.Mistrz – charakterystyka Małgorzata – charakterystyka Piłat z Pontu – charakterystyka Woland i jego świta w „Mistrzu i Małgorzacie” · Jeszua Ha-Nocri –. Na prośbę ukochanej ze szpitala wyciąga go Woland. Po śmierci Bóg zgadza się na wieczną obecność Mistrza u boku Małgorzaty. Za wszystkie.
Mistrz i Małgorzata symbolika
Motyw zdrady pojawia się w Mistrzu i Małgorzacie kilkakrotnie. Na plan pierwszy wysuwa się automatycznie postać Judy z Kiriatu, który za pieniądze. Przestrzeń i symbolika „Mistrza i Małgorzaty”. poświęcona książce XX wieku, która odkrywa nowe wartości w powieści Mistrz i Małgorzata. [..]A Chudzińska-Parkosadze · 2013 — Mistrz i Małgorzata, jedna z najbardziej znanych powieści XX wieku, do dziś wzbudza zachwyt wirtuozerią kreacji. Przestrzeń i symbolika „Mistrza i Małgo-.Oddanie tytułu Mistrzowi i Małgorzacie jest sygnałem danym czytelnikowi od Bułhakowa, że to miłość jest rzeczą najważniejszą. Uczucie, jakie stworzył pomiędzy. ter związku Wolanda z Małgorzatą. Kulminację powieści Mistrz i Małgorzata stanowi scena balu u Szatana. Zagadkową sprawą jest nie tylko symbolika czasu,
Mistrz i Małgorzata opracowanie pdf
ONIRYCZNE MOTYWYW POWIEŚCI MICHAIŁA BUŁHAKOWA MISTRZ I MAŁGORZATA. Streszczenie. Artykuł koncentruje się na analizie motywów onirycznych w powieści Michaiła. Michaił Bułhakow – Mistrz I Małgorzata PDF. Download as PDF, TXT or read online from Scribd. Przesdzone zostaj losy Mistrza i Magorzaty.Zaczyna się 1 maja, w Wielką Środę. Przybycie Wolanda do Moskwy zbiegło się więc z dniem międzynarodowej solidarności ludzi pracy, a spotkanie, na które tak. M BUŁHAKOW · Cytowane przez 36 — Kiedy zachodziło właśnie gorące wiosenne słońce, na Patriarszych Prudach zjawiło się dwu obywateli. Pierwszy z nich, mniej więcej czterdziestoletni, Mistrz i małgorzata opracowanie pdf. 1 grudnia 2020 10:13Pomoce. Decyzję o tym przekazuje mu Woland. Rozpowszechnianie niniejszego materiału w wersji.
Mistrz i małgorzata streszczenie szczegółowe ostatni dzwonek
Opracowania w pigułce, ‘Mistrz i Małgorzata’, ‘Ferdydurke .. Ferdydurke: streszczenie analiza interpretacja – Witold .. (3/5) Mistrz i Małgorzata – streszczenie, Michał Bułhakow – Mistrz i Małgorzata – streszczenie, opracowanieTrans-Atlantyk – Trans-Atlantyk – streszczenie.. Władca wysyła swego szwagra, Kreona, do wyroczni delfijskiej, by się dowiedzieć, dlaczego bogowie tak ciężko karzą Teby.Streszczenie szczegółowe.. Użytkownicy szukali również w naszych zbiorach:(2/5) Mistrz i Małgorzata – streszczenie, Michał Bułhakow – Mistrz i Małgorzata – streszczenie, opracowanie.. Wyobrażał sobie, że kładzie się na łożu w swojej zaciemnionej komnacie, żąda zimnej wody i przywołuje psa Bangę.Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe Ponieważ zbliżało się święto Paschy pozostawała nierozstrzygnięta sprawa uwolnienia jednego z nich.. Wyszła z domu i wsiadła do trolejbusu.. Pierwsze rosyjskie wydanie książkowe ukazało się w roku 1967 w Paryżu.. Po odgadnięciu zagadki sfinksa Edyp sprawuje władzę w Tebach.. Powtórka materiału do matury z języka polskiego.. Kobieta prosi, żeby ten zwrócił jej mistrza.. epoka: XX-lecie międzywojenne.. Eliza ma ukochanego – Walerego, którego chciałaby poślubić, nie wie jednak, czy ojciec zgodzi się na małżeństwo.Ferdydurke streszczenie szczegółowe – Pobierz doc z Docer.pl.. Zapraszamy do naszych zbiorów zgromadzonych w działach: Ściągi gotowce wydrukowane, czy też Ebuda-cd – ściągi na płycie..
Oprócz: Kłamczucha streszczenie szczegółowe ostatni dzwonek.
Co się zdarzyło w Gribojedowie W restauracji Gribojedowa na próżno oczekiwano Berlioza.Mistrz i Małgorzata powieść Michaiła Bułhakowa pisana przez dwanaście lat ().. Spis treści: Część pierwsza ∨19.. “Mistrz i Małgorzata” to jedna z najbardziej pop.Audiobook streszczenia i opracowania lektury “Mistrz i Małgorzata – Michaił Bułhakow” od nauqa.pl.. Streszczenie, analiza, interpretacja (ebook) – Pyrek Piotr.. Jego matka zmarła, gdy miał rok.. Zarówno uczeń szkoły podstawowej, jak.Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe Procurator nadal czuł się źle, ból głowy nie ustępował, marzył, żeby przesłuchanie skończyło się jak najszybciej.. Schizofrenia, zgodnie z zapowiedzią Iwan Bezdomny znalazł się w klinice psychiatrycznej profesora Strawińskiego.Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe – strona 7, streszczenie i opracowanie.. Pisarz przeczuwa tu, że jego intencje i przemyślenia, które skłoniły go do napisania utworu mogą być .Potem literat odwiedza jeszcze Nadieżdę, by pożegnać się i po raz ostatni ją zobaczyć.. Streszczenie obejmuje wszystkie rozdziały powieści.. Wychowywał się sam, lubił chodzić po górach i lasach daleko od domu, a gdy podrósł, pracował razem z ojcem-kowalem w kuźni.. Niestety, miasto jest ogarnięte zarazą.. W wiosce Dziesięć Olch na wyspie Gont urodził się chłopiec, którego nazwano Duny..
Mistrz i Małgorzata- streszczenie .
Opracowan.Streszczenie krótkie.. Na Worobiowych Górach Burza przeminęła już bez śladu, nad Moskwą pojawiła się tęcza.. Wszystko co trzeba wiedzieć o Mistrzu i Małgorzacie Michaiła Bułhakowa .Jesteś tutaj: Start cierpienia młodego wertera streszczenie szczegółowe ostatni dzwonek wyszukiwarka.. Dodatkowo, specjalnie dla Was, udostępniamy opracowania przykładowych tematów esejów i .Kartoteka – streszczenie utworu Tadeusza Różewicza .. Zgodnie z wymaganiami gatunkowymi cesarz jest postacią historyczną.. Znajdziesz tutaj informacje o autorze, genezę utworu, opis czasu i miejsca akcji, plan wydarzeń, szczegółową analizę problematyki powieści, charakterystykę postaci oraz opis najważniejszych motywów literackich pojawiających się w utworze.. Żadne z nich nie kocha ojca.. Małgorzata.. I. Tadeusz Boy-Żeleński pisze “Plotkę o “Weselu” 20 lat po powstaniu dramatu.. Medaliony Zofii Nałkowskiej.. Odwiedza umierającego kolegę w szpitalu, spotyka się z kobietami, które kiedyś kochał, odwiedza przyjaciela Jana.Głównym bohaterem tego reportażu literackiego jest ostatni cesarz Etiopii, Hajle Sellasje.. Pierwsza część tekstu, Tron, opisuje życie dworskie.. Kapuściński oddaje głos ludziom z najbliższego otoczenia cesarza, którzy .Księga dżungli – streszczenie utworu Rudyarda Kiplinga..
…Streszczenie szczegółowe 1.
Wojownicy we mgle.. Poznajemy bohaterów – skąpca Harpagona, jego córkę Elizę, syna Kleanta, Walerego – zalotnika Elizy.. Nie lubił jednak tej pracy.Mistrz i Małgorzata – streszczenie powieści Michaiła Bułhakowa.. Ma już świadomość tego, co zrobi, wie, że to ostatni dzień jego życia.. Chwilę rozmawiają z Wolandem na temat powieści o Piłacie i wracają do swojego mieszkania.Mistrz odwiedził jeszcze klinikę, aby pożegnać się z Iwanem.. W Polsce pierwsze wydanie ukazało się w 1969 roku.. Słyszała dość dziwną rozmowę o tym, jak doszło do skandalu, ponieważ pewnemu nieboszczykowi ukradziono głowę.. Znajdziesz tutaj niezbędne informacje o autorze, genezę i treść utworu, charakterystykę postaci, dokładny opis czasu i miejsca akcji, szczegółowy plan wydarzeń, przedstawienie obrazu świata oraz omówienie głównych wątków i motywów literackich pojawiających się w utworze.Akt I.. Polskie wydania Trans-Atlantyku poprzedza już tradycyjnie przedmowa autora, którą tratuje się jako integralny element dzieła.. Wyniki internet Ostatnio szukane:lecton.audio/skapiecStreszczenie.. Miała nadzieję, że coś się wydarzy..
Na prośbę Małgorzaty, mistrz zjawia się w mieszkaniu.
Jego ukochana radziła mu wyjechać nad Morze Czarne i w tym celu wzięła od niego ostatnie pieniądze, które zostały mu z wygranej na loterii – dziesięć tysięcy rubli, obiecała kupić bilet i przyjść następnego dnia.. Nie miała oczywiście pojęcia, że chodzi o Berlioza.Po skończonej, makabrycznej uroczystości, Małgorzata może wybrać sobie nagrodę za to, ze wiernie służyła Wolandowi przez całą noc.. Wszyscy pomknęli na koniach w .Wiadomości wstępne Mistrz i Małgorzata jest jedną z najpopularniejszych książek świata.. Powieść Bułhakowa wielokrotnie wygrywała różne plebiscyty (także w Polsce) wśród czytelników na najlepszą powieść XX wieku czy najlepszą powieść w ogóle.Lista wszystkich streszczeń – – MATEMATYKI: streszczenie szczegółowe ostatni dzwonek.. Już z pierwszej rozmowy Elizy i Walerego dowiadujemy się o małżeńskich planach tej pary, które jednak Harpagon usiłuje udaremnić, nie zgadzając się na związek młodych.. autor: Witold Gombrowicz.. Zatrzymano trzech złoczyńców: Dismasa, Gestasa i Bar Rabbana , a oprócz nich właśnie Jeszuę Ha – Nocri.Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe – strona 8, streszczenie i opracowanie.. Jego ambicją nie jest literaturoznawcza analiza dzieła, ale przypomnienie i zachowanie dla potomnych genezy “Wesela”, która, zdaniem autora, w przeciwnym razie zostanie zapomniana.Sięgnęliśmy po nieśmiertelną klasykę, czyli “Mistrza i Małgorzatę” i postanowiliśmy streścić ją w 60 sekund.. Jesteś w: Ostatni dzwonek-> Mistrz i Małgorzata Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe Utwór rozpoczyna motto zaczerpnięte z dzieła J. W. Goethego pt. “Faust”.Baza opracowań lektur szkolnych.. Akt I. Tytułowy skąpiec – bogaty mieszczanin paryski nazwiskiem Harpagon – ma dwoje dzieci: syna Kleanta i córkę Elizę..
Ostatni dzwonek na wrzosy. Pięć najpiękniejszych polskich wrzosowisk
Rezerwat przyrody “Diabelskie Pustacie” (woj. zachodniopomorskie)
Diabelskie Pustacie to największe wrzosowisko w Polsce i jedno z największych w Europie. Zajmuje blisko 1000 hektarów, czyli tyle co Las Kabacki w Warszawie. Znajduje się niedaleko Bornego Sulinowa, na terenie poligonu, zlikwidowanego na początku lat 90. Dzięki ćwiczeniom wojskowym na tym dużym obszarze nie mogły rosnąć drzewa, co stworzyło idealne warunki do wzrostu wrzosów, które potrzebują słońca. Po opuszczeniu w 1992 roku poligonu przez ostatnie radzieckie czołgi, “fioletowe krzaczki” szybko opanowały ten teren.
Centralnym punktem Diabelskich Pustaci jest drewniana wieża widokowa, ustawiona na najwyższym w okolicy wzniesieniu. Z tej perspektywy łatwo dostrzec, że wrzosowisko powoli zarasta drzewami, które dając cień uniemożliwiają wrzosom rozwój. Ten naturalny proces próbują powstrzymywać miłośnicy wrzosowiska, wyrywając samosiejki.
Reklama
Rezerwat przyrody Wrzosowiska w Okonku (woj. wielkopolskie)
Wrzosowisko w Okonku znajduje się w północnej części województwa wielkopolskiego, około 45 min jazdy od Piły i Wałcza. Historia tego miejsca także wiąże się z nieczynnym poligonem wojskowym. Nie jest to przypadkowa zbieżność. Wrzosy są rośliną, która co jakiś czas musi być niszczona, by móc się rozwijać. Najlepiej, gdy jest to pożar lub właśnie (jak pokazuje ten przykład) przejazdy czołgów. Teren wrzosowiska w Okonku jest aktywnie chroniony przed Lasy Państwowe, które m.in. zlecają koszenie terenu, by zachować jego specyfikę.
Na terenie wrzosowiska znajduje się punkt widokowy, z którego można podziwiać fioletowy krajobraz.
Zdjęcie Istnieje ponad 300 odmian wrzosów / 123RF/PICSEL
Mostówka – Wydma Lucynowsko-Mostowiecka (woj. mazowieckie)
Wrzosowisko koło Mostówki, a właściwie to Wydma Lucynowsko-Mostowiecka, znajduje się zaledwie 40 min jazdy od Warszawy, co sprawia, że w sezonie jesiennym jest to bardzo popularne miejsce spacerów. Skalę popularności łatwo poznać po liczbie samochodów zaparkowanych na obrzeżach wydmy. By uniknąć negatywnych emocji związanych z poszukiwaniem miejsca parkingowego, warto w weekendy do Mostówki wybierać się z samego rana, co pozwoli także poza samymi wrzosami rozkoszować się widokiem kropli rosy na pajęczynach i trawie. Sam teren wrzosowiska jest bardzo rozległy, więc duża liczba współspacerowiczów nie powinna dawać we znaki miłośnikom bliskiego kontaktu z naturą.
Duże zagęszczenie wrzosów w tym miejscu to skutek pożaru w 1993 roku, który pozbawił okolicy drzew. Na odsłoniętym terenie wrzosy znalazły dla siebie idealne miejsce do rozwoju. Jednak także i tu teren powoli zaczyna zarastać drzewami, co w naturalny sposób ogranicza ekspansję wrzosów.
Wrzosowiska w Przemkowskim Parku Krajobrazowym (woj. Dolnośląskie)
Wrzosowska w Przemkowskim Parku Krajobrazowym nazywane są Wrzosową Krainą. Nie jest to zbyt duża kraina, ale obdarzona licznymi walorami przyrodniczymi. Także i to miejsce powstało na gruzach nieczynnego poligonu. Dzięki wylesieniu i silnej eksploatacji teren zyskał elementy krajobrazu rzadko spotykane w okolicy – wrzosowiska i wydmy śródlądowe. By chronić te tereny także i tu już od lat 90. odbywają się cykliczne koszenia. Dzięki nim wrzosy wciąż odradzają się na nowo.
Wrzosowiska Cedyńskie im. inż. Wiesława Czyżewskiego (woj. zachodniopomorskie)
Wrzosowisko znajduje się na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego, niedaleko granicy z Niemcami. Zupełnie niezasłużenie nie jest to zbyt znana atrakcja województwa zachodniopomorskiego. Być może wynika to z faktu, że dopiero od 2016 roku turyści mogą spędzać tu czas. Teren wrzosowiska nie jest zbyt rozległy. Spacery odbywać się mogą wyłącznie po ok. 800-metrowej ścieżce przyrodniczej, która prowadzi na szczyt wzgórza. Dogodnym miejscem do obserwacji wrzosowiska jest znajdująca się na wzgórzu platforma widokowa.
Rezerwat nosi imię inż. Wiesława Czyżewskiego, który przez trzydzieści lat (do 1985 r.) był tu nadleśniczym.
Agata Wilk
Zobacz też: Rozsyp w ogrodzie tę mieszankę. Bujne wrzosowisko masz jak w banku
Charakterystyka bohaterów mistrz i małgorzata
Charakterystyki do bohatera są wyświetlane od tych, które mają najwięcej plusów.. Przeplatając sceny biblijne ze zwykłym sowieckiej rzeczywistości .Jest to jeden z bohaterów słynnej powieści „Mistrz i Małgorzata”.. 85% Dlaczego Bułhakow nazwał swojego bohatera, Mistrza, Faustem XX w?. Małgorzata ulitowała się nad Iwanem Bezdomnym „Małgorzata, podeszła do łóżka.. Przedstawiamy jedną z najpoczytniejszych i najbardziej znanych powieści XX wieku.. Jako artysta bohater musi się zmierzyć z absurdem totalitarnego.Mistrz – charakterystyka • Mistrz i Małgorzata Mistrz to około „trzydziestoośmioletni człowiek, ciemnowłosy, starannie wygolony, o ostrym nosie i przerażonych oczach”.. Powieść „Mistrz i Małgorzata”, stworzony Mihailom Bulgakovym, – pod wieloma względami niezwykły produkt.. 84% “Mistrz i Małgorzata” traktat o człowieku uwikłanym w zło świata.. Nie został wymieniony z imienia przez całą powieść.Diabły wpływają na losy tytułowych bohaterów, nie niszczą, przybywają do Moskwy po to, aby zorganizować doroczny bal.. Charakterystyka Mistrza Mistrz to tytułowy bohater ,,Mistrza i Małgorzaty,,.. Wygląd: Około trzydziestoośmioletni mężczyzna, ciemnowłosy, zadbany, uwagę zwracają jego przerażone oczy Życiorys: Czytelnik poznaje go, kiedy poddawany jest leczeniu w klinice psychiatrycznej, gdzie odbywa rozmowy z Iwanem Bezdomnym.„Mistrz i Małgorzata” to książka, o której można byłoby opowiadać bez końca, bo też i nieustannie można byłoby ją oglądać z coraz to innych stron, stale odnajdując coś nowego..
Mistrz to jeden z bohaterów powieści Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”.
• Quo vadis – charakterystyka .• Mistrz i Małgorzata – opracowanie, interpretacja, opisy bohaterów • Mistrz i Małgorzata – streszczenie, plan wydarzeń • XX-lecie międzywojenne • Stanisław Ignacy Witkiewicz – biografia i charakterystyka twórczości • Noce i dnie – opracowanie, interpretacja, bohaterowie • Urszula Kochanowska – interpretacja i analizaPotem jest pacjentem szpitala psychiatrycznego, z którego usilnie próbuje go wydobyć Małgorzata.. Patrzyła na leżącego chłopaka i w jej oczach malowała się żałość.Poncjusz Piłat – charakterystyka •.Wyniosły, władczy, inteligentny i przebiegły, ale też szczery.Po lewej stronie znajdują się opisy postaci “Iwan Sawieliewicz Warionucha”, bohatera książki “Mistrz i Małgorzata”.. Małgorzata niczym specjalnym się nie wyróżnia.. Po wejściu na danego bohatera możesz dodać do niego opis.Charakterystyka pozostałych bohaterów „Mistrza i Małgorzaty” ostatnidzwonek.pl, streszczenie i opracowanie Mistrz i Małgorzata.. Jest on wybitnym pisarzem, który cierpi z powodu niemożności opublikowania dzieła swojego życia.. Ma około 38 lat.. Zniknął, a wraz z nim zniknęła i Małgorzata”.. Kliknij na nazwisko postaci aby zobaczyć o niej informacje.. Poznajemy go jako trzydziestoośmioletniego pacjenta kliniki psychiatrycznej.Jego wygląd jest bardzo staranny i elegancki, bohater ma ciemne włosy, jest starannie ostrzyżony, z wyraźnie .Abadonna (ros..
wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów.
Mistrz – około trzydziestoośmioletni mężczyzna, ciemnowłosy, zadbany, uwagę zwracają jego przerażone oczy.. Mistrz, podobnie jak Małgorzata, jest postacią złożoną, dynamiczną.M.. Bułhakow Mistrz i Małgorzata, bohater główny i tytułowy; ukochany Małgorzaty.. Z inicjatywy Wolanda Mistrz uwalnia Piłata, a Małgorzata ratuje swojego ukochanego.Mistrz i Małgorzata – opracowanie powieści Michaiła Bułhakowa Opracowanie Mistrza i Małgorzaty Charakterystyka postaci i biografie bohaterów Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa.Mistrz jest jednym z bohaterów powieści Michaiła Bułhakowa pt.: ,,Mistrz i Małgorzata”.. Ма́стер и Маргари́та) – powieść Michaiła Bułhakowa.Wydana w wersji ocenzurowanej w latach 1966-1967, a w.Przeplatanie scen biblijnych z szeregowy radzieckiej rzeczywistości, niejednoznaczność charakterów bohaterów i ich czynów, ciekawa miłosna linia – to jeszcze nie wszystko.Charakterystyka Mistrza.. Intrygująca .Charakterystyka Mistrza.. Jesteś w: Ostatni dzwonek-> Lektury-> Mistrz i Małgorzata Charakterystyka pozostałych bohaterów „Mistrza i Małgorzaty” .Charakterystyka zewnętrzna.. W powieści stają się też pośrednikami czynienia dobra..
Nie znamy jego prawdziwego .Michaił Bułhakow „Mistrz i Małgorzata” – charakterystyka bohaterów.
Diabelska świta Wolanda Woland, czyli szatan, przybywa do Moskwy wraz ze swoją świtą, żeby zorganizować wiosenny bal pełni księżyca i przyjrzeć się Moskwiczanom.Znajdziesz tutaj charakterystyki bohaterów i postaci książki “Mistrz i Małgorzata”.. Umieszczono go w klinice psychiatrycznej, właśnie tam poznaje go czytelnik.Charakterystyka bohaterów Bohaterowie tytułowi.. 86% Miłość nadająca sens ludzkiemu życiu w brutalnym świecie.Gdy dowiedziała się, że będzie mogła być z.To pokazało, że naprawdę kochała Mistrza i wytrwale dążyła do celu.. Może tylko ze względu na pobyt mistrza w szpitalu i zgryzoty z tym związane na twarzy Małgorzaty pojawiają się zmarszczki i bruzdy, które obrazują jej cierpienie.Mistrz i Małgorzata (ros.. Абадонна) – postać fikcyjna z powieści Michaiła Bułhakowa Mistrz i Małgorzata.Abadonna, chudy mężczyzna w ciemnych okularach, był demonem-niszczycielem w świcie Wolanda, sprawcą konfliktów, w których nigdy nie opowiadał się po żadnej ze stron.Imię postaci Bułhakow zaczerpnął z Apokalipsy, a pierwowzorem bohatera był najprawdopodobniej Lew TrockiMistrz i Małgorzata, Michaił Bułhakow – lektury szkolne z omówieniem – Wydawnictwo Greg, księgarnia internetowa..
Mistrz – charakterystyka postaci Postać mistrza pojawia się w dziele Michaiła Bułhakowa dopiero w rozdziale 13, części I.
Jest z pewnością powieścią niezwykłą, genialną i nie bez przyczyny wymienia się ją jako klasykę literatury światowej.. Poznajemy go, kiedy poddawany jest leczeniu w klinice psychiatrycznej, gdzie odbywa rozmowy z Iwanem Bezdomnym.83% Plan wydarzeń “Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułhakowa.. Charakterystyka pozostałych bohaterów „Mistrza i Małgorzaty” Michał Aleksandrowicz Berlioz – mniej więcej czterdziestoletni, ubrany w szary letni garnitur, był niziutki, ciemnowłosy, zażywny, łysawy, swój zupełnie przyzwoity kapelusz zgniótł wpół i niósł w ręku; jego starannie wygoloną twarz zdobiły nadnaturalnie duże okulary w czarnej rogowej oprawie.Mistrz i Małgorzata – bohaterowie, streszczenie i opracowanie.. Sam pseudonim postaci wskazuje na jej wybitność.Mistrz traktuje go jak ucznia „Żegnaj, uczniu – ledwo dosłyszalnie powiedział mistrz i zaczął rozpływać się w powietrzu.. Jako artysta bohater musi się zmierzyć z absurdem totalitarnego porządku.. Wydaje się być zwykłą kobietą.. Charakterystyka wewnętrzna.. Mistrz, tytułowy bohater powieści Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”, to artysta, który z powodu cenzury obowiązującej w totalitarnym państwie, nie może dokończyć swojej wielkiej powieści i staje się ofiarą niesprawiedliwego systemu władzy.. Najemca numeru apartamentu 50 Stepan Likhodeev – ten sam reżyser „Variety” Teatr, wchodząc, wykorzystując swoją pozycję w stosunku do kobiet, które nie wykonują swoich obowiązków, a ścigać na próżno zamka samochodu.Mistrz to jeden z bohaterów powieści Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”..
키워드에 대한 정보 mistrz i małgorzata ostatni dzwonek
다음은 Bing에서 mistrz i małgorzata ostatni dzwonek 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 The Master and Margarita. The final part ten.
- watchfacts
- cognitive facts
- cognitive
- interesting video
- incredible video
- best video
- incredible facts
- watch facts
- amazing facts
- unusual facts
- episode of the film
- episode of the film The Master and Margarita
- The Master and Margarita
- Satan
- Inferno
- Bulgakov
- work
- production
- book
- Moscow
- Russia
- characters
- actors
- script
- movie
- stage
- theater
- variety show
- performance
- trick
- money
- audience
- applause
- Master
- Margarita
- Jesus
- Judas
The #Master #and #Margarita. #The #final #part #ten.
YouTube에서 mistrz i małgorzata ostatni dzwonek 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 The Master and Margarita. The final part ten. | mistrz i małgorzata ostatni dzwonek, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
